Camperreizen door Amerika

Vandaag op weg naar Lake Tahoe. We zouden vroeg opstaan, de camper naar een parkeerplaats vlak bij het meer rijden en dan foto's maken van de zonsopkomst op Convict Lake. Om bijna half zeven sla ik mijn ogen open en zie door het luikje dat het al een beetje licht wordt. Als we er nog wat van willen maken moeten we nu opstaan. Dus ik schud Marja wakker (wanneer is dat voor het laatst gebeurd op vakantie?) en we schieten onze kleren aan. Gelukkig hebben we dit waarschijnlijk voorzien, want fietsen, stoelen en zo zijn allemaal al aan of in de camper opgehangen. Dus na niet al te lange tijd staan we bij het meer geparkeerd. Nu nog een goed plekje zoeken om foto's te maken. Een bruggetje lijkt daarvoor het best. Maar dan komen er een stelletje Japanners aan (die zie je hier heel veel deze vakantie) die beslag leggen op het bruggetje. Eén gaat bijna onderuit met haar camera in haar hand.

En één gaat gewoonweg pontificaal voor de camera van Marja (op statief) staan met zijn mobiel. Gewoon te gek voor woorden. Bovendien zijn ze nogal luidruchtig. Dus we zoeken een ander plekje. Daar schieten we weer een paar mooie plaatjes. Ik zelfs een van een vleermuisje dat vlak boven het water scherend water opschept met zijn bekje. Erg leuk om te zien. De foto is natuurlijk erg onscherp met zo'n beweeglijk diertje.

Na een tijdje vinden we het wel genoeg (duurt nog wel even voor de zon de mooie gele bomen heeft bereikt en daar willen we niet op wachten. Dus op weg maar weer. Het is nog steeds koud, dus de kachel gaat aan.

En zoals tot nu toe elke dag is het uitzicht uit de camper fabelachtig. Wat een mooi land is dit toch. Bergen, lange hellingen, gele bomen, sneeuw (hoog in de bergen) en ga zo maar door.

Tot die bijzondere dingen behoort ook Mono Lake. Een meer, dat zout is en waarin zich bijzondere sculpturen hebben ontwikkeld. Je kunt daar ook zien dat het water er gigantisch gezakt is. Een aantal van die dingen staan namelijk een heel eind op het droge.

En er zitten honderden (misschien wel duizenden) eendjes van een aparte soort in dat meer.

En er lopen weer een stel Japanners rond, die van een eind naar elkaar lopen te schreeuwen. Heel erg irritant.

Daarna weer verder op weg, waarbij we ook Bodie (een spookstadje) nog willen aandoen. Daarvoor moeten we 10 miles over onverharde weg rijden. En, en dat is belangrijker, het is een state-park waarvoor onze nationale parkenpas niet geldt. Dus daar moet voor betaald worden. Gelukkig komen we daar al achter als we nog niet op het onverharde deel van de weg komen en kunnen we vrij snel omdraaien. Niet omdat we niet willen betalen, maar omdat we allebei op dit moment even geen cash in onze portemonnee hebben.

Dan maar weer verder. Bij de 89 slaan we linksaf. De navigatie wil ons langs de highway sturen, maar wij kiezen voor de scenic byway. Dan zie je tenminste nog wat. Ook dit is weer een heel mooie omgeving met geweldige uitzichten. We kunnen er geen genoeg van krijgen.

Daarom valt Zephyr Cove, waar we onze campground uitgezocht hebben ook nogal tegen. Want het is hier barstensdruk. Toch een aardig verschil met de voorgaande dagen.

We sturen de campground op, nadat we eerst bij de bibliotheek wilde gaan reserveren (:)) en lopen naar het kantoortje. We willen voor twee nachten reserveren. Dat is dan 85 dollar. Dat is voor twee nachten vragen we? Neee, dat is voor een nacht. Voor twee nachten komt dat op 170 dollar. Gekker moeten ze het toch niet gaan maken. Gister stonden we nog voor iets van 22 dollar. Maar omdat we ons voorgenomen hebben morgen een boottocht over het meer te maken, besluiten we het maar te doen.

Overigens hadden ze voor dat geld best wel wat aan bijvoorbeeld de douches kunnen doen. Die stammen nog uit de jaren 50 schat ik in. Alhoewel de waterstraal zeer voldoende is.

Dan nog even naar het strand en kijken of we alvast tickets voor de boot kunnen reserveren. Daar horen we dat dat 51 dollar pp kost. We slaan hier toch wel een beetje van achterover. 

Als alternatief kunnen we misschien ook gaan kajakken. Maar daar worden we ook niet echt prettig geinformeerd over de prijzen.

Bij het teruglopen naar de campground komen we eigenlijk tot de conclusie, dat dit het niet is voor ons. Wij houden hier niet van. Dus nog even naar het kantoortje en de tweede nacht gecancelled.

Dan maar naar een campground die wel naar ons zin is, niet vlak naast een drukke weg ligt en ook nog eens goud kost.

Marja gaat direct aan het zoeken en vindt een leuke campground achter Carson city. En daar moeten we toch nog even heen met mijn fiets, je weet wel waarvan die ketting na twee keer trappen door midden brak.

We gaan zien hoe Walmart daar mee omgaat. En de rest zien we ook wel weer morgen. Het wordt in ieder geval weer goed weer. Dus dat komt allemaal wel goed.