Nog een keer San Francisco

Vanochtend willen we iets eerder down town zijn. We willen namelijk met de hop-on-hop-off (waarvan ik me afvraag of die volgend jaar nog rijdt, zo outdated is deze firma) naar Fishermans Warff om daar bij de I-Hop te gaan ontbijten. Maar eerst gaan we op het vliegveld alvast inchecken voor de reis van morgen en printen we de boardingpassen uit. Hierna met de BART naar downtown SF om bij de IHOP te gaan eten. Daarna lopen we de hoek om naar de fietsverhuurder om nog weer een stukje te gaan fietsen (en wandelen!). Maar eerst even naar de Warff. Er moeten nog wat cadeautjes gekocht worden voor die en gene. Dat valt nog niet mee. Want wat koop je voor twee kleindochters? Of voor niet meer zulke jonge zoons? Lastig. Een t-shirt? Een beker? Boek? Knuffels? Zeg het maar. Uiteindelijk (en dan bedoel ik ook echt: UITEINDELIJK) hebben we voor de meeste nog wel wat kunnen vinden. Voor Stephan en Froukje wist ik echt niet meer wat ik moest kopen (sorry kids).

Heb ik overigens al eens verteld (nu ik aan cadeautjes denk), dat we deze reis een paar keer in een Apple-store zijn geweest (je weet wel: voor die Ipod Classic die ze sinds een maand niet meer verkopen?). Het is echt waanzinnig. Het maakt niet uit op welk tijdstip of in welke plaats je zo'n zaak binnenloopt, er lopen op elk willekeurig moment tientallen mensen rond in die winkel. En dan heb ik het nog niet over de hoeveelheid medewerkers die er ook nog eens rondlopen. En dat gaat echt de hele dag door. Wat ik zeg: waanzinnig. En die apparaten van Apple zijn toch niet echt goedkoop. Marja heeft nog gevraagd wat ze voor haar oude I-phone zou terugkrijgen als ze een 6 zou nemen. $ 180,--. Dan zou ze nog zo'n $ 460,-- moeten bijbetalen. Nou dat wordt haar toch ook een beetje teveel.

Na de jacht op de cadeautjes stappen we op onze fiets. Eerst rijden we naar het Museum of Fine Arts (of zoiets). Een indrukwekkend gebouw ook weer. We bekijken het overigens alleen maar van de buitenkant.

Dan bedenkt Marja dat we misschien op de fiets wel Alamo Square Park kunnen proberen aan te doen. Dan moeten we wel een paar steile hellingen overwinnen. En dat lukt niet. De eerste komen we fietsend nog halverwege, maar daarna is het alleen nog maar lopen. Nou ja lopen. Ik denk dat de helling misschien wel tegen de 20% loopt. Je hebt het gevoel dat je bijna met je neus de grond kan raken zo schuin loopt het daar. Elke keer als we een zijstraat bereiken (die dan weer even redelijk vlak is) moeten we even uitpuffen. En als we dan even op het kaartje kijken en zien wat we nog moeten "doen" besluiten we iets anders te gaan doen. Naar beneden toe durven we eigenlijk niet eens fietsend te doen, bang dat de remmen het niet houden.

Daarna komen we nog een paar keer dit soort klimmetjes tegen. Maar uiteindelijk zijn we weer bij de baai aangekomen. Daar is het allemaal vlak. Daar gaan we nog even op zoek naar een Barns en Noble, omdat in mijn herinnering die daar in de buurt zou moeten zitten. We vinden hem niet.

Dan brengen we onze fietsen zo rond 3 uur (middag) terug en willen dan in eerste instantie bij Applebees gaan eten, maar omdat er toch nog iets ontbreekt aan de cadeautjes gaan we nog even terug naar de Warff.

Als we daar klaar zijn is het nog drie kwartier voordat onze hop-on bus komt. In dezelfde tijd kunnen we lopend Union Square bereiken. Daarbij lopen we een groot stuk langs China town. Maar daarvoor zien we aan de overkant van de straat een auto parkeren, die daarbij een motor (die omdat het daar ook erg steil is dwars op de richting staat geparkeerd) raakt die daardoor omvalt. Daarbij lijkt het erop dat er een spiegel afbreekt en misschien nog wel meer zaken kapot gaan. Marja maakt een foto van de auto en motor en dan lopen we aarzelend door. Er zit een oudere mevrouw in de auto. En die maakt voorlopig geen aanstalten om uit te stappen. Als we weer op een horizontaal stukje staan is de vrouw nog steeds niet uitgestapt. Een aantal locals zien wel de omgevallen motor maar lopen door. Eigenlijk kunnen we het niet maken nu door te lopen. Dan stapt de vrouw uit. Op dat moment loopt er een echtpaar ter hoogte van de motor en die spreken haar aan. Zij vertelt dat de eigenaar van de motor in een van de huizen direct daarnaast woont. Maar ze is niet van plan hem te vertellen wat er is gebeurd. Zij loopt door naar haar eigen huis en dan bereiken wij het echtpaar. Zij staan ook te aarzelen en dan besluiten we bij de huizen aan te bellen om te kijken of de eigenaar van de motor toevallig thuis is. En warempel hij is er. En natuurlijk niet blij. Maar hij kent de dame in kwestie en maakt een draaiend gebaar met zijn wijsvinger aan de zijkant van zijn hoofd. Een beetje coocoo. Ik geef hem wat gegevens van me, zodat hij me eventueel kan benaderen als ze zou ontkennen.

Dan gaat onze tocht weer verder naar Union Square. Omdat we niet zo snel iets anders kunnen vinden gaan we nog een keer bij de Cheesecake factory te eten. En daarna terug naar het hotel voor het vervelendste karwei van de vakantie: proberen de koffers op gewicht te houden. Dat lukt redelijk goed. We moeten wel wat spulletjes achterlaten. Maar dat zijn wat oudere t-shirts, een joggingbroek (met een vlek die er niet meer uitgaat).

Dus dat gaat lukken. 

Dat wordt dus morgen vroeg op en naar het vliegveld.


© MarenKo 2013