Off the road and up hill and a rockslide

Voordat ik het verslag van vandaag aan de computer toevertrouw, eerst nog even een paar woordjes over Colorado. In het verslag van Dag 2 zijn we namelijk vergeten aan te geven hoe geweldig mooi het op de route door Denver was. De herfstkleuren hebben namelijk al flink ingezet. Vooral de Aspen zijn flink aan het verkleuren, soms al tot rood toe. En dat over grote delen van het landschap tussen het groen van de andere bomen, waarvan ik de namen niet ken. Werkelijk een grandioos uitzicht.

Maar hoe mooi Colorado ook is, ik vraag me af of het op kan tegen de uitzichten en vergezichten en de omgeving waar we vandaag doorheen reden. Voor vandaag hebben we namelijk een jeep gehuurd om in plaats van via de viewpoints van bovenaf de omgeving te bekijken, zelf door die omgeving te rijden en daar onderdeel van uit te maken.

de jeep

Dus weer vroeg op pad, want je wilt natuurlijk zo lang mogelijk genieten van je huurjeep. Als al het papierwerk achter de rug is rijden we nog even terug naar de campground waar Isabella flesjes water, blikjes drinken en nog wat lekkers heeft klaarstaan. Daarna op pad richting Potasch. Ja zo heet die plek nu eenmaal. Daar begint het ‘echte’  werk. Volgens ons drieen tenminste. Kevin heeft daar andere ideeen over. Die ziet deze weggetjes ook nog wel met een camper te rijden. Daar denken wij toch anders over.

Canyonlands

Dat doet overigens niets af aan de overweldigende omgeving. De eerste route die we rijden is de Schafertrail, gevolgd door de weg naar Mossleman Arch en (een stuk van) de Long Canyon Drive. Het probleem van het moeten beschrijven van hoe je met zo’n rit de omgeving ziet, maar vooral ook beleeft is, dat woorden eigenlijk niet genoeg zijn. En zelfs de foto’s, hoe mooi ook, zeggen het niet allemaal. Zoals wel eens gezegd wordt: je moet er geweest zijn.

Musselman arch

Want hoe moet je nu beschrijven, dat je door een gebied rijdt, dat door misschien wel miljoenen jaren van invloeden van zon, weer en wind en rivieren is gevormd tot hoe het er nu uitziet. Met rode rotsen, die kennelijk uit gesteente van verschillende hardheid bestaan. Bovenaan zie je namelijk eigenijk een soort dop staan, met loodrechte wanden en afgevlakt op de top. Daaronder zie je dan een laag die duidelijk veel meer te verduren heeft van de weersinvloeden. Met daaronder weer een helling waarop rotsblokken in alle formaten verspreid liggen, maar ook rood gesteente dat inmiddels tot een poedervorm is teruggebracht. Als je dat ziet begrijp je ook dat een forse regenbui kan leiden tot dei flashfloods, waarmee grote hoeveelheden van dat rode stof als een modderbrei over vele kilometers kan worden meegesleurd.

Canyonlands

Maar met die beschrijving ben ik er nog niet. Want als je dan uitstapt om de omgeving goed te bekijken zie je ook dat er zich ook nog plateaus hebben gevormd tussen die lagen die ik net beschreven heb. Vaak op meerdere niveau’s. En die zijn dan weer groen. En dan heb je natuurlijk ook nog helemaal onderaan, wat eigenlijk waarschijnlijk wel een heel belangrijk onderdeel  van dit proces is geweest, dat heeft geleid tot hoe het er nu bij ligt: De Rivier.  In dit geval opnieuw de Colorado-river.

Zoals ik net al zei: woorden schieten te kort om dit gebied te beschrijven.

Roadblock
Shafertrail
Deadhorse point
onder de rots door



© MarenKo 2013