Pikkedonker is het nog als we wegrijden. Kwart over zes ongeveer. Is mede een gevolg van het feit dat onze home-battery al een paar dagen laag of zelfs op empty staat. Dan durf je voor de nacht ook niet zo goed je furnace aan te zetten. Afgelopen nacht hebben we dat overigens niet bewust niet gedaan. Dus het is ‘lekker’ fris in de camper als we opstaan. Maar omdat we toch vroeg weg willen, omdat we wat wildlife willen spotten is dat geen ramp.
Bovendien gaan we vandaag het ‘onderste rondje’ van Yellowstone doen, als een goed tourist betaamt. En dat rondje is dan bij elkaar zo maar even 140 kilometer. Dus dat is wel een paar uurtjes rijden. We hopen dat de battery dan ook weer goed opgeladen is.
Als we even gereden hebben, komen we in Hayden Valley, waar een Elk-bull in een mist aan de oever van de rivier staat (Yellowstone river). Bovendien begint het al wat lichter te worden, waardoor dit een spectaculair plaatje is. Jammer genoeg wil Marja eerst de mist goed op de foto krijgen. De Elk gaat, terwijl Marja staat te fotograferen, verder van de oever af en lijkt te gaan overzwemmen. Marja rent terug naar de camper om haar andere camera te pakken, maar dan zwemt de Elk al en is snel daarna in feite in (de) mist opgegaan. Erg jammer. Zou een mooie foto geweest zijn.
We stoppen op nog een paar parkeerplekken langs de weg in de hoop nog wat wildlife te kunnen zien. We zien onder meer een Elk langs de weg, een Bison op de weg voor ons uitlopend, nog een koppeltje Elks langs het water, maar dat was het dan voorlopig.
Eigenlijk valt het ons qua wildlife nogal tegen. Je denkt, als je aan Yellowstone denkt, dat het daar stikt van het wildlife als je de foto’s mag geloven.
Hayden Valley is, niet in het minst door de Yellowstone river, een van de mooiere plekken van Yellowstone vinden wij allebei. Hier heb je meer de variatie die we ook in Grand Teton hebben gezien. Wat ook opvalt is, dat er hier heel weinig van die gele bomen staan, of zeg maar liever vrijwel niet. En dat maakt Yellowstone eentonig, Grand Teton heeft veel meer diversiteit wat dat aan gaat. Onze voorkeur gaat voorlopig uit naar Grand Teton. Ook omdat wat we tot nu toe in Yelllowstone aan wildlife hebben gezien het nog niet haalt wat we in Grand Teton hebben gezien.
Dus dan maar verder. Mud Volcano slaan we over, die hebben we gister al gezien….. en geroken. De weg volgt nu Yellowstone Lake en we komen dan bij West Thumb Geyser basin. Daar tref je meerdere watertjes, meertjes (tja hoe noem je die?), putten aan, die allemaal op de een of andere manier bubbelen en borrelen en al dan niet stoom afblazen. Sommige zijn best wel diep en hebben mooie kleuren. De stoom die hier van afkomt lijkt in dit geval echt alleen stoom te zijn, niet vermengd met de zwavelstank van Mud Volcano.
Ook hier loop je op platforms tussen de diverse putten en plassen door. Daar vaak gehinderd door de hordes luidruchtige Aziaten, die bij elke bijzondere plek de bus uit worden gejaagd en meekrijgen dat ze op tijd weer terug moeten zijn. Zo zien we bij West Thumb Geyser Basin bij een geel/blauwe bus een man in een geel/blauw jack aan, overduidelijk horend bij de bus, die druk staat te praten tegen meerdere Aziaten die daar rondlopen en zich vervolgens richting bus haasten. Een eindje verderop zien we zelfs een paar Aziatische vrouwen hardlopen richting bus. Die zijn bijna te laat. (Zou zo’n bus echt wegrijden met een paar Aziaten minder, vraag je je dan af.)
Nadat we hier ook foto’s en wat filmpjes hebben gemaakt gaan we weer op pad. Ditmaal richting Old Faithful. Tenslotte moet je die wel gezien hebben als je Yellowstone aandoet. Daar aangekomen zien we op de parkeerpleinen (want dat zijn het wel) dat het nog redelijk rustig is. Een voordeel als je vroeg op pad gaat. En dan moeten we nog een stukje lopen richting Old Faithful. Daar zien we dat het, ondanks de betrekkelijke rust op de parkeerterreinen, toch al flink druk is. De banken die daar staan, zijn allemaal al bijna vol bezet. Echt bizar.
En dan is het wachten op de Oude Betrouwbare. Soms denk je: daar gaat ze. Maar dat zijn wat losse flodders voor het grote gebeuren.
Maar uiteindelijk, ja hoor, daar gaat’ie los. We zitten niet helemaal aan de goede kant van de Geyser, waardoor ons zicht op de Geyser zelf door de stoom die er afkomt wat wordt ontnomen. Maar we kunnen toch zien, dat deze flink hoog komt. En na een minuut (? Ik heb geen idee in hoeveel tijd dit tafereel dit aan zich ontrolde) zakt de Ouwe weer in elkaar.
Dan kijken Marja en ik elkaar aan en denken allebei: Was dit het?
