Opnieuw een rustige start van de dag. Wel zitten we al vroeg op het strand, nog voor de zon over de duinen komt.
En het is al een komen en gaan in zee, boven zee in de lucht. En waarschijnlijk ook wel onder het zeeoppervlak, maar dat kunnen we niet zien.
Zeeleeuwen zwemmen in grote groepen zowel vanuit de haven de zee in, waarbij ze af en toe van die mooie soepele ‘duiken’ maken. Marja probeert ze te grijpen op het juiste moment. Wat niet meevalt. Want af en toe gaan ze onder water ineens weer de andere kant uit.
Zeehonden kijken je van dichter bij het strand nieuwsgierig aan. Het lijk wel of ze denken: wie ben je en wat doe je hier.
En dan hebben we het alleen nog maar over zeeleeuwen en zeehonden.
Verder rizzelt het van de vogels. Pelikanen, zeemeeuwen, vogels met hele lange gebogen snavels, kleine strandlopertjes waarvan je de pootjes niet eens ziet gaan zo snel rennen ze, teveel om op te noemen eigenlijk.
Marja schiet er weer lustig op los, om alles scherp in beeld te krijgen.
We lopen ook nog even langs de verzamelplaats van de zeeleeuwen, maar he grootste deel daarvan is uitgezwommen naar zee. Dus daar zijn er aanzienlijk minder. Toch blijft het een soort kinderspeelplaats, met al die zeeleeuwen stoeiend met elkaar. Daarbij springen ze af en toe boven op de ander om ‘m onder water te duwen. En soms ook lang te houden tot de vriendjes van de onderliggende ‘leeuw’ hem komen helpen.
Anderen liggen weer heerlijk uitgestrekt op het strandje te relaxen. Als tenminste niet andere zeeleeuwen van een paar honderd kilo over ze heen proberen te klimmen en soms zelfs boven op ze gaan liggen. Dat levert dan weer een hoop gegrom op van de onderliggende partij.
Het is me trouwens opgevallen, dat ze behalve UGH, UGH, UGH… vooral ook EU, EU, EU of OE, OE, OE roepen. Nog steeds is me niet duidelijk wat ze daarmee willen zeggen.
Na de lunch, terug bij de camper, besluiten we langs de (drukke) weg naar de kano-verhuurder te lopen om een stukje te gaan kanoën.
Om niet te dicht bij de weg te lopen, nemen we tussendoorpaadjes en lopen we een stuk achter de vangrail. En dan komen we bij een brug en daar hebben ze ineens wel een trottoir aangelegd. Vreemd.
We kunnen inderdaad nog een kano huren. We nemen een dubbel. Vlak achter ons komt een grote groep Aziaten binnen en we denken: we zijn mooi op tijd. Helaas moeten we bij het uitgeven van reddingsvesten en dergelijke uiteindelijk toch even op deze groep wachten. Gelukkig komt er een twee medewerkster van het bedrijf die ons verder helpt.
En dan zijn we op weg.
Direct zien we al weer overal dieren om ons heen. Een strandje dat helemaal, maar dan ook echt helemaal, volzit met allerhande vogels.
Otters en zeehonden in het water. Pelikanen in de lucht. En het mooie is dat ze af en toe vlak langs of over je heen vliegen. Zo dicht bij zie je ze niet vaak.
Dan gaan we links af onder de brug door wat we net overheen hebben gelopen. En dan zitten we in de slough. We krijgen mee, dat we dat we voldoende afstand moeten houden van de dieren. Zeker van de otters met jongen.
En behalve alle dieren die we zien, zien we inderdaad een paar ottermoeders, met jongen. Als we in de buurt komen van zo’n stelletje zie je het jong in de armen van zijn moeder kruipen, bescherming zoekend. Dus we peddelen snel achteruit van ze weg.
Een stukje terug zien we een jonge zeehond op een rand liggen die iets hoger boven het water ligt. En hij wil kennelijk in het water duiken. Maar dat heeft hij niet zo goed onder de knie. Want in plaats van te duiken, valt hij eigenlijk een beetje per ongeluk naar beneden en blijft hij in feite heel even op zijn kop in het water staan. Gelukkig komt hij daarna goed in het water weg.
Dan gaan we al weer op de terugweg. Een straf windje tegen, dus dat is even harder peddelen. Maar gelukkig hebben we het tij mee, dus het is niet te zwaar. Alhoewel: ik voel mijn armen nu wel een beetje.
We liggen af en toe even stil om alles om ons heen te bewonderen. Een moeder en jong otter, dat met elkaar aan het stoeien is. Honderden sterns (?) die van het strandje opstijgen en over ons heen vliegen. Spectaculair.
Dus dat is weer genieten deze middag.
Terug dan maar weer naar de campground. Opnieuw langs de drukke weg. Maar we overleven het.
Als we even zijn bijgekomen, gaan we eten bij Phil’s Fish Market & Eatery om versgevangen vis te eten. Gelukkig kunnen we in de camper via internet het menu bekijken en onze keuze alvast maken. Dat scheelt weer als we daar staan. Want meestal is het daar vreselijk druk, zoals we gister ook weer gezien hebben.
Maar vandaag staat er maar een stel voor ons, maar het is ook maandag vandaag. Dus we zijn snel aan de beurt. Krab, Halibot en Zalm zijn de belangrijkste ingrediënten van ons eten.
Als we besteld hebben gaan we buiten zitten met uitzicht op zee. En al snel (nou ja niet voor de Clam Chowder van Marja, die laat even op zich wachten) zitten we aan ons maal. Jammer dat het voorgerecht en hoofdgerecht van Marja tegelijk wordt gebracht. Maar omdat de Chowder in a Bun nog heet is, mixt Marja het eten van deze twee gerechten. En het is allemaal heerlijk. Je moet het alleen niet hebben van de opmaak. Daar zouden ze bij Masterchef Australië niet echt voor scoren. Maar daar gaat het bij ons niet om.
En voor we het weten staan we ook weer buiten. Zo snel hebben we volgens mij nog nooit gegeten.
Terug bij de camper zet ik een bakje koffie en zitten we even lekker bij te komen van A Day well spent.
Morgen trekken we weer verder naar Morro Bay, waar we ook een paar nachten staan. We gaan zien wat we daar allemaal weer zullen aantreffen.