Marja is er deze keer op tijd uit voor de zonsopkomst, die volgens haar erg mooi is. Ik kan vanochtend niet goed wakker worden. Ik droom dat ik voor een groep iets sta te vertellen met mijn ogen dicht en dat ik die probeer open te doen, wat me niet lukt. En dan word ik wakker en lukt het me ook echt nauwelijks mijn ogen open te krijgen. Zo diep was mijn slaap nog. Vanuit bed krijg ik een stukje van de zonsopgang mee, met rood-kleurende bergen. Maar ik kan mezelf er niet toe brengen al op te staan. Zelfs als Marja binnenkomt met "slaapkop" blijf ik nog even liggen. Als ik dan uiteindelijk opsta is het ook 'al' bijna half-acht. Jawel zo laat is het al.
We doen rustig aan, douchen allebei in de camper. We hebben deze keer goeie druk op de waterleiding, dus dat is heerlijk douchen. Komt waarschijnlijk ook door de nieuwe drukregelaar die we hebben gekocht bij de Walmart. De vorige, die op een slang zat die we op de campground bij Bryce Canyon vonden (lijkt al weer weken geleden trouwens), heeft het op Silver Strand namelijk begeven. Er zit ineens een gaatje in en dat werkt niet echt goed bij een aansluiting op de watertoevoer naar je camper. En bij de auto-onderdelen shop waar ik van de week mijn fiets heb kunnen repareren hebben we ook een paar rolletjes tevlon-tape gekocht. Daarmee hebben we nu eindelijk na bijna 8 trips met de camper een niet-lekkende aansluiting. Dus die drukregelaar gaat mee naar huis voor volgende jaar. En de tape ook.
Dan maken we de camper een beetje aan kant. Als ik de vuilniszak wegbreng naar de container, het is dan ongeveer half tien, bedenk ik me dat ik me heel goed kan voorstellen dat mensen omkomen in dergelijke hitte als ze niet goed zijn voorbereid. De zon brandt al heel hard en dan is het nog niet het midden van de dag. En misschien is het niet eens voorbereiding, maar de beslissing om überhaupt iets te gaan doen met zo'n brandende zon. Ook als we zelf, als we terugkomen van het kantoortje voor de reservering van deze dag, nog een stukje doorlopen valt het ons op hoe heet het hier dan al is.
Dus wij besluiten het vandaag rustig aan te doen.
Vandaag krijgen we overigens bezoek van een Alles-Amerika-forum-vriend. Bert de Vries (bedeve voor de kenners). Hij reageert regelmatig op onze verhalen en hij is met zijn vrouw/partner deze dagen ook in de buurt van Anza Borrego. Dus is er afgesproken elkaar hier een keer te ontmoeten.
Hij heeft gister laten weten om ongeveer twee uur bij ons te zijn. Maar om ongeveer 12 uur stopt er al een auto en daar zijn onze gasten al.
We zetten een bakje koffie voor ze (had ie gister al via de berichtjes 'besteld') en gaan lekker in de schaduw onze wederwaardigheden uitwisselen. De vrouwen buigen zich over de foto's van Marja vanwege de goeie recensies van Bert. En Bert en ik praten over allerhande zaken. Als naar voren komt dat ik bij een waterschap werk (nog wel) zucht hij eens diep. Hij is niet helemaal gelukkig met het waterschap waar zij wonen (in Groningen). Deze waren namelijk een tijd terug van plan hun polder onder water te zetten, waarvoor ze zelfs uiteindelijk hadden moeten evacueren. Gelukkig is dit allemaal uiteindelijk niet doorgegaan. Het zal je maar gebeuren.
Na een tijdje nemen we weer afscheid. En dan hebben we de desert weer voor ons zelf.
We kijken nog even of ons eigen gemaakte hummingbird-lokkertje (een onderkant afgesneden van een plastic flesje gevuld met suikerwater) al resultaat heeft. Helaas niet. Er is er wel een over komen vliegen om poolshoogte te nemen, maar daar is het bij gebleven.
Daarom gaan we maar even binnen zitten om het verslag te schrijven en de foto's weer op de macbook te zetten (gaat hard als er veel vogeltjes zitten). De airco heeft merken we overigens moeite om de zaak koel te houden. Dus gaan we maar weer buiten in het warme briesje zitten en zetten de airco maar even uit.
De rest van de dag zal dus in alle rust worden doorgebracht, waarna we morgen een volgende stap naar het einde van deze trip gaan maken.
