Eindelijk lukt het ons dan een keertje redelijk vroeg weg te rijden. Kwart over zeven ongeveer. En dat werpt gelijk zijn vruchten af. Want net voordat we een drukkere weg oprijden zien we herten in het veld langs de weg. Een soort die we nog niet gezien hebben en waarvan we nog niet weten welke het is. Mogelijk heb ik bij het even een stukje achteruitrijden wel een slang geplet. Ik hoop het niet, want dat zou ik toch wel erg vinden.
We rijden inmiddels over een weer eens eindeloze weg. Dan ontdekt Marja ineens een bijzonder iets in de lucht. De zon schijnt, er hangen wolken, maar het regent niet. En een stuk rechts van de zon zien we een klein stukje regenboog. Even later zien we ook aan de andere kant (links dus) van de zon, zo’n zelfde stukje regenboog. Je zou bijna verwachten dat er op een gegeven moment een hele cirkel om de zon zou kunnen komen.
Onderweg gaan we in Deming even tanken en een paar boodschappen doen. Bij Subway nemen we een ontbijtje met koffie mee. Het ontbijt haalt het niet bij Dennies en de koffie haalt het niet bij de koffie van Starbucks. Helaas is er geen Starbucks in de buurt.
De kuren van Tom
Daarna opnieuw een lange weg af (de Pearl Harbor memorial road) tot we bij het White Sands state park komen. Daar bezoeken we eerst even het visitor center met een iets minder representatieve dame achter de balie (wat een chagr.. zeg).
Daarna op zoek naar de campground. En daar laat Tom zich weer eens van zijn beste kant kennen.
Zoals later blijkt had vanaf White Sands volstaan als hij ons steeds rechtdoor had laten rijden en dan twee keer rechts en dan hadden we al op de campground gestaan. Nu liet hij ons van de doorgaande weg afgaan, er onder door links af en daarna nog een paar keer links en rechts, een drukke vrijwel onoversteekbare weg kruisen (we besluiten maar eerst rechtsaf en dan gelijk links te gaan, dan kunnen we in ieder geval die weg op) en dan zijn we er ook met nu een paar keer links. Maar vreemd is het wel
Als we ’s-Middags teruggaan naar White Sands merken we dat Tom ons inderdaad een beetje heeft laten zwalken. Als we ’s-Avonds terugrijden naar de camping probeert hij hetzelfde geintje uit te halen. Maar daar trappen we mooi niet meer in.
S morgens bij de Wallmart maakte Tom het nog bonter. Ergens moeten we volgens Tom rechtaf. Omdat we dus allebei naar rechts zitten te kijken, missen we het zicht op de Wallmart aan de linkerkant. Nadat Tom ons 2 x rechts heeft gestuurd, zien we rechts tussen huizen door de Wallmart liggen. Nu weten wij dus waar we heen moeten. Als wij voorgesorteerd staan om linksaf te slaan om het Wallmart terrein op te rijden, roept Tom weer: Rechtsaf slaan… Wat wij niet doen natuurlijk. Wij slaan linksaf, en op het moment dat wij het terrein oprijden, roept Tom heel triofantelijk: Bestemming berijkt… Ja, Ja, maar niet met jouw hulp knul.
White sands
In White Sands is het op dit moment van de dag bloed en bloedheet. Dat zand (of eigenlijk het gips) weerkaatst de zon natuurlijk nogal sterk, waardoor je twee keer zo hard kleurt. Tegen de avond gaan we op een stroll voor de zonsondergang. Een ranger vertelt ons van alles over de White Sands, hoe ze ontstaan, dat de duinen zich verplaatsen en het gebied nog steeds in omvang groeit. Maar zoals vaak met dit soort processen zal het nog wel een tijdje duren voordat het “basin” zoals ze deze vallei noemen is dichtgegroeid. Een “basin” is een vallei tussen bergen, waar het water niet weg kan. En dat is mede veroorzaker van de White Sands. Maar het wordt teveel om daar hier meer over te vertellen.
Terwijl de ranger haar verhaal vertelt wachten we ook op spectaculaire zonsondergang effecten. Helaas is het wat bewolkt geworden. We schieten nog wel een paar mooie plaatjes, maar we hadden meer verwacht. Als we dan wegrijden blijkt dat we net ff te vroeg wegrijden. Want in onze achteruitkijkspiegel zien we ineens de lucht erg rood kleuren. Jammer maar het is niet anders. En we willen zo langzamerhand ook wel graag terug naar de campground.
Daar veegt Marja nog een keer al het gips uit de RV en ronden we de dag af met wat patatjes en chili en het plaatsen van de foto’s op de site en het schrijven van het verslag.
Morgen even zien wat het weer gaat doen en dan bekijken waar we naar toe gaan. Er staat al wel een scenic route op stapel, dus we zien wel.
Tijd voor bed.
