Vandaag dan toch de jeeptour. Om 8 uur staan we bij het office voor de deur om onze jeep voor vandaag op te halen. We krijgen een korte uitleg hoe dat ding werkt, met name de 4-wheel-drive. Maar dat is erg eenvoudig en hebben we misschien niet eens nodig.
We rijden er mee naar onze camper om wat dingen in te laden (eten, drinken e.d.) en dan zijn we op weg. Eerst even naar het Visitor Center van Capitol Reef om na te vragen of er nog regen wordt verwacht. We moeten namelijk met de jeep een klein stukje door een riviertje rijden. Dus dan wil je niet dat je met je jeep wordt “meeesleurd”. Maar daar hoeven we niet bang voor te zijn.
Dan moeten we best nog een stuk rijden voor de toegang tot de dirt-road waar we zullen starten. En dan moeten we ook nog even bij Road-Work wachten. Meestal moet het verkeer dan over één baan rijden. Daarvoor zetten ze aan twee kanten van het werkterrein, een aantal kilometers uit elkaar, een mannetje of vrouwtje neer met een stopbord. Die twee staan met elkaar in verbinding en steeds wordt er van een kant af het verkeer begeleid door een auto waarop een bord staat: follow me. Die rijdt dus steeds heen en weer tussen beide uiteinden van het werk. Lijkt me een geweldige job. En die mensen met die stopborden staan vaak te vernikkelen van de kou. Ook vandaag waait er namelijk nog steeds een straffe wind. En als je dan op een plek staat waar door de rotsen de zon niet kan komen is dat niet aangenaam.
Als we dit Road-Work voorbij zijn bereiken we vrij snel daarna de ingang naar de trail. Na een korte stop rijden we naar het water. En dat valt alleszins mee. Er staat op zich wel een aardige stroming, maar het is niet echt diep. En het rijdt vrij soepeltjes zo’n 20 meter verder naar het ‘uitgangspunt’ uit het water.
Marja wil het graag filmen, dus ik moet even omkeren, terug door het water, daar weer omkeren en dan nog een keer door het water naar de overkant. Daar staat Marja dan te filmen. Dat staat er dus ook weer op.
En dan begint de rit pas echt. Volgens de rangers bij het visitor center moeten we rekenen dat we zo’n 6 à 7 uur nodig hebben om de rit te voltooien. Dat betekent dat we, nu we om 10 uur de rit begonnen zijn, zo tussen 4 en 5 uur vanmiddag de rit voltooid zullen hebben.
Het eerste stuk rijden we vrij vlotjes door. Soms wel 30 – 35 mijl per uur halen we. En natuurlijk stoppen we op een aantal interessante punten om wat foto’s te maken. De dirt-road is daar nog redelijk vlak. En de omgeving hier is nog niet reuze-interessant.
Verderop komen we wel een aantal bijzondere en imposante rotsformaties tegen. Je begrijpt werkelijk niet hoe dit zo kan ontstaan. Een van de meest bijzondere plekken is wel de sink-hole pal onder een gigantische rotsformatie. Je kan er met je verstand niet bij, dat bij het ontstaan van die sink-hole die rots niet is meegekomen.
Ging het in het eerste stuk zo soepeltjes, ondanks dat we af en toe ook wel over van die wasbordjes moesten hobbelen. Dan komen we bij een stuk waar kennelijk flink wat lava in de grond zit. Dit zorgt ervoor, dat we op die stukken heel veel los gesteente en brokken rots in de grond tegenkomen, waardoor de gemiddelde snelheid flink afneemt. Bovendien worden we op die stukken aardig door elkaar geschud.
En dan zijn er ook nog de vele washes, kleinere en soms hele grote en alle maten daar tussenin, die we steeds moeten oversteken. Niet dat daar water in staat (behalve in die ene), maar het zijn vaak diepe geulen in de weg of plekken waar je even flink moet afremmen, omdat je toch vaak die wash van iets hoger in moet rijden, om er aan de andere kant weer uit te klimmen.
Dat is dus goed opletten, dat je ze op tijd in de gaten hebt. Want er zitten er tussen waar je een aardige klapper zou kunnen maken als je daar zomaar in zou rijden.
Gelukkig hebben we ze steeds op tijd in de gaten.
En er komt een moment, dat je denkt: ik zou nu wel weer een gladde weg onder de wielen willen hebben. Om een uur of kwart over vier hebben we dat bereikt. Na wat op zich een schitterende rit is geweest. Overigens wel een rit van bijna 100 km over dirt-road. Dat is niet niks kan ik verzekeren.
Uiteindelijk blijkt later dat we in totaal toch weer zo’n 130 mile hebben gereden vandaag. Met het heen en terug rijden opgeteld bij die trail zelf. Toch weer een dag autorijden.
Als we eenmaal weer op de gewone weg rijden is het een kwestie van terugrijden naar Torrey, de auto afspuiten (van al dat stof) en aftanken. Bij de benzinepomp zit ook een Subway en we besluiten een paar Subwaytjes mee te nemen. En daar kunnen ze in Nederland nog een puntje aan zuigen als je ziet hoeveel ze daar op zo’n broodje stoppen.