Vanochtend gaan we verhuizen naar Gros Ventre campground, waarvan ze zeggen dat er Moose’s rondwandelen. En dat willen we natuurlijk wel meemaken. Dus onze eerste stop is die Campground. Ze hebben helaas geen electric-site. Tenminste daar is een wachtlijst van 10 man voor en de kans is pretty slim, zegt de campinghouder. Dan moet je even nadenken wat ie daar nu precies mee bedoeld. Maar weinig kans dus. Dan maar zonder electriciteit. Da’s jammer want de batterij gaf vanochtend nog maar 1 lichtje aan. Komt waarschijnlijk omdat we te weinig uren gemaakt hebben op de motor (volgens het instructieboekje). Minstens 4 uur als je ‘s-nachts als het koud is de heater gebruikt. En dat hebben we. En we hebben gister zeker geen vier uur gereden.
We zoeken onze plek op in loop B en parkeren de camper daar even. We hebben hier soms een streepje bereik met onze telefoon. Dus ik probeer m’n zus nog een keer te bellen. En na een paar pogingen krijg ik haar aan de lijn. Wat me altijd verwondert bij dit soort gesprekken is dat het lijkt of je in Nederland via een vaste lijn met elkaar praat, zo helder en zo’n sterk volume.
Dan loop ik nog een stukje over de campground om te zien of ik ergens een pad naar de rivier zie. Want de grootste kans om een Moose te zien is, denken wij, aan de rivier.
Marja is op hetzelfde idee gekomen en die kom ik bij mijn rondje dan ook tegen.
Dan besluiten we opnieuw naar Jackson te gaan. We willen kijken of we daar een ontbijtje kunnen krijgen. Maar omdat Marja nog een hoop dingen op de computer heeft te doen, o.a. het plaatsen van dag 9 en 10 en het bewerken van de nodige foto’s komen we toch weer bij Starbucks terecht. Maar dat vinden we geen probleem.
Onderweg naar Jackson komen er nog wat foto’s bij die bewerkt moeten worden. Op de plek waar we gister de Moose hebben gezien stoppen we voor de zekerheid nog even. Maar daar hebben we geen geluk. Dus maar weer verder.
En dan zien we een oploop van auto’s en mensen langs de kant van de weg. Dan weet je zeker dat er iets te zien valt. Dus we zetten de camper aan de kant en lopen richting mensenmenigte. Marja heeft haar camera niet mee, maar die haalt ze wel als het interessant genoeg is. En dat is het. Moeder-moose met twee jongen. Misschien wel dezelfde als waar die mensen van gister het over hadden.
Dus Marja in een holletje terug naar de camper om haar camera te halen. Dat valt niet mee op zo’n 2000 meter hoogte. Terug doet ze het dan ook wat rustiger aan. De twee jongen staan nog in het water. De moeder is naar wat groene struiken gelopen, bijna onder de mensen, zodat ze moeilijk te zien is. En kennelijk is ze nogal hongerig, want we zien alleen af en toe haar kop een beetje.
We geven het na een tijdje dan ook op en gaan weer verder richting Jackson.
Vandaag is de ‘grote’ parkeerplaats niet helemaal vol en er is nog plek voor ons. Als we in ons t-shirtje uitstappen vindt Marja het toch wat te frisjes en gaat terug naar de camper voor een vestje.
Ik zie in de tussentijd en camper uit een parkeervak rijden, alleen nogal onhandig. Heel scherp stuurt hij de camper om een bus heen waar hij naast staat. Hij raakt hem dan al bijna. En dan besluit hij – nog dommer – terwijl hij nog naast de bus staat naar voren weg te draaien van de bus.
Kennelijk weet hij niet, dat je daarbij moet uitkijken voor het uitzwaaien van de achterkant van je camper. Hij raakt daarbij namelijk de grote spiegel van de bus. Gelukkig gaat er niks kapot.
Onderweg naar de Starbucks wil Marja nog even in de winkel ernaast kijken naar een hangmat. Wat dat kost. $ 95,— zegt de man achter de balie. En dan moet je daar nog tax bijrekenen. Nou zegt Marja I’ll think about it. Niet dus.
Bij de Starbucks zitten we dan een tijdje. Marja met haar verslagen en ik met o.a. CNN op Youtube. Kijken hoe het met Trump en z’n kornuiten gaat.
