16 april Raleigh - Kitty Hawk, Onze eerste beer

Het is kwart voor vijf ongeveer en Marja stoot me aan. We willen toch vroeg op pad? Vandaag gaan we richting Kitty Hawk. Met de nadruk op Kitty en niet op Hawk.Dus lekker douchen, aankleden en naar beneden. Ron is dan al lang naar zijn werk. We worden enthousiast begroet door Connor, een van de honden van Petra en Ron.

Petra maakt professioneel een paar cinnamon-buns voor ons klaar en croissantjes en broodjes als we willen.

Daarna Petra en Marja "walk the dogs", waarvan ik later op de dag begrijp dat dit ook een andere betekenis kan hebben dan dat je de honden uitlaat. Maar daar ga ik maar even niet op in.Intussen stop ik al onze spullen in de auto, zodat we - als ze terugzijn - snel op pad kunnen.

De lucht is inmiddels stralend blauw, maar er staat nog een straffe koude wind. Dus de temperatuur is nog niet helemaal het je van het. Maar de zon schijnt en dat is het belangrijkste.Het is best een eindje rijden naar Kitty Hawk. Zo'n 3,5 uur. Maar Marja vermaakt zich best. Het is vrijwel nergens echt druk (op een kleine file na, bij Raleigh in de buurt nog, wat volgens Petra op dat tijdstip ook nooit gebeurt, net als de regen :)) en we kunnen dus lekker opschieten.

En we hebben genoeg te eten en drinken bij ons. Het waait nog steeds flink. Maar de zon draait lekker met ons mee.

Als we in de buurt komen besluiten we een stukje door een gebied dat Alligator River National refuge heet heen te rijden. Daar zitten heel veel turtles. Petra kan niet goed op het Nederlandse woord komen en omdat het woord pad erin voorkomt komt ze met paddestoelen. Nou, niet helemaal goed. Dus dat zal ze nog wel een paar keer horen van ons. Kijk daar zitten weer een paar paddestoelen :).

En dan ziet Petra ineens een slang. Een cottonmouth blijkt later. Dus daar moeten een paar foto's van gemaakt worden. Die staat er mooi op voordat hij ineens wegschiet. Op de foto zien we later dat hij waarschijnlijk net iets verorberd had en lekker in het zonnetje lag na te genieten.

Na een tijdje besluiten we het gebied weer te verlaten, maar niet helemaal langs de gebaande wegen. We zien een pad dat ons ook bij ons doel brengt, maar ons misschien ook nog wel wat wildlife kan bieden.

Petra ziet o.a. nog een andere slang in en sloot langs het hier en daar modderige zandpad wegschieten, we zien een wat waarschijnlijk een red-racoon was weghobbelen. Ook zien we een paar alleraardigste plovers (plevieren waarschijnlijk in het Nederlands).

En dan de catch van de dag. Een zwart stipje ver weg in een graanveld (of zoiets). Dat moet een beer zijn. Marja ziet het stipje het eerst. En we kijken met onze verrekijker en telelenzen of we er iets van kunnen maken. Soms lijken het er meer, soms maar een. Maar het is overduidelijk een beer (of niet, misschien toch een stuk zwart plastic, dat in de wind heen en weer waait). We besluiten een klein stukje door te rijden. Het wordt dan misschien duidelijker dat het een beer is.

En ja hoor het is toch echt een beer. En dan blijkt dat er een pad loopt langs waar de beer zit en dat er tussen de beer en dit pad een sloot loopt. We hebben de hele harde wind tegen, dus hij (of zij) zal ons niet ruiken of horen). Dus we besluiten het pad af te lopen en te proberen dichterbij te komen. Op het pad liggen flink wat bear-droppings (berenpoep). Dus je loopt toch een beetje van: okay, daar zit een beer, die zien we, maar zijn er misschien nog meer die we niet zien.

We komen steeds dichterbij en hij heeft ons nog steeds niet in de gaten. We kunnen dus steeds mooiere plaatsjes van hem maken.

Ten slotte heeft hij ons in de gaten en dan loopt hij van ons vandaan. We denken dan dat we hem niet meer zullen zien en lopen ook terug richting auto. Maar we kijken wel steeds om. En dan staat de beer (op flinke afstand, dat wel) ineens op "ons" pad. Hij kijkt onze kant uit en wij lopen langzaam achteruit verder van hem vandaan. We zien dan dat de beer een beetje mank loopt als hij de bosjes in verdwijnt. En wij besluiten hem verder met rust te laten.

We gaan wat eten in Duck, waar we ook de zonsondergang willen bekijken en wat eten. De zonsondergang valt een beetje tegen en het eten ook wel. Dus snel naar het hotel. Want uiteindelijk hebben we ruim 4 uur rondgestruind in de omgeving waar de beer zat en waar we "even" doorheen zouden rijden.

Marja en Petra gaan nog wel even bij de pier kijken, die nogal wiebelig aanvoelt, met golven die er tegenaan beuken en hem flink doen trillen.




Volg ons

Youtube: Marenko Buscamper.              Instagram: Marenkoontour


Camperreizen Amerika

Camperreizen Europa