15 april Amsterdam - Raleigh, een bumpy flight

Gelukkig hadden we nog een uurtje kunnen winnen met de taxi, dus hoefden we pas om kwart voor zeven klaar te staan. Kleine miscalculatie.

Half acht: Schiphol. De normale gang van zaken. Koffers afgeven, maar die gaan pas om 7.40 uur open. Dan maar even een Starbucksje halen. Met als gevolg dat als je terugkomt bij de balie er dan weer een hele rij staat.

Bij de douane hebben ze nu selfservice. Je mag zelf je pas in een soort scanner stoppen en dan mag je door. Nou ja je gaat toch weg uit Nederland, dus waarom daar veel drukte over maken.

Marja koopt nog even een nekkussentje (Delfts Blauwe print). En dan op naar de gate. De gebruikelijke security check en al vrij snel kunnen we het vliegtuig in.

Het eerste stuk gaat redelijk. Nog niet teveel turbulentie. Maar hoe dichter we bij Amerika komen, hoe steviger hobbelen we door de lucht. Bij de landing in Philadelphia moeten we een heel eind door de wolken zakken voordat we de grond zien.

Als ik naast me kijk zie ik Marja wat pips kijken. Zweet op het voorhoofd en zwaar zuchtend kijkt ze voor zich uit. Dat gaat niet goed denk ik. Maar gelukkig, denk ik dan nog, zakken we dan net door de wolken en kunnen we grond zien. Maar het mag niet baten. Marja zoekt het k..s-zakje. Maar als ze dat pakt is dat een minizakje dat net om je mond sluit. Lichte paniek. Dan maar het tasje van See buy fly waar de bladen inzitten. Natuurlijk wel eerst die bladen er even uit. En dan ......

Dan zijn we gelukkig vrij snel daarna ook aan de grond. Maar lucht dat op? Nee, want we moeten nog een stukje verder naar Raleigh. En de voorspellingen van het weer daar zijn nog iets steviger. Dus onderweg naar onze "connecting flight" kijken we ook om ons heen naar een paar reisziektepilletjes, die we gelukkig ook vinden.

Daardoor gaat het bij de landing op Raleigh gelukkig goed. Hoewel het lijkt of het nog langer duurt voordat we door de wolken zijn en het vliegtuig aardig door elkaar wordt geschud, lukt het deze keer zonder de plastic zak, die we bij een restaurant op het vliegveld in Philadelphia hebben gescoord.

Net als in Philadelphia ziet Marja als we bij de band aan komen lopen onze koffers al voorbijkomen en kunnen we dus gelijk door. Intussen hebben Petra en Ron ons al hartelijk begroet en kunnen we onze huurauto gaan ophalen.

Het regent (en soms stevig ook). Dat doet het nooit in Raleigh, zegt Petra steeds. Maar dit is de tweede keer dat we daar zijn en beide keren regent het er. Maar dat mag de pret niet drukken.

We staan weer op Amerikaanse bodem. En na de auto opgehaald te hebben (ik vermoed dat ik deze reis niet achter het stuur kom :)) en wat gegeten te hebben, gaan we naar het huis van Petra en Ron. Het is dan inmiddels ongeveer half drie Nederlandse tijd. Dus na nog even babbelen kruipen we toch maar onder de wol. Want Marja zal morgen wel weer vroeg op zijn: om een beetje in het Nederlandse ritme te blijven, zodat we straks als we terug zijn niet zoveel last hebben van jet-lag.

Volg ons

Youtube: Marenko Buscamper.              Instagram: Marenkoontour


Camperreizen Amerika

Camperreizen Europa