Als we vanmorgen opstaan is het bewolkt. Dat hebben we nog niet eerder meegemaakt in Vegas. En de temperatuur is ook een stuk lager dan we gewend zijn. Niet onaangenaam trouwens. We willen gaan shoppen in één van de Outlets (Zuid deze keer). Omdat mijn oude sketchers kapot zijn (liggen al in de prullenbak) en Marja nog een paar nodig heeft kopen we allebei nog een paar.
Verder nog op zoek naar wat kleinigheidjes voor de (klein)kinderen, alhoewel ik me had voorgenomen daar dit jaar niets aan te doen. Het valt nl. niet mee om in al die souvenir-stuff iets origineels te vinden. Maar het is (bijna helemaal) gelukt.
Onderweg naar de Outlet hebben we op Flamingo-road een Thriftstore gezien (een soort recycle-'winkel'). We besluiten onze fietsen daar op de terugweg af te geven. En de mensen daar zijn er zichtbaar blij mee. Dus dat geeft ook wel weer een goed gevoel.
Bij die store zit ook een benzinepomp, dus tank ik daar de RV vol voor het inleveren morgen. Op de teller staat 109,55 dollar. En voor het eerst kan ik met mijn gewone bankpas tanken.
Als ik 's-middags op de campground mijn rekening controleer, zie ik tot mijn schrik dat er ineens ongeveer 270 euro is ingehouden. Dat is schrikken. Wat is er fout gegaan, ben ik geskimd? Ik bel het benzinestation (gelukkig had ik om een bonnetje gevraagd, waar het telefoonnummer op staat). En daar weten ze me te vertellen, dat de bank bij een dergelijke betaling een reservering op je kaart zet, waarmee de betaling zeker gedekt is (300 dollar, is dat niet wat veel reserveren?). Uiteindelijk zal binnen 24 uur het juiste bedrag genoemd worden. En dat is ook zo. Dat jullie het maar weten.
Terug naar de campground en aan de slag met het opruimen van de camper en het inruimen van onze koffers (wat nog niet mee zal vallen). We leggen alle koffers buiten open neer (nadat we het meest voor de hand liggende er al in gedaan hebben) en voegen daar allerlei dingen die we dan nog tegenkomen aan toe.
Dan komt onze buurvrouw om de hoek kijken. Ze weet dat je aan het eind van zo'n camperreis altijd van alles over hebt en ze wil ons graag helpen daar vanaf te komen. Als we naar haar camper kijken lijkt het wel iemand die wel wat kan gebruiken. We beloven haar wat dingen te verzamelen en voor haar opzij te zetten.
's-Middags lopen we nog even naar het casino op zoek naar die Western-zaak die we hier de eerste keer gezien hebben. Blijkt er niet meer te zijn. Daarom wagen we maar een gokje, wat ons niet zo goed afgaat.
In de avond lopen we na onze laatste steak op de barbecue nog even naar het Casino om uiteindeljk met 10 dollar (over de hele dag) verlies terug te keren naar de camper. En zoals elke keer overvalt ons weer een gevoel van weemoed over het inleveren van ons huis op wielen voor vier weken. Maar ook op voorhand al heimwee naar dit land, zijn natuur, de mensen and all.
Gelukkig weten we dat we volgend jaar weer kunnen.
