Nou aan het weer zal het vandaan niet liggen met onze kayak-tocht. Ik ben nog wel een beetje benauwd, omdat de kayaks de zgn. sit-ons zijn. Daarbij heb ik het - onterechte - beeld dat je dan echt bovenop zo'n ding zit en met niets zomaar kan omslaan. Dat blijkt gelukkig allemaal erg mee te vallen.
Om half acht staan we bij het kantoortje van Adam - de kayakverhuurder - die zelf tegen achten arriveert. Adam is een typische Amerikaanse man, met een goed gevoel voor humor. Hij zal ons vandaag ook begeleiden op onze tour naar de Antilope-Canyon. We moeten eerst nog een stukje rijden naar Antilope-point, waar we te water gaan.
De Go-Pro komt bij mij voorop de kayak te staan, alleen blijkt later dat er nog maar voor een kwartier ruimte om te filmen opzat (de oude filmpjes stonden er nog op). Al mijn capriolen om alles goed in beeld te krijgen blijkt dus vergeefse moeite.
Nadat Adam zijn auto heeft weggebracht naar boven aan de ramp kunnen we vertrekken en peddelen we rustig in de richting van Antilope Canyon. 'We' zijn wij met z'n vieren en nog een Engels stel. Een ander stel is niet komen opdagen. Dus een lekker compact clubje. Adam weet de aandacht aardig tussen iedereen te verdelen en roept ons af en toe ook naar de kant, als er grote of snelle (rondvaart)boten voorbij varen. Die geven namelijk ook wat meer golfslag. Maar alles gaat goed. En het is een bijzondere manier om zo'n canyon op deze manier te beleven. Gelukkig hebben we toch nog een minuut of dertien aan film ervan kunnen maken.
Door de regen van de afgelopen dagen is het laatste stuk van de Canyon nogal modderig en bruin geworden. Dus we keren een stukje eerder om en beginnen aan de vaart terug.
Onderweg leggen we nog even op een plek aan, waar je kunt zwemmen (het water is ongeveer 22 graden) en ook cliff-jumping. Ik doe even niet mee. Ik ben niet zo'n zwemmer en van een klif afspringen is al helemaal niets voor mij. Kevin gaat wel mee. En het Engelse stel ook. En Adam gaat zelfs met een achterwaartse salto naar beneden. Alleen blijkt er dan een slang in het water rond te zwemmen. Daardoor duurt het even voordat ze weer aan de kant kunnen gaan. Het is namelijk niet zeker wat voor soort het is (een Gardener-snake of een Ratelslang). Dus voorzichtigheid is geboden.
Adam probeert daarna de slang te verjagen door met stenen/rotsen te gooien. Dat klinkt erger dan het is, want hij kan alleen maar kleine brokken rots vinden en daarmee is het moeilijk de slang te verjagen. Hij vertelt ons nog, dat ze eigenlijk verplicht zijn zo'n beest (als het in een omgeving zijn waar veel mensen vertoeven) te euthaniseren (zoals ze dat in Amerika noemen: niet 'kill' maar euthanise.) Er wordt dan ook niet meer gesprongen.
We gaan terug naar ons beginpunt en nemen daar hartelijk afscheid van Adam. Hij is overigens de eerste Amerikaan die we dit jaar kunnen verblijden met een sleutelhanger met klompjes en een klompjesmagneet voor op de ijskast. We zeggen er wel bij, dat dat niet meer de gangbare schoenmode in Nederland is.
's-Middags doen we lekker chillen bij de camper. We hebben echter in Page langs de weg een paar gigantische barbecues gezien en daar willen we vanavond een hapje gaan eten. Daarvoor gaan we eerst nog even een paar boodschapjes doen bij de Safeway. Met de pas die we nog hebben krijgen we daar zomaar 20% korting. Albert Heijn kan daar nog een lesje leren, met z'n dubbeltjes korting op de bonuskaart.
Daarna gaan we dus eten bij Big John's Texas Barbeque. Een 'restaurant' waar je eigenlijk aan lange picknicktafels zit en waar je eten wordt opgediend in van die afhaaldozen. Maar wel erg lekker. Dus dat is ook weer eens een ervaring die we hebben opgedaan.
Daarna in het donker terug naar de campground en nog even aan een kampvuurtje bijkomen van toch wel weer een intensief dagje.
