Ik ben zoals gebruikelijk al weer vroeg wakker op de dag van vertrek. Eerst Triss uitlaten en eten geven en daarna douchen. Om een uur of zeven komt Ko ook beneden. En die is wat onrustig. Op mijn vraag wat er is, verteld hij dat hij de autosleutels niet kan vinden. Nou ja, niet zo erg toch? Die sleutels moeten ergens in huis liggen, de auto hebben we niet nodig, en dan nemen we mijn sleutels mee voor als we weer thuis komen en het huis binnen moeten komen. Maar Ko kan het niet loslaten en het hele huis wordt ondersteboven gehaald. Zelfs in de vaatwasser, ijskast en keukenkastjes wordt gezocht. Maar alles wat er ook gevonden wordt geen autosleutels. Op een gegeven moment zie ik hem zijn iPad pakken want daar zit nog een kabeltje in wat er nog uit moet.
Dan staat de taxi voor de deur en moeten we toch echt vertrekken. Ko zet de spullen in de taxi, en ik geef Triss nog een kluifje en neem afscheid van haar. Als ik door het raam kijk, zie ik haar nog wat verbouwereerd met het kluifje in haar bek naar me kijken. Ze heeft echt wel in de gaten dat ik vandaag niet naar mijn werk ga
Onderweg naar Schiphol is het wat druk, maar we wonen zo dichtbij dat we er toch wel snel zijn. Op Schiphol aangekomen wil ik nog even buiten een sigaret roken en Ko maakt nog een keer zijn handbagage koffer open om voor de 1001ste keer te kijken of zijn sleutels daar echt niet in zitten. Er worden wat spullen naast de koffer gelegd en als mijn sigaret op is gaat alles er weer in en de koffer weer dicht. Dan op weg naar de baggage drop-off, en zoals alles vandaag gaat dat zeer snel. Er is namelijk geen rij. Dan door de douane en door naar de security check. Als al mijn spullen al in bakken zitten en ik naast me kijk, zie ik een rood aangelopen hoofd. Als ik vraag wat er is, zegt dat hoofd “ik word gek! Kan mijn iPad niet vinden!” Er is geen weg terug meer, dus als hij zijn iPad echt niet bij zich heeft zal hij deze vakantie zonder moeten doen. Of ik koop eindelijk de iPad mini, en dan kan hij mijn oude zolang gebruiken. We bedenken waar de iPad kan zijn. Ik denk op tafel thuis, daar heb ik hem het laatste gezien, of hij heeft hem in zijn koffer gestopt. Hij was zo druk met het zoeken naar de sleutels, dat hij misschien niet goed heeft opgelet waar hij hem gestopt heeft. Hij is bang dat hij hem toch uit zijn koffer heeft gehaald en de iPad nu op de stoep van Schiphol ligt. Verder door de check, en daarna richting de gate. Er wordt nog wat voorraad ingeslagen, en er wordt wat gegeten en gedronken bij de Starbucks. Wanneer we bij de gate zitten belt Ko met Brian om te vragen of de iPad op tafel ligt en hij nog even wil kijken naar de sleutels. Terwijl Brian Ko aan de telefoon heeft loopt hij door huis. Nee, geen sleutels, en Nee, geen iPad. Ko belt met lost en found op Schiphol, ook daar geen iPad (ik had ook niet anders verwacht) Dan belt Brian ons terug, de sleutels zijn gevonden! Brian had gezien dat Ko het bed aan het opmaken was, en dacht ik kijk eens even in bed, en ja daar lagen ze, lekker warm en cosy in bed
Dat was opluchting 1.
Al snel gaan we boarden, en Brian belt mij nog eens met een vraagje over Triss, hij gaat zo met haar naar het bos.
We hebben ruime plekken achter de toiletten, geen mensen voor ons. Met een half uurtje vertraging vertrekken we, maar we hebben mee wind, en de verwachting is dat we een half uur voor tijd aankomen in Chicago.
Het is ergens halverwege deze vlucht dat Ko iets uit zijn handbagage koffer gaat pakken, zijn hand in een vak steekt, en deze hand eruit haalt met een iPad eraan gekleefd
Al die tijd zat die iPad gewoon in zijn handbagage koffer, al die keren heeft hij hem niet gevoeld. Wonderbaarlijk! Ko legt, om mij het te laten ervaren, de iPad op zijn schoot en legt er een kussentje overheen, en vraag mij dan met mijn hand onder het kussentje te voelen. Nou, dat ziet er een beetje raar uit zo in een vliegtuig dus laten we dat maar niet doen.
Dan komt Chicago in zicht.
We zijn daar inderdaad een half uur eerder dan gepland. Ook hier gaat alles vlot, niemand voor ons bij immigrations, koffers zijn er vlot, met het treintje naar de andere terminal, zeer vlot weer door security (we hebben TSA Pre) en op naar de gate. Ik bel daar nog even met Brian, om te melden dat de iPad terecht is, en om te vragen hoe het met Triss is (gaat prima)
Ook de volgende vlucht verloopt prima, en ook deze komt ruim een half uur eerder dan gepland aan. Op naar de autoverhuurder, en dan op weg naar het hotel. Ook hier worden we direct geholpen en zitten zo op onze kamer. De kamer is ruim, maar verder niet heel bijzonder. Ach het is maar voor twee nachten! En als we terug komen in Vegas wordt dat ruimschoots goedgemaakt met het Cosmopolitan.
We hebben nog even een koffie en wat eten bij de Starbucks gehaald die hier in het hotel zit, en zijn vroeg op bed gaan liggen waarna ik al heel snel sliep.
Foto van de huurauto volgt nog, maar ik kreeg vanmorgen al wel weer een foto van Triss, Brian was met haar en Kevin en Mila al weer naar het bos geweest.
