From Kingman to Las Vegas via Hoover Dam/Lake Mead

De laatste echte rit. Nu alleen nog inleveren over twee dagen. 

Maar  eerst nog een paar kilometers te rijden. Eerst maar even een Starbucksje pakken. Helaas is the Donuts-to-go nog dicht (ja het was weer vroeg en bovendien gaan die tenten pas om 10 uur open). Dan maar iets lekkers bij de koffie van Starbucks zelf.

En dan weer een fantastische rit door een geweldig landschap. Onderweg maken we een paar uitstapjes. Eén is naar Chloride, alweer een spookstadje met een historisch tintje. Want dat vinden ze hier al snel in Amerika. Als het meer dan 100 jaar oud is, is het historisch. Hoe moet dat dan als we 700 jaar verder zijn?

En wat je hier ook vaak ziet dat er is gebeurd, is dat veel stadjes, door wat voor oorzaak ook, op een bepaald moment gewoon verlaten worden. Iedereen trekt weg en men laat alles in feite gewoon achter zoals het daar staat. En soms wordt zo'n stadje een nieuw leven ingeblazen, zoals we van de week bij Jerome hebben gezien. Dan wordt er een nieuwe betaansrecht gevonden en begint men opnieuw.

Verderop maken we een uitstapje naar de nieuwe brug met kijk op de Hoover-dam, waar we snel even een paar kiekjes maken. Als we weer terug lopen naar onze camper, zien we dat deze wordt ingesloten, doordat iemand zijn auto er voor heeft gezet (illegaal, want het was een plek alleen voor RV's) en een andere camper er tot op 5 cm achter wordt gezet. Dus we rennen snel naar beneden om te voorkomen, dat ze weg zijn en we voorlopig niet wegkunnen. Ze reageren nog een beetje pissig ook, de narren. Zoiets doe je toch niet.

Gelukkig kunnen we dus weg. Nog een paar foto's van Lake Mead (spreek je dat uit als Meed, Miet, Met?) en we gaan weer verder.

Boulder Beach is een campground aan Lake Mead, waar we ook nog hadden kunnen staan. Maar we besluiten er nu toch maar onze laatste rit van te maken. Nog een keer tussendoor ergens een campground opzoeken wordt een beetje teveel, dus gaan we door richting Las Vegas. Ons eindstation, maar ook een begin (trouwen!!).

Dan is nog even de vraag of we bij Sams Town willen staan of dat we naar Circus Circus gaan. Omdat Circus Circus dicht bij de Strip ligt en we met de Deuce (een bus die de hele dag rond rijdt) overal kunnen komen met een dagkaart van 8 dollar (6 euro, kom daar s om in Nederland/Europa) kiezen we daar voor.

En dan komen we over een berg heen en zien Vegas voor ons liggen. We zien de Skyline met o.a. Stratosphere, waar we de eerste twee nachten hebben geslapen en helemaal naar links Mandelay Bay, waar we onze laatste twee nachten zullen verblijven. En dan zegt het bord dat we nog bijna 21 mijl te gaan hebben. Da zijn dus aardige vergezichten.

Gelukkig is er bij Circus Circus voldoende ruimte en we staan bijna op dezelfde plek als bij ons vorige verblijf op deze campground. Ook al vond de mevrouw dat we niet pasten, terwijl eenzelfde camper er ook al stond.

Dan gaan we nog even naar de Strip. Een kaartje voor de bus is zo gekocht en Off we are.

Bij the Fashion Show stappen we uit om verder de strip af te lopen. 

Op een bepaald moment vraagt Mara of we al eens the Miracle Mile shops al eens van binnen hadden gezien. Nee dat hadden we niet. Dus naar binnen. En dan weet je ook al weer niet wat je ziet. Aan de voorkant ziet het er nl. niet uit, dat er achter die gevel zoveel (echt veel) winkels liggen. Wat een Miracle centrum weer zeg.

Dan is het tijd om een hapje te eten. Een hamburger-specialiteitenrestaurant wordt het. En dan krijgt Marja een bord voorgezet! Onwaarschijnlijk. Het meeste is wel de taco-chips (of hoe dat ook heet), maar toch.

Daarna gaan we nog maar eens een keer een Bellagio-tje doen, want dat blijven toch indrukwekkende shows met die fonteinen. En kennelijk hebben ze weer nieuwe shows in elkaar gedraaid. Fascinerend. Daarna snel door naar Treasure Island voor de show daar. Deze is niet veranderd, maar ook deze show blijft indrukwekkend, met een zinkend piratenschip en acteurs die uit het kraaienest naar beneden in het water duiken. En dat is toch best nog een aardige hoogte.

Dan is het de hoogste tijd om terug te gaan naar onze camper. We pakken de Deuce en stappen voor CC uit.

Dan lopen we door het casino van CC om bij de campground te komen. Daar aangekomen besluit ik toch maar even mijn broek voor het trouwen nog even te passen. Gelukkig hij past en is misschien zelfs nog iets ruimer gaan zitten. Dus dat zit wel goed.

We kijken ook nog even naar de laatste innings van de wedstrijd van de Giants, die ze uiteindelijk met 4-3 winnen, waarmee ze worldchampion worden, door 4 wedstrijden op een rij van de Detroit Tigers te winnen. Sandoval wordt MVP en krijgt van Chrysler (sponsor van de competitie, zoals bij ons Coca Cola of zo) een Chevrolet Camaro. Aardige kar.

En dan heb ik zo'n beetje het laatste verslag geschreven. Misschien nog een keer een slotstukje, maar de laatste dagen zullen bestaan uit shoppen in de Outlet, de Strip nog een keer af en natuurlijk het trouwen. Dus misschien dat ik dat allemaal in een samenvattend stukje van de laatste dagen zal opnemen.

We shall see.

Wat wel grappig is om nog even te vermelden is, dat terwijl ik dit zit te schrijven, Halloween al aardig begint los te komen en we op de achtergrond steeds het geluid voor van een chainsaw. Dat hoort bij een soort horrorgebeuren bij Circus Circus. Dus dat zullen we nog wel even horen.

© MarenKo 2013