Silverstrand en de drukte daar laten we achter ons. We rijden eerst naar de Walmart (nog steeds in de drukte natuurlijk) voor een paar boodschappen. Een kleine Walmart deze keer en ze hebben dus zelfs geen vlees en geen kaas. Die halen we dan wel bij Vons, die aan de overkant zit. In de Walmart gaat ineens mijn telefoon. Dat verwacht je niet echt, maar toch maar even opgenomen. Is het Louk, die vraagt of we vandaag nog naar de Zoo gaan. Want hij heeft een paar kaartjes klaarliggen voor ons bij de ingang. Ik leg hem uit, dat we al op het punt staan San Diego te verlaten en vandaag op weg gaan naar Anza Borrego en dat we gisteren een eind gefietst hebben. Dus dat is erg jammer, maar een bezoek aan de Zoo gaat vandaag niet meer lukken. Hij maakt er geen probleem van en we spreken af contact te houden.
Voor onze trouwe volgers gaan we daarna naar de Starbucks met hun snelle internet. Daar kunnen de laatste verslagen en foto's worden ge-upload, zodat iedereen weer op de hoogte is van de laatste avonturen. Daar zitten we dus best wel een tijdje. Ik check nog even onze financiën en de mail (wat zijn ze bij Rijnland allemaal aan het doen :-)) en lees nog een stukje in mijn boek, terwijl Marja druk in de slag is met de verslagen en foto's.
En dan sturen we de camper richting Anza Borrego. Het eerste stuk is nog op een drukke Freeway, die beetje bij beetje rustiger wordt. En dan een afslag richting Julian, een stadje in de bergen dat we eerder bezochten.
We komen daarbij over een zeer bochtig weggetje ook langs/door het Cuyamaca state park. Eindelijk weer eens een weggetje waar je rustig aan doet en van de omgeving kunt genieten. Een paar campgrounds langs die weg trekken ons niet erg aan. Dus Anza Borrego: here we come.
We worden op dit weggetje een paar keer ingehaald door een stelletje motorfanaten. Een daarvan zit zelfs met korte mouwtjes en korte broek op zijn motor en je wilt niet weten hoe hard ze rijden. Gelukkig geen tekenen van een ongeluk.
In Julian moeten we even zoeken naar een plekje om te parkeren. Het is er erg druk. Maar we vinden een mooi plekje (kost wel 10 dollar voor de camper, overigens op goed vertrouwen dat je dat betaald, want er zit niemand bij) en lopen dan naar de hoofdstraat. We hebben het idee, dat het allemaal wat minder is en hier en daar ook wel weer een beetje vervallen. Er staan ook winkels leeg. Misschien heeft dit wel te maken met Seligman langs route 66, dat weer een beetje in opkomst is (onze indruk). Wat ook opvalt is dat de Rabo-bank hier ook niet meer gevestigd is. Dat gebouw staat ook leeg.
We lopen maar kort rond, vinden geen kettinkje voor Marja (vorige keer hebben we hier een mooi kettinkje voor haar gekocht) en gaan al vrij snel weer terug naar de camper, waar we even een boterhammetje eten.
En dan weer verder richting onze eindbestemming van vandaag.
Als we in de buurt van de campground van Anza Borrego komen, waarvan we niet weten of er plek is (niet gereserveerd), zie ik achter ons een andere camper ons naderen. Dus ik gooi het gas er een beetje op. Maar het is een kleinere camper die dus makkelijker door al die bochten komt (en misschien gewoon ook harder rijdt), dus hij komt steeds dichter bij. En daarachter vormt zich een rij van een stuk of zes auto's. En net op het moment, dat ik denk dat we ze wel langs moeten laten (dat is een regel hier) moeten we linksaf. En dan gaat die camper achter ons gewoon recht door. Dat 'scheuren' was dus nergens voor nodig.
Bij de campground aangekomen horen we dat er nog voldoende plek is. Zelfs met full-hook-up. Dat is lekker, omdat we dan in ieder geval ook weer al onze apparaten kunnen opladen. Alleen geen internet, maar dat hadden we zeker niet verwacht hier.
We zoeken een mooi plekje uit, waar we goed uitzicht hebben op de bergen en de vlakte daarvoor. Als we aan de camphosts melden dat we nummer 47 hebben gekozen kijken ze elkaar aan en zeggen: 47? Alsof ze niet weten dat er een nummer 47 is.
En ze vertellen ons dat je maar voor één nacht tegelijk kan reserveren, maar dat het geen probleem zal zijn morgenvroeg opnieuw een envelopje te vullen met het vereiste bedrag, de voorkant in te vullen en dan nog een nacht te staan. Ze mopperen ook een beetje over deze regel van een nacht tegelijk reserveren.
En dan installeren we ons, zetten onze stoeltjes buiten en gaan zitten genieten van de - na de kust/San Diego - overweldigende rust en stilte. We nemen ons voor (uitzonderingen daargelaten) voortaan alleen nog maar van dit soort plekken uit te zoeken.
En als ik met de barbecue bezig ben is er ook een mooie zonsondergang te bewonderen, met heel erg rode wolken.
En voor Marja zijn er diverse vogeltjes te fotograferen, waarbij ze bij het fotograferen van een van de soorten spontaan ook een kolibrie meeneemt op de foto. Niet helemaal scherp, omdat ze op de andere vogel focuste, maar ze zitten hier.
De steak eten we vanavond met rijst en dat gaat er weer lekker in, waarna we nog wat nagenieten van de rust en Marja nog wat foto's op haar Mac-Book zet, zodat de geheugenkaartjes weer klaar zijn voor de volgende serie foto's.