Vandaag een korte rit. En vandaag gebeurt ook wat niet eerder is gebeurd: ik ben eerder wakker dan Marja ook al is het maar bij een paar seconden misschien, maar toch. Vervolgens was zij er alsnog wel weer als eerste uit.
En het weer begint er al weer een beetje op te lijken. Langzaam trekken de wolken die er ’s-ochtends nog hangen weg en voor we het weten zitten we weer onder een strakblauwe lucht en verbazen we ons weer over de uitgestrektheid van het land en de eindeloze wegen waar we over rijden.
Het is trouwens, net als gister, om nog een andere reden een bijzonder gebied. Want op heel veel plekken zie je eigenlijk al weer de nieuwe Grand Canyons ontstaan. Door het water (denk ik) zie je heel vaak al een soort mini-canyons in het gebied, die soms al toch zeker een meter of drie vier diep zijn. Over een miljoen jaar zullen misschien mensen zich daar vergapen aan kolossale canyons en is de Grand Canyon misschien wel verdwenen. Makes you wonder: waar blijven die grond en rotsen toch allemaal die door dat water en wind worden af- en uitgesleten?
Als we zo door die vlakte rijden valt me nog iets op. Aan onze rechterhand ligt die vlakte waar ik het over heb met in de verte een rand bergen. En aan onze linkerhand zie je op een gegeven moment dat je daar ook in feite tegen een bergrand aankijkt, met aansluitend ook weer een brede vlakte tot aan een nieuwe bergketen. Wat een bijzonder land is het toch.
Tegen de bergen waar wij tegen aan kijken of misschien wel daar achter, hangt nog wel steeds een wolkenrand. En als we over één van die eindeloze wegen rijden lijkt het wel of we in de verte zomaar de wolken zullen inrijden. En uiteindelijk is dat ook precies wat we doen. Gelukkig rijden we maar korte tijd even soort van in de wolken (komt daar dat gezegde misschien vandaan?).
Hubbels trading post
Onderweg doen we ook nog even de Tradepost van Hubbell aan. Een oude Tradepost waarvan je je moet voorstellen dat die heel lang geleden (eind 19e eeuw) in the middle of nowhere stond om het gebied van spullen te voorzien.
En daar zien we ook weer een stukje van het wildlife in Amerika. Als we over een veldje kijken zien we daar ineens, in richels die ze daar hebben opgeworpen (ongeveer zoals bij aspergekwekers), een heleboel gophers (zoals ze ze hier volgens mij noemen) of zoiets.
En als we daar wegrijden zien we er nog meer. Nog weer een stuk wild aan onze verzameling toegevoegd.
In Gallup aangekomen doen we eerst wat boodschappen (o.a. 12 donuts omdat ze in de aanbieding zijn: dat wordt dit jaar geen afvallen tijdens de vakantie) en rijden dan naar de camping. Tom-tom doet weer eens bijzonder, maar uiteindelijk komen we toch goed aan.
Beschilderde ponies
In het registratiekantoor annex campgroundwinkel zien we een groot aantal indian style beschilderde paardjes staan. Als we vragen wat die kosten, want ze zijn wel erg mooi, zegt de dame achter de balie dat ze niet te koop zijn, maar dat het de verzameling van haar man is.
We installeren ons, Marja doet nog een paar wassen, ik bestel - want dat kan hier - ons bescheiden diner voor vanavond in de campgroundwinkel en een jongen van de campground helpt ons met de tv in de camper (een eenvoudig schakelaartje en alle beelden zijn sneeuwvrij: je moet het maar even weten).
Als we gegeten hebben ontdekt Marja nog (of was dat al voor het eten) dat je de ritten die je met de gps-tracker hebt geregistreerd met een link in de website van ons kan zetten. Iedereen die onze website leest kan door op die link te klikken dus ook zien wat de rit van die dag is geweest en welke foto’s we onderweg hebben gemaakt. Dat gaat ze nu waarschijnlijk van elke rit doen, als we stroom hebben om de tracker op te laden. Zie gisteren.
Zo de dag voor vandaag zit er weer bijna op. Nog even een paar bladzijden lezen of nog even naar een baseball-game kijken en dan weer lekker naar bed.