Wat een dag, wat een dag! We zijn vroeg op, maar haasten ons niet echt. We rijden eerst naar de Walmart om nog wat boodschappen te halen, en halen daar bij de Mac een koffie. Hierna gaan we op weg naar Valley of Fire. Las Vegas uit rijden is wederom een crime. We rijden wederom 1 x verkeerd, maar daarna gaat het goed. De rust keert weer redelijk terug.
Oorverdovende stilte
We nemen de afslag naar Valley of Fire, en zijn alweer onder de indruk van het landschap. Vlak voor Valley of Fire, maken we nog een foto stop. Wanneer we op een heuveltje staan en het landschap bekijken, wordt ons duidelijk wat bedoeld wordt met een oorverdovende stilte. Ik heb nooit geweten dat stilte echt oorverdovend kan zijn, en dacht dat het zo maar een uitdrukking was. Maar als je stil staat hoor je echt helemaal niets, terwijl je oren heel hard bezig zijn om toch nog ergens geluid te registreren, maar er is gewoon geen geluid. Een geweldige ervaring wederom
Valley of Fire
Hierna rijden we het park in, en wat een prachtig park is ook dit weer. We kijken onze ogen uit, en verbazen ons keer op keer van al deze natuurpracht. We maken weer veel foto’s en stoppen op een parkeerplaats, daar zetten we onze stoeltjes buiten en eten onze lunch in deze prachtige omgeving. Weer realiseren we ons dat we toch nog te weinig tijd hebben. We kunnen gewoon niet alles zien, en overal stoppen waar we zouden willen. Vooral ook omdat we vandaag een uur minder hebben, want straks bij de grens van Utah gaat de klok weer een uur vooruit, en hebben we nog maar 8 uur tijdverschil met Nederland.
Zion
Met pijn in ons hart verlaten we Valley of Fire en zetten koers naar Zion. Even voor st George wordt de omgeving weer oogverblindend, dit blijft zo tot op de camping in Zion, je weet gewoon niet waar je kijken moet, steeds is het weer anders, maar alles is even mooi. We worden er zelfs een beetje emotioneel van.
Een paar minuten voor 6 rijden we Zion in, en gaan naar onze camp plaats. Ook deze plaats ligt prachtig. We staan aan de Virgin River. We bekijken de zonsondergang en lopen een stukje langs de rivier. Hierna steken we de barbecue aan, die bij elke camp plaats is. We hebben vanmorgen 2 steaks gekocht, en die gaan we heerlijk braden.
Steaks en campfire
In Gilroy heb ik Corona's gekocht, maar ik lust het toch niet. Naast ons staat een jong koppel, (later blijkt dat ze op huwelijksreis zijn), met een tentje. Ko loopt naar ze toe en vraagt of zij de Corona's wel lusten. De jongen is er erg blij mee. Als dank krijgen we even later een houtblok terug. Hij heeft het niet meer nodig want zij gaan morgen naar Salt Lake city en de dag daarop terug naar North Carolina. We maken even een praatje.
Hierna eten we onze steaks die erg goed smaken, of zal het de omgeving zijn? Wanneer we nog buiten bij ons vuurtje zitten en ons wederom verwonderen, ditmaal over de gigantische sterrenhemel (ik heb nog nooit in mijn leven zoveel sterren gezien) komt de buurjongen nogmaals terug, en vraagt of ik een sigaret heb. Hij komt er gezellig bij zitten en we houden lange gesprekken over Holland en Amerika.
Wat is dit toch geweldig, de plek waar we staan, de prachtige omgeving, het zitten bij een houtvuurtje, onder miljoenen sterren, in gesprek met een jonge man uit North Carolina. Dit is het echte leven!!!
