Marja schiet overeind. Ze kleed zich snel aan en pakt haar gear om foto's van de zonsopkomst over het meer te maken. Omdat we vandaag nog niet precies weten tot waar we komen hoeven we niet zo vroeg op pad. Dus ik blijf nog even liggen.
Wat later sta ik toch maar op en als ik aangekleed ben, loop ik naar de plek waar ik Marja vermoed. Die is zo geconcentreerd bezig, dat ze me niet hoort aankomen. Ik sta al achter haar als ze me pas in de gaten heeft. Ze heeft al weer heel wat foto's gemaakt en ook een time-laps van de zonsopkomst over Thielsen-mountain met haar Go-Pro.
Als ze klaar is zet ze nog even snel de foto's op haar laptop en dan kunnen we op pad. Alles is weer ingeruimd, de fietsen hangen weer achterop.
Het eerste stuk is eigenlijk een herhaling van gisteren: vooral bomen langs de weg. Dus weinig te zien. Maar vandaag is dat minder erg, omdat we weten dat we onderweg een paar watervallen tegenkomen, waar we naar toe willen. Zo hebben we Clearwaterriverfall, Watson Falls en Toketee-falls vandaag aangedaan.
Ik heb er nu wel een beetje spierpijn van. Op de borden staat dan bijvoorbeeld een trail van 0,3 mijl genoemd (ongeveer 600 meter), maar het lijkt wel of dat 600 meter omhoog is. Zoveel zal het niet zijn geweest, het voelt wel zo. Zeker als je zo ongeveer bij alle drie de watervallen vergelijkbare hoogteverschillen moet overwinnen. Maar het is de moeite waard. Niet alleen de watervallen zijn bijzonder, ook de trails ernaar toe zijn erg mooi. Jammer alleen dat we bij een van die watervallen (Watson falls was het geloof ik) te maken kregen met een ouderpaar met vier jongens. Tenminste dat denk ik, alhoewel de oudste wel heel erg veel verschilde in leeftijd van de andere drie. En schreeuwen, rennen en van de paden af. Nogal irritant. En pa en ma vonden het allemaal goed. Gelukkig hebben we ze bij de andere watervallen niet meer gezien.
Bij Toketee kwamen we wel een Nederlandse man tegen. Die was met zijn vrouw en kinderen en (voor een deel) zijn schoonouders ook in campers aan het rondtrekken. En wij krijgen wel eens te horen dat wij lang op vakantie zijn. Deze mensen reizen ongeveer 3 en een halve maand rond door Amerika. Veel vakantie opgespaard en onbetaald verlof genomen. Dat is pas lang.
De laatste waterval missen we kennelijk, want op een gegeven moment krijgen we wel in de gaten dat we die niet meer zullen tegenkomen. Het landschap veranderd, we rijden nu vrijwel constant langs de Umpqua River. Een erg mooie rivier, die nog maar weer eens laat zien dat de bodem hier heel veel uit lava bestaat. Daardoor slijt zo'n snelstromende rivier grillige patronen uit in de bodem, die bij laag water (zoals nu) goed laten zien.
En de bomen verdwijnen langzaam, tenminste in de vorm van lange aaneengesloten bossen, ook uit beeld. Er komen weer vlaktes in beeld, mooie vergezichten. Het land waar wij van houden. En ook weer heel veel vee. We zien zelfs een aantal longhorns in de wei staan bij het stadje Roseburg in de buurt.
Overigens kwamen we gister zo maar ineens een stel koeien tegen die gewoon langs de weg aan het grazen waren. Dat is dan zo'n open ranch, waarbij je je afvraagt: hoe krijgen ze die beesten weer bij elkaar als dat nodig is, tussen al die bomen die daar nog stonden.
In Roseburg doen we een paar boodschappen bij de Walmart en dan rijden we nog een klein uur door naar Elkton. Ook weer zo'n klein plaatsje, dat ook aan die Umpqua rivier ligt. Daar heeft Marja een mooie campground gevonden, waar we snel een plek toegewezen krijgen. We zullen hier 2 nachten blijven staan om een dagje rust in te bouwen. Tot nu toe hebben we nog elke dag gereden.
Misschien dat we morgen voor het eerst deze reis een keer kunnen ontbijten bij een Dennies. Die zijn we namelijk nog niet tegengekomen. Of aan het eind van de dag dineren bij een Applebees, die we in Roseburg hebben gezien. We zien wel.
Als we de camper hebben geinstalleerd lopen we nog even naar de rivier. En daar zien we pas goed hoe het water de lava, die ook hier aanwezig is, uitslijt en daar geulen in trekt. Marja ziet ook nog een rivierkreeftje in een van de pot-holes.
De camphost vertelt ons overigens bij aankomst dat het waarschijnlijk morgen gaat regenen. Hij zegt er wel bij: that's what they say. Hoeft dus niet ook te gebeuren. Maar aan de wolken te zien, die langzaam komen opzetten vanaf de kust, zouden de voorspellers best wel eens gelijk kunnen krijgen. Nou ja dat zien we dan morgen (of vannacht) wel weer.
Hij vertelt er ook nog bij, dat als het gaat regenen het peil in de rivier gelijk een stuk stijgt. Dat lijkt ons wel aardig om dat verschil dan eens te kunnen zien. Want nu is het een redelijk smalle stroom. Het valt overigens op, dat een deel van het water in de rivier een stuk hoger ligt. Heel vreemd. Maar waarschijnlijk is de bodem aan die kant een stuk harder en niet zover uitgesleten als het stuk waar het water nu snel door heen gestuwd wordt. Een raar gezicht voor een paar waterschappers die gewend zijn, dat we het waterpeil overal op hetzelfde niveau proberen te houden.
Ons diner vanavond bestaat uit pulled-pork (erg lekker) met een paar patatjes er bij. IJs toe en dan koffie met een stukje cheesecake. We hebben tenslotte wel weer wat calorietjes weggelopen vandaag met al die hoogteverschillen, die we te overwinnen hadden. Dus dat moet kunnen.
Daarna ff lekker douchen, het verslag schrijven en nog even lezen.
Morgen zoals gezegd een rust(ige) dag.