Gister hebben we besloten hier nog een overnachting er aan vast te plakken. Het is hier lekker rustig, het is mooi weer. En we hebben kans walvissen te spotten. Tenslotte hebben we gister diverse malen gezien hoe er walvissen voor de kust lagen te blazen.
Dus vanochtend rustig op. Alhoewel, Marja is toch weer vroeg op voor de zonsopkomst.
Zij heeft er al weer een paar kilometer opzitten als ik op sta.
Na een bak koffie lopen we over het strand naar het registratiekantoortje om de nacht extra te boeken. En dan ook weer over het strand terug natuurlijk.
Tegen de middag besluiten we een stuk te gaan lopen om te kijken of we op het strand meer naar links kunnen komen. Daar ligt namelijk nog de uitmonding van een rivier tussen, maar misschien s er ergens een brug om er te komen.
Camera en verrekijker mee. Een paar flessen water en wat te eten in de tas.
In die riviermonding zijn een aantal mannen aan het fly-fishen. Dat hebben we hier al heel veel gezien. Je kan geen riviertje tegenkomen of er staan wel (meest) mannen met hun hengel heen en weer te slingeren.
Een eind verder zien we een bordje met daarop: the Shi-Shi beach trail We denken, dat kan nooit meer veel verder zijn als dat bordje hier al staat. Dus we gaan verder. Na een tijdje gelopen te hebben beginnen we ons af te vragen waar dan de ingang van die trail is. Meestal staat daar dan ook een bord bij. Marja kijkt op haar navigatie en ziet dat er verderop een brug is naar dat eiland. Eindelijk bereiken we die. En een eindje verderop staat inderdaad nog een bordje over die trail met een pijl rechtdoor. Alleen rechtdoor ligt alleen de ingang tot een private property. Dus daar mogen we niet in.
Is die trail dan misschien de weg waar we over lopen en komen we eigenlijk helemaal niet op het strand daarmee? We weten het niet.
Want op dat moment keren we onverrichter zake maar om en beginnen aan de terugweg.
Aan het begin van de wandeling heb ik lopen opscheppen over mijn Birkenstocks. Hoe geweldig die toch lopen zonder dat ik vermoeide voeten krijg. Maar nu beginnen mijn voeten toch lichtelijk branderig aan te voelen. Ik hoop dat ik geen blaren krijg. En ik probeer dan ook zo min mogelijk druk op mijn voorvoet te zetten. Stilstaan is dan ook geen optie, omdat je dan een constante druk op je voeten hebt.
Gelukkig daar is de campground weer. En ik koel mijn voeten onderweg nog even in een beekje dat over het strand de zee in stroomt. Lekker koud water.
De rest van de middag bestuderen we de pluimen van de walvis(sen) en proberen een foto te krijgen waarop goed te zien is dat het echt een walvis is. En dat lijkt aardig gelukt. Ook al was de afstand misschien net even te groot. Ik zie Marja nog wel lens met een groter bereik kopen.
Voor het eten doen we weer makkelijk. Macaroni. Dat kunnen we wel hebben na die wandeling.
Koffie met een Muffin toe en we zijn weer een dag verder.
We hebben op deze rustdag dus geen kilometer gereden. Nee dat niet, maar wel een aantal kilometers gelopen. Nou ja dat is ook alleen maar goed voor ons.
Morgen gaan we weer verder en zetten we de laatste week al weer in.
