Uit het raam ziet Marja vanochtend een vogel landen in hetzelfde boompje waar gister een roofvogel zijn uitkijk vond. Dus toch maar even naar buiten om te kijken of er nog een paar foto’s in zitten. Na een paar tellen gaat de deur weer open en fluistert Marja dat het een uil is. Een grote. Dus dat zal wel een Amerikaanse oehoe zijn. En ondanks de slechte lichtomstandigheden (het is nog een beetje schemerig) weet ze er best nog wel een paar goeie foto’s van te maken. Dat is weer een bijzonder exemplaar toegevoegd aan ons lijstje wildlife.
Even voor achten rijden we vervolgens van de campground af. Een paar honderd meter verderop gaan we nog even van de weg af om te kijken of we daar langs een riviertje met de bijzondere naam Uncompahgre river nog wat Bald Eagle kunnen spotten. Maar daar is het misschien nog te vroeg voor.
Dus verder maar weer.
Ridgeway is het eerste plaatsje waar we doorheen komen. Ook hier zie je, dat we ons in een ski-gebied bevinden. En ze zijn druk bezig de plaats klaar te stomen voor het ski-seizoen.
Snel daarna bereiken we de San Juan Skyway. Opnieuw een scenic byway. En wat voor één. We hebben gezien, dat boven een bepaalde hoogte het geel van de aspen voor een groot deel al verdwenen is. Maar een stuk lager zijn die er nog volop. Het valt trouwens op, dat soms op die grotere hoogte je toch nog plukken met gele bomen tussen de kale soortgenoten ziet staan.
En op sommige stukken lijkt het alsof we in een zee van geel rondrijden, zoveel gele bomen als er staan.
We zien onderweg trouwens ook best wel veel herten deze keer. Alleen hebben we geen gelegenheid om een plek te vinden om te stoppen en daar een foto van te maken. Ze hebben er hier vaak een handje van om plekken om even te stoppen op wat ongelukkige plekken aan te leggen. En op plekken waar je ze zou willen hebben mis je ze dan.
We kunnen ook merken dat we weer in wat dichter bevolkt gebied komen. Want het is redelijk druk op de weg. Dat maakt, dat ik af en toe een hele sliert auto’s achter me heb. Regelmatig ga ik dan ook even aan de kant (waar dat mogelijk is natuurlijk) om die sliert even langs te laten. Het is vervelend om in deze situatie de voorste in de rij te zijn, vind ik tenminste.
We komen onderweg ook door het plaatsje Rico. Dit beslaat wel twee straten met een paar zijstraten. Werkelijk geweldig dit soort plaatsjes, waar je je elke keer weer afvraagt: hoe kom je in een plaatsje als dit terecht en wat moet je daar doen? Je kunt er natuurlijk een espresso-bar, die the Galloping Goose heet, beginnen. Daardoor kunnen wij daar van een ontbijtje genieten. Pancakes met aardbeien voor Marja en Toast met gebakken ei en sauceges (schrijf je dat zo?) voor mij.
Marja filmt ook nog even live een 360º zicht op mainstreet Rico.
Daarna wordt de navigatie op Cortez gezet. Een wat grotere plaats waar we nog even een paar boodschappen bij de Walmart doen, omdat we de komende vijf dagen geen supermarkt zullen tegenkomen. Overigens weet de navigatie ons weer opgetrokken wenkbrauwen te bezorgen, als hij ons op weg naar Mesa Verder national park een route voor te schotelen waar we een aantal kilometer onverharde weg moeten rijden. Daar hebben we uiteraard geen zin in. Dus omdraaien en langs de zelfde weg weer terug naar de hoofdweg, waar we de weg naar het park in slaan.
Bij het park aangekomen, lopen we het visitor center in om navraag te doen naar de tours en de campground. We reserveren een plekje op de half tien Balcony tour en besluiten naar een campground buiten het park te gaan, omdat de campground in het park geen full-hookup heeft. En omdat we een aantal dagen hierna zonder stroom zullen staan, willen we nog wel een keer alles opladen.
We komen dus terecht op de campground met de ludieke naam: Ancient Cedars Mesa Verde RV Resort.
We kunnen daar ook ons propane bijvullen, zodat die tank weer vol is en we niet bang hoeven te zijn kou te lijden als het vannacht dicht tegen nul zal worden.
Voor Marja hebben we bij het visitor center een soort weef-borduurseltje gekocht en dat wil ze uit proberen. Maar omdat we o.a. geen plakband hebben moet ze dat even laten rusten tot we weer thuis zijn.
Intussen heb ik de televisie ingesteld. Ze hebben hier digitale televisie en via de antenne zou ik hier meer dan honderd zenders moeten kunnen krijgen. En dat is ook zo: ruim 120 zenders. Alleen niet een waarop de play-offs van het honkbal uitgezonden worden. Tenminste nog niet dat ik heb ontdekt.
Nou ja dan maar naar een wedstrijdje van college-football kijken terwijl ik het verslagje uittik.
Maar eerst eten we nog even een lichte maaltijd met een burgertje. Dit omdat we vandaag wat extra’s (donuts) hebben gesnoept en we niet echt hongerig zijn.
Morgen gaan we dus die tour doen en daarna door naar Monument Valley waar we een plek hebben gereserveerd op de View-campground in de valley zelf. Hopen maar op mooie sunrise en sunset en een volle maan.