Vandaag doen we rustig aan. Oorspronkelijk zouden we naar Bosque del Apache gaan, maar dan moeten we ongeveer 150 mijl heen en weer rijden. En daar hebben we even geen zin in. Misschien dat we dat morgen onderweg naar Albuquerque nog ‘even’ aandoen.
Marja is vanochtend weer gaan proberen een zonsopkomst op de gevoelige plaat (censor) vast te leggen. Maar het wil daarmee nog niet vlotten. Maar er komen nog genoeg dagen en genoeg zonsopkomsten en -ondergangen om een mooie plaat te schieten.
Wat het weer betreft is het een beetje een vreemde dag hier aan het meer. De voorspelling is dat het 29º wordt vandaag. Maar er staat ook de hele dag een harde wind. Soms zo hard dat we onze stoeltjes (als we daar niet in zitten tenminste) moeten vasthouden om te voorkomen dat ze wegwaaien.
Vanochtend maakt Marja een ontbijtje met scrambled eggs, bacon en pancakes. Lekker glaasje jus d’orange erbij, zoals het hoort en daarna een bakje koffie.
Daarna op ons gemak gedouched e.d. En rond de middag is Marja met haar camera nog een keer naar het meer gelopen om te kijken of er misschien een Osprey een vis komt opduiken. Wat helaas niet gebeurt. Ik heb de fiets gepakt en heb een stukje – met een paar pittige hellinkjes – gefietst. Logisch op een fiets fiets je immers. En na wat beginners-schakelprobleempjes (vreemd systeem hebben ze hier in Amerika) lukt het me steeds beter om zonder al te veel geratel een andere versnelling te kiezen.
In de middag zet Marja even haar foto’s op de laptop en op Flickr en lees ik mijn boek uit. Het boek dat ik op Schiphol heb gekocht toen ik dacht mijn IPad kwijt te zijn (of niet bij me te hebben) en dus niets te lezen zou hebben. Gelukkig heb ik nu dus nog genoeg te lezen over, meer dan.
Later op de middag heeft Marja vanuit het slaapkamerraam nog wat foto’s van rennende quails en een flink aantal konijnen weten te maken. Konijnen die chagerijniger kijken dan je zou verwachten van die lieve konijntjes.
Er komen ook nieuwe buren aan met een hele grote bus-camper, waar ook nog een auto achter hangt. Die moet eerst losgekoppeld worden, voordat de bus achteruit de campplaats op gedirigeerd kan worden. De vrouw stapt uit en loopt naar de achterkant van de bus en dan zie ik haar een paar handelingen verrichten waarbij ik denk, wat doet ze nu. Blijkt dat ze een headset opzet om daarmee haar man (neem ik aan, maar omdat beide snowbirds zijn zal dat wel) aanwijzingen te geven. Maar òf de headset werkt niet òf de man luistert niet goed naar de aanwijzingen van zijn vrouw. Ik vermoed het laatste. Maar ondanks de gebrekkige communicatie lukt het ze toch om met een paar keer voor- en achteruit steken de bus op zijn plek te krijgen.
Daarna moet de voorkant van de bus nog van alle dooie vliegjes en muggetjes ontdaan worden, met een speciale spray zo te zien, een slang en een raamtrekker e.d. wordt ook die klus door ze geklaard.
Het meer liet trouwens vandaag wat bijzondere kleuren zien. Je zou denken dat zo’n meer met een strakblauwe hemel erboven ook een blauwe kleur laat zien. Maar in de loop van de dag verloopt de kleur van lichtgrijs, via een wat groenige kleur naar uiteindelijk dan toch het blauw dat je verwacht. Het zal de harde wind wel zijn die dit veroorzaakt.
Marja kreeg vandaag overigens een berichtje door dat de ballon-vluchten van vandaag vanwege te harde wind zijn gecancelled. Nu maar hopen dat het de komende dagen (als wij daar zijn) minder gaat waaien. Het zou wat zijn dat we daar eindelijk een keer op het juiste tijdsitop in de buurt zijn en dat dan alle dagen de ballonnen aan de grond moeten blijven. De weersvoorspellingen zijn wat dat betreft gunstig.
En we hebben vanochtend, naar aanleiding van een mailtje van Marja aan de dierenopvang, antwoord gekregen dat het uitstekend gaat met Diego. Hij heeft het reuze naar zijn zin, rent van binnen naar buiten en vice versa en hij had vandaag (voor de Nederlanders al weer gister) een hele papierrol afgerold en speelde toen de onschuld zelve. En hij is vriendjes met alle andere katten. Als je dit hoort vind je het al bijna weer zielig om hem daar straks weer weg te moeten halen bij al zijn vriendjes vandaan.
Over Triss horen we ook alleen maar goede berichten (behalve dat ze van de week even een stukje prikkeldraad over het hoofd zag, maar zonder ernstige gevolgen). Brian (jongste zoon van Marja) gaat elke dag 1,5 à 2 uur met haar naar het bos of het strand. Ben ik mooi klaar mee. Kan ik dat straks als we terugzijn ook met haar gaan doen. Nou ja ook wel goed voor mezelf.
Zoals gezegd, morgen op weg naar Albuquerque, onderweg misschien nog wat boodschappen doen en Bosque del Apache (de birdrefuge) aandoen en dan naar de Coronado campground waar we in principe 5 nachten zullen staan.
We zijn allebei benieuwd wat het ballon-fiesta, behalve grote aantallen mensen, zal brengen.
Marja is nog even sterren aan het fotograferen en dan niet al te laat naar bed, omdat we morgen een beetje bijtijds weg willen rijden.