Veel vogels - een hike - en a lonesome cowboy

Geen spectaculaire zonsopkomst, maar wel veel vogels in de buurt. Bluebird, spreeuwen, maar ook roofvogels. Vandaag slaan we het rijden over en blijven nog een dag op deze campground staan. Een schitterende campground met grandioze uitzichten op bergen met veel kleuren, met daarachter hogere bergen met sneeuw op de top. En een stuwmeer waar je veel trails kan lopen. Vandaag gaan we een iets langere hike doen dan gister, want dat was meer even naar de hoek lopen en weer terug (0,75 mijl).

Maar eerst rustig op gang komen. Als ik even naar de restrooms ben geweest en terugloop naar de camper zie ik Marja met haar camera in de aanslag staan. En ik zie net een grote roofvogel (later denken we dat dat een Amerikaanse buizerd is) uit een boom naar de grond duiken. Even later stijgt hij weer op en vliegt hij recht op Marja af. Hopen dat daar een paar mooie foto’s tussen zitten.

dag-16
dag-16-3

Dan gaan we ons langzamerhand voorbereiden op de hike. Flesjes water en wat dingen om te eten gaan in het rugzakje. De camera’s worden omgehangen. En we zijn nu wel een beetje gewend om de verrekijker ook mee te nemen. Die hadden we vorig jaar ook bij ons, maar als we gingen wandelen vergaten we hem steeds mee te nemen.

We hebben een hike uitgekozen, die het eerste stuk geplaveid is en pas later overgaat in een onverhard pad. Om een beetje in te komen.

Dan ziet Marja ineens een paar herten een eindje van het pad. Maar je kunt goed merken, dat dit herten van buiten het park zijn. Ze zijn namelijk een stuk schrikachtiger dan die we gister op de campground zagen rondlopen. Dus foto’s maken valt niet mee.

Een eindje verder zweeft er een roofvogel niet zo hoog boven ons in het rond. Dat is een stuk makkelijker, alhoewel zo’n ronddraaiende vogel moet je nog wel voor je lens zien te krijgen zonder al te veel te bewegen met je camera.

dag-16-13
dag-16-14

Dan komen we bij ons eerste stijgpuntje. Marja vraagt of we veel van dit soort stijgingen krijgen en hoe groot het hoogteverschil is. Volgens het foldertje dat e hebben gekregen is het grootste hoogteverschil 300 feet. En ik zeg tegen Marja dat het maar 9 meter is. Uhm rekenfoutje, dat moet dus ongeveer 90 à 100 meter zijn. Maar als je denkt dat het maar 9 meter is loopt het misschien wel wat makkelijker.

dag-16-19

Onderweg kunnen we ook nog de nodige landschappen vastleggen met gekleurde bergen, besneeuwde bergen, gele bomen, blauw/groen meer en is het weer genieten geblazen. En het is, na de ochtendkou (en die was best wel koud), zelfs nog behoorlijk warm in de zon.

dag-16-20

Toen Marja vanochtend haar korte broek aan deed vroeg ik haar nog, vanwege die kou, of dat el verstandig was. Nu zou ik wensen dat ik ook een korte broek aan had gedaan.

Marja ziet tussen de bomen en struiken ook nog iets groots wegschieten, maar kan niet goed zeggen wat dat geweest is. Maar het zou best eens een bob-cat of een lynx geweest kunnen zijn.

En ik zie ergens wat ik denk dat een gewei is liggen. Als we dichterbij komen, zien we dat her en der verspreid het skelet ligt van een hert. Helemaal kaalgevreten door weten wij wat. Ik ga ervan uit dat het een Mountainlion is geweest, omdat ik dat een spannender gedachte vind. Marja denkt dat het logischer is om te veronderstellen, dat allerlei dieren hebben meegeholpen een hert dat misschien wel van nature is doodgegaan, kaal te vreten.

Verderop ligt trouwens nog een stuk van een poot van een hert op het pad. Nog niet eerder zoiets gezien, hier in Amerika.

We lopen de trail niet helemaal tot het eind, maar keren ongeveer op de helft/driekwart om.

Ook op de terugweg zweven er weer vogels boven ons hoofd. Twee tegelijk zelfs. Waarschijnlijk weer zo;n buizerd en wat lijkt op een Red Tailed Hawk.

En na ongeveer drie uur en ca 8 km wandelen zijn we weer terug bij de camper en kunnen we even lekker gaan zitten.

We zien dat we twee nieuwe buren hebben gekregen. Een man alleen, die kennelijk zijn boot als slaapplaats gebruikt en nog een man alleen, die achter zijn auto een heel oud en nogal klein caravannetje heeft hangen.

Als we vanavond zit te eten zien we die man van de boot hout in stukjes hakken voor zijn haardvuur. En dan pakt hij op een bepaald moment, als die eenzame cowboy, zijn gitaar en begint daar op te tokkelen en een beetje te zingen. We moeten heel goed luisteren om hem überhaupt te horen.

Toch vraagt hij Marja, als ik de vuilniszak ben weggooien, of hij niet te hard speelt en zingt. Nou daar hoeft hij niet bang voor te zijn.

Als je dan twee van die mannen alleen ziet ben je toch wel een beetje nieuwsgierig wat dan hun verhaal is. Maar dat zullen we nooit te weten komen. Want morgen gaan we wel weer verder.

Als ik de vuilniszak ga wegbrengen stapt Marja gelijk met me de camper uit en ziet dan een klein beetje kleur op de wolken en we denken dat de zonsondergang dan al voor het grootste deel voorbij is. Mooi is dat, zegt Marja, is er iets van een zonsondergang, mis ik hem.

Als ik me dan beneden bij de afvalcontainers omdraai zie ik dat het juist het begin was van een zonsondergang. En ik denk dat Marja dat ook wel gezien zal hebben en nog gelegenheid heeft om er foto’s van te maken. En dat blijkt ook zo te zijn.

30757707052 0ee993fe0b o

We verwachten, dat we na die wandeling van vandaag, wel vroeg onder de wol zullen gaan. We zijn er best wel een beetje moe van.

© MarenKo 2013