Misschien is dit soort dingen niet iets waar wij echt warm voor kunnen lopen (alhoewel dat in Yellowstone met al die warmwaterbronnen moeilijk lijkt). We hebben ons er echt wel wat meer van voorgesteld. Ik dacht altijd dat zo’n Geyser met veel geweld en gebrul omhoog spuit. De Old Faithful beperkt zich tot een wat luider gesis en daar blijft het wel bij.
Toch ook wel weer wat teleurstellend.
We lopen dan nog even naar de Lodge, die helemaal uit hout is opgetrokken. Daar kopen we een magneet. En even later ook dat boek van die hond, die na een ongeluk in Yellowstone in paniek de benen neemt en pas na maanden weer teruggevonden wordt. Een feel-good boek dus.
Ook lopen we nog even een andere store binnen, waar Marja een fleece-dekentje koopt voor extra warmte voor de nacht. Even verder in nog weer een andere winkel zien we dezelfde dekentjes voor 2 dollar goedkoper. Een beetje vreemd vinden we dat wel.
Dan weer op weg. Op weg naar Midway Geyser Basin met de Grand Prismatic spring. Daar zien we van ver al dat het daar ook al flink druk is. We moeten de camper daarom een flink eind van de Basin aan de kant zetten. En dan nog een aardige wandeling. Maar dan vullen we tenminste ook weer de ringen op onze IWatch.
We willen de Grand Prismatic spring van bovenaf bekijken, dus dat betekent weer een aardige klim tegen soms best wel steile paden op. Ondanks dat we denken dat we onze conditie de afgelopen dagen al weer aardig opgepept hebben, lopen onze dijen snel vol en lijkt het of je elastieken benen krijgt. Maar we redden het tot boven en dat geeft toch wel een heel mooi plaatje.
Veel mooier dan als je er beneden tegenaan, of liever gezegd er overheen staat te kijken. Dan zie je bij lange na niet die aparte kleuren die je van bovenaf ziet.
Aan de opzet van de platforms waar we over heen lopen, kun je zien dat het hier vaak nog veel drukker kan zijn dan het nu al is. Op een krusing van paden staat namelijk zelfs een bordje: One way. En uiteraard zou ik bijna zeggen presteert een wat oudere Aziaat het bijna om tegen de richting in te gaan lopen. Gelukkig dat een andere Aziaa hem duidelijk kan maken dat hij toch echt de andere kant op moet lopen.
Onderweg hebben we regelmatig even op de lampjes gekeken of de battery al weer helemaal is opgeladen. Op een bepaald moment lijkt dat zo te zijn: alle vier de lampjes branden. Maar als we bij een volgende stop weer kijken is hij toch al weer een lampje gezakt.
Omdat we misschien Road Bear daar toch over willen bellen heeft Marja gekeken waar we misschien wel bereik zouden kunnen hebben. Daarbij komt ze uit op West Yellowstone, een plaatsje net buiten het park bij de West-Entrance.
Is een klein half uurtje rijden. Dus zo gezegd zo gedaan. Onderweg stoppen we nog even op een plek waar een aantal bison’s in wat van dat gele gras liggen en staan.
In West Yellowstone blijken we inderdaad bereik te hebben. Dus op een grote parkeerplaats bel ik gelijk maar even met Roadbear. Van de man aan de lijn krijgen we uiteindelijk het advies de batterij op te laden door of de generator of de motor drie uur te laten draaien om er zeker van te zijn, dat de batterij echt volledig is opgeladen.
Het probleem is waarschijnlijk, dat we al meerdere nachten niet op een campground met electric hebben gestaan. En dan wil de batterij wel eens onderuit zakken.
Mocht dat het probleem niet verhelpen, dan kunnen we bij de park-service vragen of ze een andere batterij hebben, om dan via contact met Roadbear alles – zoals betaling – te regelen.
Daarna nuttigen we bij de MacDonalds een patatje en een Iced Caramel Machiato, terwijl Marja via het internet van de Mac probeert foto’s en verslagen te uploaden. Het lukt, maar het gaat niet erg snel. Maar we hebben de tijd.
Als Marja haar werk aan het afronden is, ga ik alvast de tank weer volgooien bij een pomp waar ik zag dat de regular maar $ 3.09 is. Zo goedkoop heb ik nog niet getankt deze reis.
Als ik daar net klaar ben komt Marja al aanlopen en kunnen we vertrekken terug naar de campground.
Daar installeren we de camper weer en komen even tot rust.
Voor het avondeten hebben we een paar hamburgers en wat patatjes klaar staan. En we draaien iets meer dan een uur de generator, om daarna te besluiten toch maar niet de motor te laten draaien. We willen de buren echt niet tot last zijn.
Het voordeel van een generator is wel, dat je alles weer even kan opladen en ook nog eens met de koffiezetter een bakkie koffie kan zetten. Anders moet je maar zitten hannesen met een vork om die anti-druppelaar in te drukken om de koffie te laten doorlopen. Erg onhandig.
Maar nu dus niet. Lekker bakkie koffie en dan de burgers in de pan.
En vanavond toch maar de heater aan, zodat het morgenochtend niet zo heel erg koud is als we opstaan.