Javelina, het gebied van de Lonesome cowboy, Tombstone, Bisbee en the Foothill loop.

Vanochtend gaat Marja weer eens (proberen) hard lopen. Dat valt niet mee, want we zitten hier toch wel wat hoger en de paden zijn ook niet vlak. Ze ziet onderweg wel een Javelina wegschieten. Zo’n varkentje dat geen varken genoemd mag worden (ik weet niet waarom).

Om acht uur zijn we al weer op pad. Het eerste doel is Tombstone. We rijden dan door een gebied waar je je kunt voorstellen hoe dat in het verleden gegaan moet zijn. Mensen die te paard een bergkam overkwamen en dan (opnieuw) een gigantische vlakte voor zich zien,, die ze dan ook weer zouden moeten oversteken om bijvoorbeeld bij Tombstone te komen.

Door dat stadje lopen is ook wel geinig, met al die historische gebeurtenissen die zich daar hebben afgespeeld. We zijn alleen wat te vroeg voor de shows, maar uiteindelijk vinden we het toch ook wel erg show en toeristisch hier. Als we weer teruglopen naar de camper zien we een aantal longhorns staan. En als we daar naartoe lopen om een paar plaatjes ervan te schieten komen de eigenaren aan om ze te voederen. Zijn vertellen ons dat ze er zo nog vijftig in het vrij hebben rondlopen, maar dat ze deze op dit stukje grond hebben staan om hun eigendomsrechten niet kwijt te raken.

Als ik foto’s sta te maken springt er ineens zo’n grote sprinkhaan (die beesten zijn wel 10 cm lang) waar ik in het verslag van gister over schreef, in mijn nek. Gelukkig valt hij er ook gelijk weer van af. Ik heb het idee dat die beesten maar een beetje in het wilde we(st)g(en) springen. Lijkt nergens op, soms gaan ze zelfs over de kop als ze landen.

Na Tombstone door naar Bisbee. Das veel leuker hebben heel veel mensen al aangegeven. Dus dat willen we wel met eigen ogen zien. De weg ernaar toe belooft wel wat. Das echt een mooie weg weer, die er weer een beetje op gaat lijken. En geen cactussen, dus das mooi meegenomen. In Bisbee ligt een oude kopermijn, waar we een aantal foto’s maken. En na een omweggetje naar een Starbucks (voor het internet, dat er overigens niet was, maar wel op het parkeerterrein vlak naast Burger King op hun internet) gaan we nog even in Old Town Bisbee kijken. Het  is een stadje van kunstenaars/artist en een flink aantal lijkt te zijn blijven hangen in de hippie-tijd. In de winkeltjes lijkt het wel of de meeste ook hun eigen verzamelingen van al die jaren aan het verkopen zijn. Wat een oude shit, zegt Marja. Dat laatste verstaan ze, merk ik op.

Omdat het al weer in de middag is en we vanochtend hebben ontbeten met cornflakes/melk en ik een yoghurtje, besluiten we een lekkere hamburger te gaan eten. 

Daarna weten we eigenlijk niet meer zo goed wat we in dit stadje moeten doen. En we vragen ons af waarom zoveel mensen zeggen dat Bisbee leuker is dan Tombstone?

Hierna rijden we nog even door Sierra Vista, wat eigenlijk al helemaal niets voorstelt. Gewoon een plaats onderweg. Dus terug naar de campground en daar aangekomen trekken we nog even de wandelschoenen aan om de Foothill-loop te lopen. Volgens Marja maar een korte wandeling. Half vijf weg, tegen half zeven donker, dus dat moet lukken.

Als we eenmaal een aardig eindje op de loop (de loep dan he) zijn, begint Marja te twijfelen. Was het wel maar 1 mijl, misschien was het wel 2 en een half mijl. Dus flink de pas erin, want anders lopen we straks echt in het donker.

Als het pad ons op een gegeven moment omhoog leidt denken we dat het daarna naar rechts zal gaan waar de campground ligt. Maar nee hoor, toch nog weer een eind naar links. Maar uiteindelijk zijn we dan toch in de buurt van de campground aangekomen als het nog aardig licht is. Maar dan worden we toch nog even misleid door de rode wolken, die ook vanavond weer boven de bergen hangen. Het blijft toch elke keer een spectaculair gezicht. Maar daardoor komen we uiteindelijk toch nog aardig in de schemer pas weer bij de camper terug.

Snel alles weer aansluiten, het zonnescherm weer op (gaat even verkeerd omdat ik één handeling even vergeet, maar komt allemaal weer goed) en aan het schrijven. Tussendoor nog even een stukje cheesecake, dat bij Marja nu al voor de tweede keer een beetje verkeerd valt. Ik heb nergens last van, maar ja dat heb ik ook zelden. Gelukkig trekt de misselijkheid redelijk snel weer weg en oppert ze, dat we geen cheesecake meer eten. Straks kunnen we niet meer in onze trouwkleren.

Als ik klaar ben met schrijven kan Marja de foto’s weer gaan toevoegen en staat er weer een verslag klaar voor op de blog. Misschien morgen maar weer even parkeren op het parkeerterrein bij een Burger King :)

© MarenKo 2013