The Grand Wash en een feest van herkenning (of niet?)

We moeten vanochtend eerst de 40 mijl terugrijden, die ons gister bij Bullfrog heeft gebracht. En we durven het niet aan een weg in te slaan richting Escalante, omdat dit volgens de ranger die we bij Hite spraken, een dirtroad van wel 20 mijl is. Het zou flink wat kilometers (of mijlen) schelen. Maar 20 mijl dirtroad zou ons, als ik de 6 mijl naar Muley point in gedachten neem, uren kosten. En langs de nu uitgestippelde route kost het ons ongeveer 2,5 uur.

Ik ben nu overigens op een punt gekomen, dat ik niet meer weet hoe ik de geweldige landschappen waar we ook nu weer door rijden nog moet beschrijven. Niet alleen die eerste 40 mijl laat een grote variatie zien in landschappen, van grijze massieve rotsen, met daaronder rode rotsen, dooraderd met grijs en zandkleurige rots, gladde rotsen met niets erop, gegroefde rotsen, noem maar op. Je komt het allemaal tegen, met daar tussen dan weer de dalen met daarin weer uitgesleten kloven of canyons.

dag-20-2
dag-20-3

Als we na 40 mijl linksaf slaan komen we op een weg te rijden, die we al vaker hebben gereden. Dat zou moeten betekenen, dat we het gebied herkennen. Maar we zitten allebei met verbazing naar de omgeving te kijken. Het komt ons, ik zou bijna zeggen, volstrekt onbekend voor. We veronderstellen zelfs even dat de weg is omgelegd. Dat is natuurlijk niet zo, maar je zou het bijna denken.

dag-20-4

Het komt misschien doordat we de laatste keer dat we hier reden niet voorin zaten, omdat toen Kevin (de oudste zoon van Marja) en zijn vriendin mee waren en Kevin op dat moment reed.

Het opvallendste vinden we nog, dat er op een stuk hoog oprijzende rotsen zijn (wat een formaties zijn dat, ongelofelijk) die lijken te zijn verkleurd. Ze zijn tegen het witte aan.

dag-20-5

En dan is er een stuk waar we weer tussen de rotsen doorrijden, die heel erg grillig van vorm zijn of een stuk waarin in de rotsen een dieppaarse horizontale band te zien is.

Het is echt teveel om allemaal te beschrijven.

Als we dan uiteindelijk wel op bekend terrein komen, zien we een bord “the Grand Wash”. En we besluiten even tussendoor de aangegeven Hike tot aan de Narrows te lopen. 3,3 km heen volgens het bordje. Dat moet te doen zijn. Dus schoenen aan, hoed op (Marja heeft inmiddels ook een hoedje, gekocht bij de benzinepomp bij hole in the rock), wat water en wat te eten in de rugtas en lopen maar.

Ook hier weet je niet wat je ziet, als je je beseft dat hier in tijden van hevige regen gigantische water/modderstromen doorheen gestuwd worden. Voordat je gaat lopen moet je je er in principe ook van vergewissen of het niet toevallig een eind verderop stevig aan het regenen is.

Aan gaten in de rotsen boven ons (dat denken we tenminste) kun je zien hoe hoog het water af en toe komt. En aan uitgeschuurde holtes aan de onderkant van de rotsmassieven kun je zien met welk een kracht die modder/waterstromen door deze wash gestuwd worden.

dag-20-8

Na een tijdje lopen ziet Marja in haar app dat we al meer dan 2 kilometer gelopen zouden hebben, maar dat kan haast niet kloppen. Maar goed we hebben de Narrows ook nog niet gezien. Je moet je daarbij wel afvragen hoe narrow is een narrow eigenlijk.

Want op een bepaald moment komen die rotsen best wel dicht bij elkaar. Maar niet zo close, dat je direct denkt: dit moet die Narrows wel zijn. Dus we lopen er doorheen en verder.

dag-20-9

Na een tijdje komen we dan op een stuk dat zich ook weer tussen de rotsen doorslingert zonder dat we het idee hebben, dat we nu binnenkort die Narrows zullen bereiken.

dag-20-10

Dus gaan we maar even uitrusten om dan de terugtocht te aanvaarden. Als we dan bij het stuk komen waar de rotsen aardig dicht bij elkaar komen zien we hier toch wel gelijkenis met het plaatje op het bord aan het begin van de hike, dat zegt dat dit de Narrows is.

Na bijna 2,5 uur zijn we weer terug bij de camper. Die meters hebben we dan toch maar weer gemaakt vandaag.

dag-20-12

Daarna is het nog een klein stukje (15 mijl ongeveer) naar onze eindbestemming van vandaag, the Thousand Lakes campground in Torrey. We worden welkom geheten door een alleraardigste dame, die alles even doorneemt met ons. Er blijkt nog een misverstand te zijn over het aantal dagen dat we de jeep willen huren. Volgens haar gegevens zouden we vandaag al de jeep gehuurd hebben. Maar ze begrijpt ook wel dat met vannacht als onze eerste nacht op de campground dat niet echt logisch is. Dus ze geeft even door dat ze niet meer op ons hoeven te wachten. Ze regelt ook alvast even het papierwerk voor de jeephuur met ons. Dan hoeven we dat morgenochtend niet meer te doen.

dag-20-14

En natuurlijk verteld ze ons ook even dat we muffins in zes verschillende smaken kunnen bestellen. Maar dat moet wel een dag vooraf. Dus we bestellen daarom maar even 4 muffins voor morgen (1 banaan en amandel, 2 bramen en 1 chocolade). Dan kunnen we die morgen meenemen op onze jeeptrip.

Dan blijft nog installeren, douchen, wassen en eten over om deze dag weer af te ronden. En, oh ja, natuurlijk het dagverslag, van dag 21 al weer, niet vergeten. We hebben hier internet, alhoewel dat er vanmiddag even uit lag, zodat het verslag geplaatst kan worden.

© MarenKo 2013