Een helderblauwe wolkenloze lucht als we vanochtend opstaan op Abiquiu campground. Dat ziet er veelbelovend uit. We willen om een uur of acht wegrijden en dat lukt aardig. Nog een laatste blik op het geweldige plaatje dat het meer met de bergen er om heen is en op weg zijn we. Het zal de hele dag zo goed als onbewolkt blijven, alhoewel we stiekem wolken bezig zien zich te vormen.
Deze dag kenmerkt zich weer eens door alle kleuren die we om ons heen zien. Rode, grijze en een soort beigeachtige rotsen, groene bomen en later de herfskleuren als we in de buurt van Colorado komen.
En regelmatig verbazen wij ons erover, dat langs de wegen die wij rijden op de kaart geen groene stippellijntje staat van scenic byway. Wat ons betreft verdienen ze die aanduiding zeker.
We rijden via Chama, naar Pagosa Springs, dat op zich best wel een leuk stadje blijkt te zijn en dan verder richting South Fork. Het laatste stuk staat wel met een groen stippellijntje aangegeven en terecht. We rijden dan al even in Colorado en dat merk je eigenlijk vrij snel. Is New Mexico nog het terrein van de rode rotsen met grijze strepen en de schijnbaar willekeurig geplaatste woningen en oogt dat over het algemeen ook nogal arm en sjofel. In Colorado is alles netjes geordend, met mooie huizen (groene daken) en zelfs in de natuur lijkt alles op zijn plaats te staan. En dan heb je natuurlijk in deze tijd van het jaar die Aspen, met al hun gele bladeren, soms tegen het oranje aan. Tussen al het groen van de dennen en sparren en met op de hoogste toppen zelfs al sneeuw.
Onderweg maken we een stop bij the Treasure Falls (we denken dat hij zo heette, maar zeker zijn we daar niet van). En we lopen daar een trail(tje) van 400 meter, maar wel 60 meter omhoog binnen die 400 meter. Dus das best stijl af en toe. Maar ook dit is de moeite waard. Alhoewel we begrijpen dat er jaren geleden veel meer water over de rand kwam dan nu, volgens iemand die hier in haar jeugd in de buurt heeft gewoond en nu sinds lang de waterval weer terugziet.
Als we weer afgedaald zijn gaan we weer verder.
En dan hebben we, volgens een bord langs de weg, 8 mijl te gaan tot de summit (top). En we zitten al zo rond de 2400 meter. Hoe hoog zullen we in die 8 mijl dan nog komen. Uiteindelijk wordt dat iets meer dan 3300 meter. Hebben we in Europa wegen die zo hoog liggen? Ik kan het me bijna niet voorstellen. En op die hoogte ligt de sneeuw zelfs langs de weg op de rotsen en tussen de bomen waar we langs rijden.
We zijn voortdurend beducht op een scenic view waar je het uitzicht kunt bewonderen en op de plaat kunt vastleggen. En die komt er ook. Alleen is er geen parkeerruimte voor de camper. Dan maar tussen de ‘gewone’ auto’s. Zien we later wel hoe we er uitkomen. En met Marja achter de camper om aanwijzingen te geven is dat geen enkel probleem.
South Fork stelt niet zoveel voor. Je kunt zien, dat het hier een skigebied is met allerlei lodges in de buurt. Hier moeten we de 149 op richting Creede. Langs deze weg ligt onze eindbestemming van vandaag: de Palisade (ja met één s) campground, Een kleine campground langs de weg, zoals we eerder (een paar jaar terug) hebben gestaan op de campground Little Truckee river campground. Met dit verschil dat we toen helemaal alleen stonden.
Op het bord met mededelingen staan allerlei waarschuwingen te lezen over beren in de omgeving en wat je allemaal wel en niet moet doen. Bijvoorbeeld niet met je kleren waarin je gekookt hebt in een tent gaan slapen. En er was een beer gezien op de campground, hangt er een mededeling op het bord. Alleen bij goed lezen blijkt dat dat terug in 2013 was. Zou wel wat zijn als je er een zou zien.
We vinden overigens geen paaltje met een bakje eraan, waar je je betaling in kunt doen. Dus doen we dat maar niet. Staan we misschien wel gratis vannacht.
Nu nog even bijkomen. De steaks liggen al weer klaar, dus dat wordt weer smullen straks. En ik schat in dat we er vroeg in liggen met de kachel op 15, want het zal hier wel koud worden vannacht.
In de ochtend heb ik(Marja) nog een paar blue birds op de foto gezet
