De laatste dagen van wordt het altijd lastig vol te houden om per dag een verslag te schrijven. Daarom vandaag een verslag over twee dagen. Nou zijn dit altijd de dagen waarover meestal niet zoveel te schrijven valt, dus het wordt geen verslag van 20 bladzijden.
Gister zijn we dus verhuisd van Circus Circus naar Sam’s Town.
Maar eerst moesten we wel onze huurauto nog ophalen bij het carrental-Center bij het vliegveld. Als we aan de beurt staan en voor de balie staan komt er een oudere man aanlopen, die desgevraagd opmerkt dat hij een mid-size auto heeft gereserveerd en geen Full size. Hij is daarbij erg onheus tegen de dame achter de balie. Hij zegt: read my lips; M I D M I D S I Z E midsize. De dame legt hem uit, dat in zijn reservering staat dat hij een Full size heeft besteld en dat het veranderen naar een midsize hem 100 dollar extra gaat kosten. Na nog wat heen en weer gekissebis druipt hij af met de woorden, dat hij wel weer in-line gaat staan en straks wel weer terug komt bij haar.
Dan kunnen we eindelijk onze reservering afmaken. Maar niet dan nadat ik eerst nog even het paspoort van Marja uit de camper heb moeten halen. En dan op weg naar Sam’s Town. Ik voorop en Marja in de huur-Jeep er achteraan. Gelukkig is het niet zo druk, dus dat gaat vlotjes.
En er zijn nog plekken genoeg bij Sam’s Town, dus dat is ook geen probleem. Marja stalt de auto. En dan gaan we bijna schuin naar de overkant (nou ja, iets verder dan dat) naar Road Bear om onze koffers op te halen en om, zoals beloofd, de fietsen af te leveren bij Francesco en zijn collega.
Als we daarover met hem aan de praat zijn stelt hij voor het fietsenrek er alvast af te halen en vraagt hij of hij ook alvast het luikje (dat kapot was door de Awning) zal vervangen. Nou graag natuurlijk op allebei.
We moeten daar natuurlijk wel even op wachten, maar dat vinden we niet erg.
We bedanken hem hartelijk voor zijn snelle werk en wensen hem veel plezier met de fietsen.
En dan weer hetzelfde stukje terug naar de campground. Als we daar aankomen ziet Marja, dat het gordijn als afscheiding van de slaapkamer ook weer is gemaakt. Een van de eerste dagen was dat gordijn van twee haken afgeschoten toen Marja even op bed èn op het gordijn ging zitten en daarmee het gordijn van die haken aftrok. Maar kennelijk heeft Francesco dit ook al gerepareerd.
Kennelijk loont het dus als je aardig bent voor mensen.
Dan gaan we met de auto naar een mall waar ook een Red Lobster zit. Daar willen we nog wat gaan eten. Maar daar. Is het nog wat vroeg voor, dus we lopen eerst even naar een Pet-Co. Een dierenwinkel die wel heel veel voor huisdieren heeft. Daar kopen we wat voor Tris en Diégo. En voor Mila, de hond van Kevin en Isabella.
Dan lopen we ook nog even door de Best Buy, maar daar vinden we niets van onze gading. Beschermhoesjes voor de IPhone 6 plus verkopen ze bijna al niet meer lijkt het, nu de 7 uit is.
En dan is het tijd voor de Red Lobster. Lekker op tijd, dus nog lekker rustig. En daar krijgen we weer een heerlijk diner voorgeschoteld. Met ook weer een geweldig lekker dessert. Te groot voor iemand alleen, vinden wij tenminste, Dus vragen we om het te mogen sharen (share). En dat vinden ze in Amerika absoluut geen vreemde vraag.
Als we weer terugzijn op de campground besluiten we nog even wat geld weg te spelen of misschien juist wat geld bij elkaar te winnen. Bijvoorbeeld om morgen als we de camper inleveren te kunnen betalen voor de awning.
Zoals gebruikelijk ben ik snel door mijn geld heen, na een redelijke start. Bij Marja is het precies andersom. Op een bepaald moment heeft ze nog maar iets meer dan 6 dollar staan, maar uiteindelijk loopt ze weg met een bedrag van 45 dollar. En als je begint met 20 is dat meer dan 100% winst.
Na een wat onrustige nachtrust (spanningen voor de awning) starten we vroeg met het inpakken van onze koffers en het uitruimen en schoonmaken van de camper. Daarna moeten we nog even langs een benzinepomp om te tanken en dan op naar het oordeel over de awning en wat dat gaat kosten.
