Rijdag en nog steeds Shutdown

Over deze vrijdag valt niet zoveel te zeggen. Het is eigenlijk een rijdag, waarin we naar Chimney Rock rijden en waar we de Chimney Rock willen bekijken.

Onderweg gebeurt er niet veel. We stoppen nog even bij een Mall, die we toevallig “ontdekken”. Deze keer kopen we niets, behalve een paar plastic pollepels om risicoloos in onze krasvrije koekenpan te roeren.

Als ik naar de camper loop, wordt ik aangeroepen door een paar stevige negerinnen. Eerst begrijp ik niet dat ze het tegen mij hebben. Maar dan hoor ik ze roepen: Sir are those Birkenstock’s? Als ik daar ja op zeg, roept ze: that’s what You need! En loopt weer door. Apart.

Bij Chimney Rock en Lake Lure aangekomen, gaan we op weg naar de campground die op 2 mile van het plaatsje ligt. Lekker dicht bij, zodat we nog op de fiets even kunnen gaan kijken.

Bij de campground moeten we eerst over eenbrug die er niet zo vertrouwd uitziet. En dan blijkt hij ook nog vol te zitten. Tot verrassing van de mevrouw van de campground draaien we onze camper vrij snel weer om, op de nogal smalle paadjes van de campground.

Ze heeft ons inmiddels geholpen aan een andere campground. Alleen ligt die 5 km verder, dus van even terugfietsen zal wel niets meer komen. We proberen op internet nog even mee te krijgen of er inmiddels vooruitgang is in het overleg tussen de republikeinen en democraten. Maar helaas: nog geenuitsluitsel. Wel horen we dat sommige staten besloten hebben sommige nationale parken voor hun rekening te nemen voor een korte periode. Alleen North Carolina zal daar wel niet aan meedoen. Als we hier af en toe de reacties horen zitten hier nogal veel republikeinen, die allemaal de regering van Obama de schuld geven van de shutdown.

Dus dat wordt weer een vroegertje vanavond.

Vanochtend zijn we al weer vroeg op pad naar Chimney Rock. Maar als we de ingangvoorbij rijden,zien we dat deze gesloten is. Pas later open of echt helemaal niet open. We komen er op dat moment niet achter,omdat we niet kunnen stoppen. Bij een haventje verderop stoppen we dus maar even en Marja heeft het er wel een beetje mee gehad. Nadat we daar een paar foto’s hebben genomen rijden we maar weer terug naar Chimney Rock State Park.

En dan blijkt, dat het toch open is (Yeeeeh). Dus naar binnen en dan via een heel smal en kronkelig weggetje naar boven. Onderweg, bij het ticketkantoortje, zien we een aantal wilde turkeys.


En daar horen we, dat de lift naar de Rock het niet doet. Dus dat wordt een trap van ik weet niet hoeveel treden. En we kunnen niet naar de Hickerey nutsfalls, omdat op het pad daar naar toe eerockslide is geweest. Verder onderweg naar boven komen we ok nog een stuk tegen, waar de weg (aan de diepe kant) is verzakt. Daar is de weg nog eens een stukje smaller. Dat maakt het manoeuvreren nog een stukje lastiger. Zeker met wat uitstekende rotsen. Maar we komen ongeschonden boven. En daar wacht ons dus die trap met al die treden. Maar het is de moeite waard. De uitzichten zijn geweldig. Dan weer de trappen af. Misschien nog wel lastiger dan de trappen op.

En dan zijn we op weg naar Cherokee. Als we hoger komen, zien we dat de kleuren toch wat meer gaan verschijnen. Maar bij Cherokee zelf zijn we weer wat lager en daar zijn de kleuren weer even minder.

Onderweg naar de campground komen we langs een winkelstraat met allemaal indianen winkeltjes. We besluiten deze even te bezoeken. En in een daarvan vinden we onze gekleurde pony-vriendjes. We besluiten er een te kopen.

Dan gaan we naar de campground. Een familie-campground, met heel veel kinderen en vissers, die uit een vijver waar forel in is uitgezet wat vissen boven water proberen te krijgen.

Het is ons al snel duidelijk dat ee hier niet nog een nacht zullen blijven staan.

Van de overleggen nog steeds geen goed nieuws. Alles blijft nog dicht (in ieder geval aan onze kant). Dus we moeten iets anders verzinnen. Dus morgen gaan we misschien toch een rit door de great Smokey mountains maken, om daarnaar Ashville te rijden. Daar hebben we inmiddels alvast maar weer een campground gereserveerd. Daarna moeten we nog maar verder zien.

© MarenKo 2013