Eindelijk hebben we het voor elkaar. Een rustdag. Geen kilometers met de camper. Gewoon lekker geen plannen. Doen waar we zin in hebben. Dus dat betekent uitslapen. Lekker ontbijtje gemaakt door Marja. Kopje koffie er bij. Douchen en dan even naar het postkantoor om een pakketje naar Petra op te sturen. Natuurlijk presteren wij het weer om een verkeerde doos te pakken. Of was dat de schuld van de postmevrouw. Maar het pakket is onderweg. Dan is het al weer tijd voor een lichte lunch. Cornflakes voor Marja en een surimi-salade voor mij.
Dan gaan we met onze stoeltjes, camera en verrekijker naar het strand. Kijken of we nog walvissen zien. Of otters, of dolfijnen. Dan zien we in de verte de boot waar wij morgen mee op walvisjacht gaan. Die ligt daar een beetje te dobberen (nou ja: stevig te stampen af en toe). En dan zien we in de buurt van die boot van die waterpluimen. ZE HEBBEN WALVISSEN GESPOT. Nu wij nog morgen. Hopen dat er dan weer walvissen zijn.
Na een tijdje te hebben zitten turen gaan we weer terug naar de camper, waar Marja de foto's weer verwerkt. ik lees verder in mijn boek.
Dan besluit Marja nog even een wandeling langs een stukje wetlands te maken. Ze pakt haar camera en dan roept ze k.t, dat is lekker. Want haar 400mm-lens valt spontaan van haar camera en stuitert een paar keer op. Gelukkig nog in de camper, want daar hebben we geen betonnen vloer. De lens doet het gelukkig nog.
Tegen half zeven gaan we nog een keer naar het strand voor de zonsondergang. Er waait een kille wind. Dus de vesten gaan aan.
Maar dan krijg je ook wat. Een geweldige zonsondergang. Met rode luchten die ik nog niet eerder gezien heb. Geweldig zo mooi als dat is. De moeite waard om de kou te trotseren.
Maar dan toch maar snel terug naar de warmte van de camper. Steakjes braden. Nog even een stuk van de game van vanavond zien (Giants verliezen met bijna de zelfde cijfers waar ze gister mee wonnen: 7 -2) en dan bakkie koffie.
Tot slot nog een verslagje schrijven. Van een rustdag valt nou eenmaal niet zoveel te schrijven. En dan is dag 22 ook al bijna weer voorbij. Het gaat weer hard. Over iets meer dan een week zitten we al weer thuis. Je kunt het je bijna niet voorstellen.
Maar eerst morgen whalewatchen (hopelijk).