Na de schitterende dag van gister en onze wandeling over Stone Mountain, doen we vandaag een tweede poging om de beauty van de Blue Ridge Parkway mee te krijgen. Dus we rijden van onze campground in het Stone Mountain Statepark naar de Parkway. Het is er lekker rustig. Weinig verkeer en af en toe rijden we in ons eentje. Maar dan blijkt al snel dat het weer ons, wat de Parkway betreft, niet gunstig gezind is. Want opnieuw, net als een paar dagen geleden, rijden we door wolken, regent het af en toe en worden de view’s afgedekt door wolkendekens. En als het erop lijkt, dat dit niet snel over zal gaan besluiten we op zoek te gaan naar een campground. Marja heeft er een gevonden, die aan of bij een meer ligt. Het is wel een eindje rijden maar het lijkt de moeite waard.
Eerst moeten we wel nog even boodschappen doen en halen we een lekker broodje bij Subway. Voor nog geen 10 dollar heb je dan een goedgevulde Philly Cheese. Daarna rijden we weer door een mooie omgeving, waarin rijkeluis-huizen worden afgewisseld door trailers.
Wat ons overigens al de hele vakantie opvalt, is dat we dit jaar heel erg veel road-kills zien. Veel eekhoorns, racoons, maar ook opossums, herten en vandaag zelfs een vosje. Je zou bijna stoppen met autorijden.
Als we bij de camping aankomen lijkt dit niet een camping waar veel vakantiegangers hun nachten doorbrengen. We rijden kort de campground op, maar besluiten dan toch maar om te keren, want hier huizen waarschijnlijk mensen die hier langer staan (misschien wel uit noodzaak).
Dan op zoek naar de volgende campground, met de illustere naam: Pondorosa. Dat is een eindje terug en we gaan zien wat dat oplevert…… Niets. Want als de TomTom zegt, dat we onze bestemming bereikt hebben is er in geen velden of wegen – en die heb je hier genoeg allebei – een campground te bekennen.
Dan maar terug naar het oorspronkelijke plan en doorrijden naar een KOA, bij Natural Bridge. Dat is nog wel even rijden, maar we zijn er achter gekomen, dat we nog 1200 mile van onze 2500 mile over hebben. Dat zal wel te maken hebben, met de shutdown en het steeds moeten aanpassen van onze plannen.
Op de KOA aangekomen, checken we in, kopen een bundel brandhout en installeren onze camper. Het hout wordt netjes afgeleverd bij de camper. We weten nu hoe we een vuurtje moeten aanstoken. Dus al snel slaan de vlammen uit de vuurpit. Intussen staat de pizza in de oven. Op een wat zachter vuur, omdat de vorige keer de bodem nogal zwart was. Deze keer is het iets beter, omdat ik het vuur in eerste instantie wat lager had gehouden. Maar omdat de kaas nog niet gesmolten was, het vuur wat opgeschroefd en toen was ie toch nog een beetje zwart.
Maar toch maar lekker oppeuzelen bij het vuurtje. En dan ….. begint het te regenen. Eerst een paar spetters en al snel harder. Dus dan binnen maar verder de pizza opeten en intussen toezien hoe het vuur hardnekkig probeert door te branden, maar uiteindelijk toch het onderspit delft tegen de regen.
Omdat we best wel weer een tijdje onderweg geweest zijn, liggen we vroeg in bed. Hopen dat het morgen beter weer is.
We hebben wel besloten de rest van de Blue Ridge Parkway te laten voor wat hij is en morgen door te rijden naar het Fairfax-park vlakbij Washington en daar drie nachten te bivakkeren. We hebben daar een middag afgesproken met een andere kennis, die toevallig ook Petra heet. Zij is met een Amerikaan getrouwd en woont ook al een tijdje. Met haar gaan we ook een middagje op pad.
De volgende ochtends het prachtig weer ( zul je altijd zien). Wel wat koeler, maar stralend blauwe lucht en een heerlijk zonnetje. Gelet op de afspraak met (andere) Petra besluiten onze plannen, die we gisteren bedacht hebben door te zetten en rechtstreeks naar Fairfax te rijden. Onderweg wil Marja nog wel de Outlet bij Leesburg aandoen. Als ze dan onderweg daar naartoe ziet ze Tysons corner en herinnert ze zich dat daar het grootste winkelcentrum van Amerika zou bevinden. Dat lijkt ons ook boeiend, dus rijden we iets verder door. Om daar tot de ontdekking te komen, dat dit weliswaar een gigantisch centrum van winkels is, maar geen Outlet en bovendien is er met campers geen rekening gehouden. We kunnen er niet parkeren. Daar komt bij dat het onderweg vreselijk druk is en dat je dan met je camper goed moet opletten.
We zijn overigens voordat we richting dit centrum reden eerst even bij het park langsgereden, om onze site te regelen. Dat levert geen problemen op en we checken even onze plek voordat we verder gaan.
Nadat we tot de ontdekking zijn gekomen, dat die outlet geen outlet blijkt te zijn, dan toch maar een eindje terug naar de outlet waar we in eerste instantie naar toe wilden.
Daar kunnende wel parkeren en erzitten aardig wat winkels. We gaan langs bij Sketchers (geen leukemodellen), Levi’s (waar ik nog een broek en een overhemd koop) erbij nog een paar zaken (waar Marja een jasje en een tas koopt). We kunnen nog niets vinden voor de kinderen en kleinkinderen. Maar we hebben nog wel een paar mogelijkheden.
Als we uitgeshopt zijn op zoek naar een eetgelegenheid. Er zou er een op 800 meter moeten zitten, maar niet helemaal duidelijk in welke richting we dan moeten lopen. We eindigen uiteindelijk bij TGI – …..
Daar worden we door een alleraardigste waitress van ons eten en drinken voorzien.
En dan terug naar de camping, in het donker. En dan bedoel ik ook echt donker, want langs het grootste gedeelte van de weg staat geen verlichting. Gelukkig is het volle maan en hebben we daar nog het nodige licht van. Het blijkt hier overigens ook heel erg druk te zijn. Want bijna de hele tijd dat wij daar bij de Outlet hebben rondgelopen en gegeten hebben, staat er op de weg daar langs het centrum een file. en die staat er nog als we terugrijden. Gelukkig gaan wij de andere kant uit envalt het die kant op wel mee.
Op de campground moeten we de camper nog wel even in het donker op zijn plek krijgen. Maar met de goeie aanwijzingen van Marja en mijn stuurmanskunsten is dat een fluitje van een cent.
Nog een drankje voor het slapen gaan en nog even het verslag schrijven. Morgen staat Washington op het programma.