Om vijf uur ben ik al weer wakker. De sluiting van de overheids instellingen zit me toch niet helemaal lekker. Ik kijk op internet en het blijkt nu toch weer gebeurd te zijn. Wij hebben op vier oktober een reservering staan op Asseteague Nationale seashore. Dit is in het weekend en deze campground staat helemaal volgeboekt. Iets verderterug ligt ook nog een campground van het Asseteague State park. Deze campground heeft nog 28 plekken. Ik ben bang dat iedereen met een reservering op de National seashore nu voor deze plekken gaat. Dus reserveer ik om vijf uur in de ochtend een plek op het State park. Ik wacht nog even af wat ergebeurd met de reservering van de andere campground. En anders annuleer ik die plek. Kost ons dan tien dollar.
Hierna maak ik net als de ochtenden hiervoor twee bekers Starbucks koffie. Ja Ja Starbucks koffie op de kamer! We ruimen alles op, douchen en gaan dan naar beneden om uit te checken. We worden met een Limo service naar het station gebracht, wat een service (moeten er natuurlijk ook wel voor betalen)
Op het station halen we kaartjes uit de automaat, het is net Nederland dan gaan we op weg naar het perron. Om niet te hoeven stressen hebben we ruim de tijd genomen, zo ruim dat we nu misschien een trein eerder kunnen nemen. Ware het niet dat een zeer behulpzame dame ons de weg naar de lift wil wijzen. Drie keer vraagt of we niet naar de City of de Airport willen. Dan nog even op het gemak iemand anders gaat helpen, waardoor we dus op twee minuten onze trein missen. Dit betekent dat we nu vijftig minuten moeten wachten. Ook geen ramp het is vakantie. Ik maak wat foto’s, maak een filmpje, we lezen de gratis Metro (ja, die hebben ze hier ook!) en verbaas me over de hoeveelheid treinen die voorbij komen. Vooral gezien het feit dat we op al onze reizen bijna nog nooit een passagiers trein hebben zien rijden. Ze zijn er dus duidelijk wel.
Op het station
Ik worstel om de lood zware koffer in de trein te krijgen terwijl een loodzware conducteur staat toe te kijken maar niet van plan is om te helpen. Staat vast niet in zijn functie omschrijving.
We zitten nu in de trein waar ik alvast het eerste gedeelte van het verslag type. Opvallend was trouwens wel weer de hoeveelheid mensen die naar ons toe kwamen waar we naar toe moesten. The airport of the city en begonnen al met jullie zitten hier verkeerd. Waarop wij uit legden dat we niet verkeerd zaten maar naar Middletown New Jersey moeten. Wat? Waar? Oh, maar dan moet je overstappen! Nee, hoor we kunnen rechtstreeks. Verbazing, echt waar? Ja, echt waar! Haha. Wel aardig dat mensen zich druk maken over het feit of je daar wel goed zit 
Als we in Middletown in de taxi zitten, kijken we onze ogen uit naar de prachtige huizen die hier staan. Toch wel een beetje Victoriaans aandoend. Natuurlijk is er ook de andere kant, met de vervallen sta-caravans. De low-budget “huizen”. Maar over het algemeen ziet het er hier welvarend uit.
Bij RoadBear aangekomen zien we niet het model buiten staan dat we verwachten. Wel een model dat we al eerder hebben gehad:de Freelander. Dus dat zal hem wel worden. Na alle formaliteiten lopen we met een medewerker naar buiten. Maar als hij nog even terugloopt, komt er een andere medewerker en die wijst ons op de RV die we mee krijgen. Schok: maar dat klopt niet. We wilden juist weer iets kleiner dan vorig jaar met de Leprachaun. Maar er zit wel het fietsenrek achterop die we wel besteld hebben. Dus verwarring alom ( wat is dat toch met deze vakantie?). Maar na een korte check blijkt, dat we een free upgrade hebben naar deze A-klasse camper. Hij is niet langer dan die vorige, hij is net zo breed en 1 foot hoger. Dus bruggetjes van 8 feet zijn echt uit den boze.
Ons huis voor de komende weken
We hebben het er wel eens over gehad om zo’n model te huren, maar dat vonden we toch steeds nog een eentje te duur. Maar nu….. Nu krijgen we hem gratis, die upgrade dan.
We kijken onze ogen uit bij de uitleg van hoe het allemaal werkt. Van het trapje dat automatisch uitschuift (anders kom je er niet in) tot aan de doucheruimte die enorm is. Marja staat bijna te huppelen van opwinding (of ze moet nodig plassen?). En dan op weg naar de Walmart. Voor de boodschappen. Waaronder twee (goedkope) fietsen. Want waar hebben we anders dat rek voor. Maar natuurlijk ook om er lekker op te fietsen
Dan op weg. Gelukkig vandaag een route om een beetje te wennen aan het bakbeest. Want hij draait dan wel heel scherp zijn bochtjes, hij is in zijn besturing af en toe een beetje wiebelig. dus veel corrigeren. Met als gevolg, dat ik af en toe klein beetje uit koers ga en op die ribbelige rand (speciaal daarvoor bedoeld) terecht komt, wat dan weer een hoop herrie geeft. Marja moet ook nog heel erg wennen aan de afmetingen. Dit ontlokt haar af en toe ah en eos als we “dreigen” een bord langs de weg te raken. Nou zo’n vaart loopt het niet en we komen heelhuids bij de campground aan. De wat oudere man is waarschijnlijk een beetje doof. Dat bleek ook toen ik hem een paar weken geleden belde om te reserveren en hij mijn “for two nights” verstond als “for tonight”. En hij is ook een beetje vergeetachtig, want onze reservering kan hij zich niet herinneren. gelukkig zijn er nog voldoende plekken, zelfs voor de onze (hum).
Als ook dat afgehandeld is stappen we op onze fietsen en gaan op weg naar Middletown en de zee om nog wat foto’s te maken van al die bijzondere en bijzonder mooie huizen, die we al zagen.
Maar dat zal tot morgen moeten wachten, want Marja vraagt zich af wat ze toch met het sleuteltje van het slot van de fiets heeft gedaan. Dus gaan we na het inslaan van een goed mugge-middeltje (het stikt hier nl van de muggen) weer terug naar de campground, waar gelukkig het sleuteltje nog op de camptafel buiten blijkt te liggen.
de binnenkant van ons huis
We ruimen de camper in, eten een broodje en gaan aan de slag met het verslag en de foto’s.
Intussen horen we dat het park waar we met Mike beren zouden gaan spotten nu ook gesloten is en dat het niet zeker is dat dit door kan gaan. Dus ook dit jaar weer geen beren? Ik hoop toch van niet. Misschien dat we morgen wel onze eerste whale zullen zien als we gaan whalewatchen maar daarover morgen meer.