En nog een redelijk rustige dag. Vandaag wordt het boodschappen doen in Mammoth lakes. Een plaats die volgens een bordje onderweg standaard iets meer dan 7000 inwoners heeft. ‘s-Winters zal dat anders zijn, want dan komen de wintersporters hier skiën en dergelijke. En als je afgaat op de lengte van de stokken die hier langs de weg en de straten staan om nog te weten waar de weg is als er eenmaal sneeuw ligt, kan hier een aardig pak vallen. Die stokken zijn namelijk wel 2.50 m lang.
Maar daar hebben we nu gelukkig nog geen last van. En heb ik al gezegd, dat we – sinds we geland zijn – alleen nog maar strak blauwe luchten hebben gezien zonder een wolkje. Ja, oké gisterochtend en gisteravond een paar verdwaalde wolkjes. Maar dat was het dan ook.
Als we in Mammoth lakes zijn aangekomen gaan we eerst even naar de wasserette om wat spulletjes te wassen. En na iets meer dan een uur is alles weer schoon en fris.
Daarna gaan we even een grocery-store in (Wol………) om te kijken of die nog bijzondere dingetjes heeft. Maar daar komen we met lege handen weer naar buiten.
Marja heeft inmiddels ook uitgezocht waar de Starbucks zitten hier in Mammoth. De eerste is niet de Starbucks die we zoeken, want die zit bij een andere winkel in en heeft waarschijnlijk geen wifi.
Omdat VONS, een soort WalMart maar dan anders, hier ook zit gaan we eerst even wat boodschappen doen. De nodige frisdrank wordt weer ingeslagen en ook een Bailey’s en nog wat andere lekkere dingen.
Daarna op zoek naar de andere Starbucks, die snel gevonden is. We moeten daar wel betaald parkeren, wat je niet zo vaak tegenkomt in Amerika, behalve dan in de grote steden misschien.
Omdat Marja de nodige foto’s en verslagen moet uploaden brengen we daar bijna anderhalf uur door. Omdat we bij VONS zijn vergeten koffie mee te nemen, laten we daar een pak bonen malen.
Dat doen ze daar gewoon even voor je. Nou is het ook niet druk, dus dat scheelt misschien wel. Maar toch.
Als we Mammoth lakes uitrijden komen we tot de conclusie dat dit misschien in de winter een bruisende plaats is, maar nu spreekt hij ons niet echt aan. Het ziet er allemaal een beetje eentonig uit, met vrijwel overal dezelfde donkerbruine kleuren en ook weinig leuke winkelstraatjes. Voor zover we in die korte tijd hebben kunnen zien.
Als we weer terugzijn op de campground maken we de tanks weer even leeg èn vol en daagt Marja me uit. Wie het eerst terug is bij onze campplek. Zij lopend en ik met de camper. Ze vertelt daar niet bij, dat ze heeft ontdekt dat een paadje vanaf de campground bij de dump-plaats uitkomt. Dus als ik terug kom bij onze plek wordt me toegeroepen: Waar blijf je dan?
De rest van de middag kunnen we weer relaxen. Een boek uitlezen, nog wat op de I-pad gamen. Morgen weer een dag. Kijken of de Tioga-road nog open is. Als we kijken naar de blauwe lucht hoeven we daar niet bang voor te zijn.