Bij aankomst hebben we nog een paar dingen die bij de fiets horen die we aan Francesco geven, we doen al het beddengoed en handdoeken e.d. in de daarvoor bestemde bakken en zetten nog wat spulletjes neer, die andere kampeerders misschien nog kunnen gebruiken. Ook nemen we de doos mee die we gekocht hebben om wat spulletjes achter te laten, die we volgend jaar weer kunnen gebruiken. Want dan beginnen we opnieuw bij Road Bear Las Vegas. Dat is, volgens de man die ons helpt, geen enkel probleem. Maar kunnen we dan ook een paar wat duurdere stoelen daar ook bij zetten, vragen we hem. Ja hoor ook dat is absoluut geen probleem. Hij plakt er een paar papiertjes met onze naam op en die kunnen we volgend jaar weer gebruiken.
In de tussentijd hebben we al op een briefje dat aan de muur hangt gelezen, dat een awning $ 1000,– kost als hij vervangen moet worden. Alleen het doek zou geloof ik al $ 500,– kosten. En dan is het moment van het afrekenen aangebroken.
We krijgen het briefje voorgehouden. Daarop de extra kilometers die we boven de 2500 mijl hebben afgelegd. Het propane, die we niet hebben kunnen bijtanken. En zegt de man: die $ 1000 borg op je andere creditcard heb ik al weer teruggeboekt. Even later herhaald hij dat zelfs nog een keer. Marja en ik kijken elkaar aan en denken: oké, dat is mooi. Verder geen woord aan vuil maken.
Ik teken het formuliertje af, we bedanken de man hartelijk en stappen in de auto. Het enige dat we kunnen bedenken waarom we niet hoeven te betalen is, dat òf die awning weer teruggezet kan worden op de camper. Er was voor zover wij weten op zich niets kapot aan doek of stangen. Òf Francesco heeft gezegd, dat hij het wel voor elkaar krijgt om de awning weer op de camper terug te plaatsen.
Het scheelt ons in ieder geval op dit moment $ 1000,– en straks weer de nodige administratieve rompslomp om het gedeclareerd te krijgen.
Het is nog vroeg als we bij Road Bear wegrijden (half tien), dus misschien nog wel wat te vroeg om naar het Cosmopolitan te rijden. Dus eerst nog maar weer eens naar een Starbucks. Chai Tea latte voor Marja en een Caramel Macchiato voor mij. Als ik bij het tafeltje kom met onze bestellingen zeg ik tegen Marja, wijzend naar haar beker, die is voor jou. Dat je je niet vergist.
Een paar minuten later neem ik een paar slokken van mijn beker en denk: wat een rare smaak zit er aan die koffie. Ik proef ook geen caramel. Hoe kan dat? ik krijg zelfs al wat begrip voor een man die zijn koffie terugbracht, omdat hij hem te sterk en niet te drinken vindt. Maar dan realiseer ik me, dat ik uit de beker van Marja zit te drinken. en Chai Tea latte smaakt echt wel wat anders dan een Caramel Macchiato. Dus ik bestel nog maar even een nieuwe voor haar.
Dan toch maar op weg naar het Cosmopolitan. Aan de balie worden we geholpen door Bryce. We vragen hem om een kamer zo hoog mogelijk. Hij heeft er een voor ons op de 38e verdieping. Nou dat lijkt ons wel wat, met uitzicht op de Bellagio-fonteinen. Na wat dingen ingevuld te hebben vraagt hij ons of we misschien interesse hebben in een kamer op de hoek, waar het balkon dus ook om de hoek doorloopt. En zegt hij, bijna twee keer zo groot is als de kamer die we geboekt hebben. That depends, zeg ik tegen hem en bedoel natuurlijk; wat gaat dat kosten?
Hij vraagt even na en voor $ 200,– extra kunnen we die kamer krijgen. Na een korte overpeinzing, denk ik: ach what the hell. We hebben vanochtend $ 1000,– uitgespaard. Dan kan er nu wel $ 200,– af. En het is de moeite waard. We komen eigenlijk in een volledig appartement terecht. Met twee badkamers, een volledig ingerichte keuken. Een ijskast met allerlei drankjes er in. Daar zullen we ons maar niet aan wagen, gelet op de prijzen die daarvoor staan ($ 6,– voor een blikje cola). Echt geweldig. En dat balkon is werkelijk waanzinnig. De hele kamer trouwens is waanzinnig.
Als we op dat balkon zitten kijken we ook uit op de East-Tower van het Cosmopolitan. En daar zien we, gelet op de afscheidingen op de balkons, dat er daar kamers zijn die de helft van een verdieping beslaan. En bovenaan zit zelfs een kamer over de hele breedte van het gebouw. Kolossaal. En dat zal ook wel voor de prijs per nacht gelden denken we maar zo.
Dus nog twee nachten in dit geweldige hotel, waar het overigens razend druk is. Morgen en misschien straks nog wel even een paar souvenirs kopen en dan zit het er weer op voor 11 maanden.
Als ik eraan toe kom zal ik morgen ook nog iets aan het verslag toevoegen om de reis ook op dat vlak goed af te ronden.