Als we klaar zijn gaan we terug naar de camping waar we vanochtend vertrokken om te vertellen, dat we zijn verhuisd.
In de camper sluit ik mijn IPad met een usb-kabel aan een van de aansluitingen aan. En dan begint hij heel even met opladen, om dan direct te zeggen: opladen uit. Huh. Nog een keer proberen. Andere kabeltjes proberen. Elke keer is het: opladen uit. Uiteindelijk blijft er één kabeltje over die het wel doet. Dat terwijl alle kabeltjes het bij Marja wel doen. Vreemd. ik hoop niet dat mijn IPad kuren heeft.
In onze rit naar de oude campground valt het ons op, dat het alweer een stuk geler is geworden. Met af en toe ook van die bomen met rood/rood-gele bladeren er tussen. Of die in een stadium van oker-geel verkeren.
Maar we zien ook al bomen die zo langzaamaan zelfs al kaal beginnen te worden of al zijn geworden. Het gaat hard hier met een paar koude nachten. We zijn benieuwd hoe dat in Yellowstone is. Alhoewel we ons afvragen of de plekken waar die geysers zijn op dezelfde hoogte liggen als waar wij nu rijden.
Waar we nu rijden loopt overigens een best wel grote kudde bison’s rond. En we hadden vanochtend een overstekende Pronghorn (mannetje) voor onze camper. Later zagen we een Elk-bok, die kennelijk ook de weg wilde oversteken, maar zich bedacht omdat het toch wel erg druk was op die weg. Alle auto’s deden rustig aan om ongelukken te voorkomen. Op een na, die ons al toeterend voorbij stoof. Ik heb uiteraard even teruggetoeterd. Wel zo vriendelijk.
Bij de campground aangekomen rijden we eerst naar onze oude plek om het kaartje van het paaltje af te halen. En dan rijden we naar de dumpstation om vers water in te slaan en de afvaltanks te legen. Dat is hard nodig.
Marja loopt intussen naar de booth om de man die daar iedereen incheckt te vertellen dat we zijn verhuisd naar Gros Ventre. Hij wil gelijk de telefoon pakken om Gros Ventre te bellen om ons over te schrijven naar deze campground. Maar we zijn er al geweest en hebben al betaald. Hadden we toch mooi $ 29,— kunnen besparen. Geeft wel aan hoe meedenkend de mensen hier vaak zijn.
Als we daar klaar zijn besluiten we naar Gros Ventre te rijden. We hebben genoeg gereden de laatste dagen (alleen niet volgens ons instructieboekje), dus we willen wel eens even rùstig zitten. En hopen dat de Moose’s langskomen. Maar als dat al gebeurt zal dat waarschijnlijk pas tegen de avond zijn. Nou ja dat zullen we wel zien.
Zometeen de voorbereidingen treffen voor onze steak van vanavond. En dan morgen op pad voor vier nachten (en dagen) Yellowstone. We zijn wel heel nieuwsgierig hoe dat zal uitpakken.
Na de steak en voordat het donker wordt gaan we nog even op Moose-jacht. We lopen rond over de campground en worden door een paar mensen in een auto aangesproken of we al Moose gezien hebben. Nee, jullie? Allebei de keren vertellen die mensen ons, dat ze vanochtend drie of vier Moose gezien hebben op de campground. Everybody keeps telling us, reageer ik lachend. Als we verder lopen naar het amphitheater horen we daar van weer andere mensen, dat ze daar toch zeker elke avond rondlopen (die Moose dan). Maar helaas deze avond niet. We lopen onverrichter zake terug richting onze camping. In een laatste poging bestijgen we een wal naar hoger gelegen gronden. Daar waar de Moose behoren te lopen of liggen. Maar ook daar zien we geen Moose.
Dan maar terug naar de camper. Tenslotte hebben we nog vier dagen Yellowstone voor de boeg. Wie weet wat we daar nog zien. En die geysers liggen sowieso altijd op dezelfde plek.
Note Marja: Het is echt grappig om te zien hoe iedereen rondrijdt, en rondvraagt aan iedereen of je al wat gezien hebt. En mensen die zeggen: “I yell when I see one” En die inderdaad allemaal vertellen wat ze dan vanmorgen of gisterenavond wel gezien hebben op de campground. Bij het amphitheater stonden ook weer dezelfde mensen als die vanmorgen bij de rivier stonden toen we de moeder Moose met twee kids zagen. Iedereen is hier gewoon op jacht naar wild.