Hoe koud is het vanmorgen? en The Park

En, is het warmer dan gister(avond)? Staat er minder wind? Dat is bepalend voor wat we gaan doen. Nog een dag blijven in Mojave Preserve of door naar Vegas. Het moet gezegd: er is zeker wat minder wind. Nog niet echt windstil. Maar wel beter. Maar als je dan naar buiten stapt, zelfs als de zon al op is, dan is het nog heel erg koud.

red-rock-mojave-14


red-rock-mojave-18

Dat wordt dus Vegas.

En daarvoor moeten we op de freeway eerst een stuk terug om dan af te slaan richting Kelso. Op die grote weg merken we dat het met de wind toch ook nog niet helemaal oké is. Nog steeds flinke windvlagen, alleen minder vaak.

red-rock-mojave-21

En dan rijden we weer door de woestijn van Mojave. Uitkijkend naar Coyotes en ander gedierte.

En er wordt ‘gewaarschuwd’ voor tortoise (schildpadden). Maar geen van alle zien we.

Wat we wel zien,  net als de afgelopen dagen steeds, zijn ellelange treinen die met een slakkengang (zo lijkt het waarschijnlijk door de onwaarschijnlijke lengtes van deze treinen) door het landschap kruipen. Lijkt me een slaapverwekkende bezigheid om zo’n trein te besturen op die trajecten. Maar aan de andere kant: je ziet ook wel wat.

Bij een van die treinen probeer ik gelijke tred met de lokomotief te houden, zodat Marja een foto kan maken. Dat valt niet mee. En ook de belichting is niet ideaal. Dan maar een eindje voor de trein uit rijden, stoppen en kijken of er dan een foto gemaakt kan worden. Helaas staat er dan weer een struik in de weg. Nog maar een stukje meerijden, zodanig dat Marja tussen buitenspiegel en camper kan proberen een foto te maken. Maar als je dan net even te hard of te zacht rijd, zit die spiegel weer in de weg. Dus dat was geen succes.

red-rock-mojave-23

Dan vliegt verderop een Red Tail Hawk vlak voor onze camper op. Maar dan ben je er al weer voorbij en zal stoppen niet echt helpen om die Hawk nog in beeld te krijgen. Dus dat zijn een paar dompers op de foto-vreugde.

En dan komen we al weer bij de volgende freeway en richten we de neus van de camper echt in de richting van Las Vegas. Onderweg gaan we nog wel even bij de Primm Outlet kijken of daar nog wat te vinden is. Daar zijn heel veel winkels dicht of ze staan leeg. Een beetje een deprimerend beeld.

Omdat we later deze week nog naar een Outlet gaan laten we hier alles liggen.

Verder gaat het weer naar Vegas en Circus Circus waar we een paar dagen op de campground zullen staan. Daar aangekomen, zonder gekke aanwijzingen van onze navigator (soms negeren we ze ook gewoon), gaan we ons registreren. En daar hebben ze hier een bijzonder systeem voor. Je moet eerst al je gegevens noteren. Dus ik heb bijvoorbeeld als mijn naam opgegeven: J.J.P. van der Vlist. Als de dame achter de balie dan naar mijn naam vraagt zeg ik Ko.

Als alle gegevens duidelijk zijn moeten ze vanuit deze plek naar ‘voren’ bellen. Want daar hebben ze het systeem waarin ze kunnen aangeven welke plek je krijgt, wat het kost e.d. Maar dan moeten alle genoteerde gegevens, waaronder je creditcard-gegevens, via de telefoon worden doorgegeven. En de dame aan de andere kant is niet een van de snelste. Vanaf onze kant moet namelijk alles worden herhaald. En dan komt het ‘hoogtepunt’. Tot twee keer toe wordt mijn creditcard geweigerd. Zelfs nadat ik heb aangegeven, dat ze dan wel de informatie op de kaart over mijn naam (daar staat nl. J.J.P. VD VLIST), zo moeten overnemen en niet zoals ik heb opgeschreven op dat papiertje. Desondanks blijft de creditcard geweigerd. Gelukkig heb ik een tweede card en die doet het wel.

Om te checken of er echt iets aan de hand is met mijn creditcard koop ik een kam van 1.98 en dat gaat geluidloos. Dus de dame ‘voor’ zal wel hebben zitten stuntelen. Wat een raar systeem.

Op onze plek zijn we snel geinstalleerd, ervaren RV-rijders als we zijn, zijn de tanks geleegd en kunnen we even bijkomen van de rit en alle emoties bij de registratie.

Omdat het zaterdag is en heel erg druk besluiten we vroeg te gaan eten. En dat is een goede keuze. Want bij de Outback zijn we direct aan de beurt om een plek toegewezen te krijgen.

Bij de Outback is ons favoriete vooraf”je” de Blooming Union. We vragen ons af of dit echt uit één ui gesneden wordt. Want hoe groot is zo’n ui dan wel niet. Marja heeft daarna een filet mignon, heel erg mals en heel erg lekker. Maar na de Blooming Union net ff teveel. Ik heb een heerlijke en ook forse New York Steak.

Na het eten lopen we nog even wat rond. We volgen de suggestie van Bert (de Vries) en lopen langs New York New York naar ‘the Park’. Een plek waar men heel veel bomen heeft neergezet, een paar soort van kunstwerken, waar je bijvoorbeeld tussen twee muren loopt waarlangs water naar beneden stroomt. Veel live muziek, bijna teveel. En daar ligt ook het IJshockeystadion van de Vergas Golden Warriors. Vanavond is er kennelijk een wedstrijd. Veel volk op de been. Maar ook veel politie. En straten zijn afgezet met poliieauto’s, zodat daar geen vrachwagens langs kunnen. De Warriors spelen vanavond tegen de St. Louis Blues, komen we achter. Er lopen namelijk ook veel fans van dit team. En het mooie is dat iedereen, van welke club men ook fan is, gewoon door elkaar lopen, zonder dat dit leidt tot knokpartijen. Kom daar nog eens om bij een Feijenoord – Ajax. Als de fans van de uitspelende ploeg überhaupt nog met de ploeg mee mag reizen om de wedstrijd live te zien.

Daarna gaan we nog even naar Bellagio naar de fonteinen kijken. Altijd wel weer leuk om te zien. Alleen is de muziekkeuze ‘de laatste tijd’ (de keren dat wij daar staan bedoel ik dan) een beetje zeurderig geworden. En de fonteinen zwaaien daarbij navenant heen en weer. Zonder de grote ‘explosies’ die strale water (zoals wij dat zien) tot boven Bellagio laten uitstijgen. En das best hoog, met de daarmee gepaard gaande knallen.

Dan de Deuce (bus) terug naar de camper. Onderweg nog even een gokje wagen, waarbij ik 40 dollar win en Marja er 30 verliest.

We hebben dan best wel weer een aardige tippel gemaakt. 8,5 kilometer bij elkaar. En dat voel ik wel een beetje in mijn knie. Dus morgen maar een knieband om.

We zijn dan ook wel een beetje aan het eind van ons latijn en liggen snel na ‘thuis’komst in bed.

© MarenKo 2013