Het schrijven van het verslag van de laatste paar dagen begint zo langzamerhand een routineklus te worden. Vooral het inleveren van de camper is elk jaar weer een moment, dat je je realiseert dat de vakantie nu toch echt bijna afgelopen is. En het geeft elk jaar ook weer dat momentje van weemoed, dat je je huisje van de afgelopen weken weer moet afstaan.
En zeker het gegeven dat we nu een paar keer achter elkaar de camper in Las Vegas inleveren geeft het allemaal een ‘deja-vu’-sfeertje.
We zijn weer redelijk vroeg op, want we willen snel inleveren. Eerst nog wat spullen in een tasje doen om mee te nemen, wat spullen in een ander tasje om bij Road Bear neer te zetten en nog wat lege blikjes, plastic jerrycans e.d. weggooien en dan op weg. Marja rijdt met de huurauto alvast naar Road Bear, terwijl ik de camper ga aftanken. Ik weet inmiddels hoe ik bij dit benzinestation moet komen. Na wat gehannes met de pomp heb ik hem eindelijk vol gekregen en kan ik ook naar Road Bear rijden. Daar worden we al snel geholpen. Jammer genoeg niet door onze vriendelijke Spanjaard, die engels spreekt met een Duits accent.
We hebben deze keer een paar dingen te melden, over censoren die niet aangeven dat je lpg bijna op is (die bleef op vol staan), of je grey-water tank, die bleef zeggen dat’ie leeg was. En een paar dingen die we hebben moeten tapen, omdat er strips (bij het voorportier) los waren komen te hangen. Maar dat was kennelijk een bekend probleem. Dan vergeet de dame achter de balie bijna het voltanken van de lpg-tank te verrekenen. Eerlijk als we zijn (en omdat we volgend jaar de camper weer bij Road Bear Las Vegas gaan ophalen) wijzen we haar daar op.
Onze doos en campingstoeltjes mogen we weer in het berghok zetten, zodat we die volgend jaar ook weer mee kunnen nemen. Dat wordt ook al bijna routine.
Verder zijn we snel klaar en – omdat we een huurauto hebben – kunnen we snel vertrekken. We gaan op zoek naar een Denny’s voor een lekker ontbijtje. Alleen vinden we die niet op de route naar ons hotel: het Cosmopolitan.
Dus besluiten we maar ons direct te gaan melden bij het hotel. Misschien hebben ze al een kamer voor ons. Omdat we vorig jaar een upgrade aangeboden kregen (wel tegen betaling natuurlijk), zijn we zo ‘brutaal’ naar de mogelijkheid van een upgrade. En ja hoor, dat kan. Wel iets duurder dan vorig jaar. Maar we kunnen het even lijden, dus waarom jezelf niet eens een keertje verwennen met een schitterende wrap-around-kamer, met een balkon dat ook om de hoek van het gebouw doorloopt.
Als we ingecheckt zijn brengen we eerst onze handbagage naar boven (32e etage) in de Boulevard-toren, met uitzicht op de Strip en de Bellagio-fonteinen. Nog weer een stukje hoger dan we vorige jaar zaten.
Later halen we onze koffers wel op.
Marja maakt dan met haar telefoon een filmpje van de suite en post dat op internet. Daar komen talloze likes en leuke reacties op. Jammer dat er dan toch reacties komen als ‘wat een capsones’.
En omdat daar geen emoji bij stond moeten we er maar vanuitgaan, dat dat serieus bedoel is. Maar zoals ik al zei, het zijn vooral leuke reacties die we krijgen.
Aan het begin van de middag gaan we dan nog even winkels bekijken in the Miracle Mile. En waarempel, we komen toch weer met wat terug. Een overhemd voor mij. Marja heeft wel wat gezien maar twijfelt nog.
En er moeten nog altijd een paar kleine dingetjes gekocht worden voor de oppassers van Triss o.a.
Maar – nadat we mijn inkoop boven hebben gebracht – gaan we later nog weer even terug en vindt Marja nog een paar leuke polo’s en een vestje. En we vinden een paar aardigheidjes.
Daarna gaan we bij Bubba Gump eten, zie je ook al routine. Om daarna nog even wat te vergokken in het Casino van het Cosmopolitan. We hebben daar wat wisselend geluk (succes kun je het niet noemen, lijkt me).
Terug in de kamer kijken we nog even een stukje CNN. Eerst in de kamer en daarna nog even als we al op bed liggen. Weer eens wat anders op een scherm van 1.50 – 1.60 diagonaal (en misschien nog wel groter). Allebei dus.
En wat ik nog vergeet te vertellen hoe heerlijk het is om na het douchje in de camper eindelijk weer eens – in een douche waar je bijna met je armen wijd in de rondte kan draaien – uitgebreid te kunnen douchen. Je zou er wel een uur onder willen blijven staan.
Als we eenmaal in bed liggen hebben we het na toch wel weer en vermoeiende dag al snel gehad.
Morgen weer een dag.