De laatste dagen lijkt het wel of de ochtenden in nevelen (en regen) gehuld zijn en dat het tegen de middag vrijwel helemaal opklaart.
Voor Marja is dat op zijn zachtst gezegd frustrerend, omdat ze graag zonsopkomsten fotografeert. En met regen, zoals vanochtend ook, lukt dat nu eenmaal niet.
Zoals ik gister schreef zouden we nog een dagje blijven als het in de ochtend al goed weer was.
Gelet op het weer wordt dat dus vertrekken. Gelukkig hebben we alles, voor zover nodig al in of aan de camper hangen, dus we hoeven niets los te koppelen en kunnen zo wegrijden.
Nog een zwaai naar de dame bij de in-/uitgang en we zijn op weg.
Anders dan voorgaande dagen gaat de weg nu het land in, dus geen nauwe en bochtige weg vandaag. Nog wel steeds, zeker op maandag, situaties waarin je als camperdriver ineens een sliert auto's achter je hebt hangen. Meestal is dat geen probleem en wacht men rustig tot je een plekje hebt gevonden, waar je even aan de kant kan. Nu heb ik op een bepaald moment een nogal ongeduldig typje achter me. Ik zie een heel stuk al geen plekjes waar ik opzij kan, laat staan van die turn-outs. Dus ik rij zo goed mogelijk door. Het gaat hem allemaal niet snel genoeg kennelijk, want hij besluit luid toeterend dicht achter me te gaan rijden. Nou ja, dat helpt natuurlijk geen zier als ik niet even opzij kan. Gelukkig voor hem zie ik dan een plekje waar het wel kan.
Als een gek toeterend gaat hij ons dan voorbij. Zeker te laat voor zijn sollicitatiegesprek.
Vandaag rijden we richting San Francisco om daar even een Mall te bezoeken. Er wordt niets gekocht. Dan rijden we naar de campground waar we de nacht zullen staan. Marja stelt voor dat we daarvandaan de Ferry naar San Francisco zullen nemen, op de fiets daar naar toe en dan in SF lekker rondfietsen. Deal.
Om 12 uur gaan we op stap. En we kunnen vrijwel gelijk op de Ferry stappen. Als deze vertrekt, Marja weet dat hij er ongeveer 35 minuten over doet, denk ik: nou in dit tempo gaat dat wel lukken (ik heb geen idee hoe ver het is, maar dat was gewoon zo'n losse gedachte die je wel eens hebt).
Maar kennelijk moest de chauffeur (uh kapitein) even wachten tot hij een bepaald baken is gepasseerd. En dan gaat hij los. Het gas gaat erop, je voelt het schip een beetje achterover hellen, als een soort speedboot. En met een snelheid van dik 50 schat ik, schiet hij over het water Een dikke schuimende golf achter zich aan trekkend. De mensen aan de zijkant van het schip zoeken snel beschutting, want hun haren waaien bijna van hun hoofd, zo snel gaat het. Ik denk vergelijkbaar als je met de auto 50 rijdt en je hoofd uit het raam steekt, alleen staat dat een beetje mal.
In SF aangekomen rijden we eerst naar de Blazing Saddles. Daar verhuren ze fietsen (hebben we al een paar keer bij hun gedaan) en misschien verkopen zij sloten of weten ze waar we een slot kunnen kopen. Dat weten ze. We moeten Powel in (zo heet de straat) en daar vinden we inderdaad de fietsenwinkel. Daar raden ze ons aan niet het goedkoopste slot te nemen, want fietsen zijn een gewild object voor "criminelen". Dus een paar betere sloten gekocht en verder gaan we. Richting Fishermans Warf. Daar wil Marja clam-chowder eten. Iets wat ze een paar jaar geleden niet heeft gedaan, waar ze daarna nog steeds spijt van heeft. Dus dat doen we eerst. We hebben namelijk nog niet gegeten. (De Dennies waar we naar toe op weg waren vanochtend, bleek inmiddels daar te zijn opgeheven).
Ik neem een garnalen en krab-cocktail. Ik verwacht dan ook een cocktail te krijgen zoals je die in Nederland krijgt: .in een glas met whiskysaus. Nou mooi niet. Hier krijg je hem op een bordje. Een soort bolletje van garnalen en krab met een pittig sausje erbij.
Van Marja krijg ik een paar hapjes van die clam-chowder (in een souer dough brood) en ik voospel haar haar voorland als ik eenmaal in de negentig ben. Dan mag ze me ook voeren :).
Daarna lopen we nog even langs de winkeltjes en stappen dan weer op de fiets, die nu weer stevig verankerd aan een paaltje vast staan, om naar de Golden Gate Bridge te rijden. Eigenlijk willen we een stukje naar boven rijden, maar onderweg moeten we ook al een steile helling nemen en dat lukt vandaag niet zo best. En we weten, dat er bij de brug ook nog een heel steil stuk komt.
Als we bij de brug aankomen, zien we een aantal surfers op aardig hoge golven. Daar gaan we ene paar plaatjes van maken. En een videotje. Ze maken af en toe best wel spectaculaire capriolen.
We besluiten dan de tweede steile klim maar over te slaan en rijden terug. Dan ziet Marja de vinnen van twee dolfijnen. En we vragen ons af of dit dan misschien dezelfde twee zijn, die we een paar jaar geleden vanaf de brug hebben gezien (ongeveer hetzelfde stuk). Zou zo maar kunnen.
Om ongeveer kwart over vijf zijn we weer terug bij de haven van San Francisco. We kopen alvast onze tickets en lopen dan wat rond bij zo te zien redelijk nieuwe, trendy eettentjes e.d. Bij een van die restaurants hebben ze kennelijk alleen gerechten met oesters op het menu staan. Nou zij liever dan wij. Volgens ons moet je die dingen eten om erbij te horen. Wij niet dus.
Verder vinden we ook niet echt iets waarvan we zeggen: dat lijkt ons wel wat. Dus uiteindelijk stappen we toch nog op de Ferry van 6 uur en gaan dan in de camper gewoon lekker macaroni-cheese maken. Met in blokjes gesneden spam erin. Dat hebben ze hier nog. In Nederland zie je dat volgens mij niet of nauwelijks meer.
Ik ga ook weer eens even lekker douchen. Iets meer ruimte en een lekkere warme straal. De baard van een paar dagen er weer af en weer helemaal fris en schoon.
En had ik al gezegd, dat inderdaad zo rond het middaguur de zon doorbrak en de lucht weer vrijwel helemaal blauw werd. Benieuwd wat het morgen doet.