De outlet en the beachboys, maar ook dolfijnen, zeehonden en pelikanen

Een rustig dagje vandaag. Na een heerlijk ontbijtje met scrambled eggs en gebakken spek en een heerlijke bak koffie (niet van Starbucks deze keer), maar wel met caramel-cappuchino koffiemelk, gaan we op weg naar de Outlet die voor vandaag op het programma staat. Het is Columbusday in Amerika, dus een vrije dag voor veel van de mensen. Dat is een gelukje voor ons, want daardoor is het waarschijnlijk minder druk op de weg dan anders op de maandagochtend. Overigens nog druk genoeg. En de rit maakt ook duidelijk hoe groot en uitgestrekt Los Angeles is. En zolang we door de bebouwde delen van de stad rijden, weliswaar via de Freeway, blijft het druk. Overigens valt ons ook nu weer op hoe meegaand men hier - over het algemeen - in het verkeer is. Het motto is kennelijk “ live and let live”. Als je op tijd aangeeft dat je een baan wil opschuiven, omdat je volgens Tom-Tom links moet aanhouden, houdt men even in of schuift zelf ook een baan op. Datzelfde gebeurt als je moet invoegen op de “grote”  weg.

Tijdens onze rit richting de Freeway zie ik overigens ook ineens een bordje dat wijst in de richting die je moet rijden als je naar Bonita Avenue. Als je net het boek hebt gelezen van Peter Buwalda (toch), dan krijgt zo’n bordje ineens betekenis.

Maar er zijn nog veel meer namen, die je allemaal kent van de televisie, die maken dat je toch een beetje het gevoel krijgt in een film of serie rond te rijden. Zoals “Sacramento”, “Pomona”, “Pasadena”, niet te vergeten “Beverly Hills”.

De rit is deze keer niet zo lang en we komen weer eens bij een Outlet van forse omvang. Ze hebben er een Main Court en een Fashion Court, waar de winkels rondom twee enorme parkeerterreinen liggen.  En dan is er ook nog een aantal winkels die in een rij naast elkaar liggen, waarvan de naam me even is ontschoten.

DSC03327 (1).jpg

We parkeren op het parkeerterrein van de Fashion Court, dus daar beginnen we dan ook.\Vanaf de plek waar we onze camper hebben geparkeerd (wat een genot is dat toch dat je zelfs met zo’n camper van 9 (?) meter bij dit soort centra toch altijd een plek kan vinden) beginnen we rechtsom de Outlet te verkennen. Het zijn overigens wel heel veel kledingzaken van ook wel heel veel van de bekende merken. Calvin Klein is één van de eerste zaken die we aandoen. Er liggen aardig afgeprijsde spijkerbroeken. We besluiten daar aan het eind van onze tocht langs de winkels nog even terug te komen. Onverrichter zake trouwens, want dan blijken het modellen te zijn, die ons niet zo aanstaan.

Bij Sketchers hebben ze nu wel een actie dat je het tweede paar voor de halve prijs kan kopen. Ik zie een paar “shape-ups” staan die ik mooi vind. Marja kan “helaas”  geen paar vinden dat ze leuk vindt, dus geen actieprijs voor ons. De verkoper begint nog een praatje over de San Francisco Giants die in de playoffs spelen en ik neem de shape-ups. Goed voor mijn figuur zeggen ze.

Een eindje verderop ziet Marja een Dairy Queen (DQ), waarvan ze via het forum van iemand heeft begrepen, dat je daar heel lekker ijs kan krijgen. Ook iets voor aan het eind van onze ronde.

Na het Fashion Court oversteken naar de Main Court. Al snel merken we bij onszelf dat e het wel genoeg vinden. Bij het Food-Court proberen we nog een smoothie te scoren, alleen heeft net op dat moment de machine het begeven. Ik krijg mijn geld terug en we besluiten terug te gaan naar onze camper. 

Maar eerst nog even (zonder resultaat dus) bij Calvin langs en bij de Dairy Queen. Daar staan we ook een tijdje te dubben om uiteindelijk ook hier maar te besluiten toch maar geen ijsje te nemen. Marja veronderstelt dat als ze dit op het Amerikaforum meldt aan degeen die had gezegd, dat je daar toch wel heel lekker ijs kan krijgen, die persoon zal flippen.

Het Court, waarvan de naam mij was ontschoten, laten we maar helemaal links liggen.

We gaan op weg naar Point Mugu State Park in Malibu (jazeker Malibu). Marja toetst eerst Oxnard in, dat vanaf de Outlet het meest richting Malibu ligt. Vanaf daar zien we verder. Als we dan op Wood rd zitten ziet Marja dat dit de weg is die ons rechtstreeks naar de kustweg zal brengen. Dus recht zo die gaat. Als Marja dan aan Tom-Tom vraagt ons via de kortste weg naar de kust te sturen worden we ineens op een sight-seeing tour gestuurd, van weggetjes link, weggetjes rechts. Langs velden waarop net als bij ons de asperges dingen worden gepoot in van die ruggetjes grond met een soort plastic met gaten er overheen. Hier werken de Polen van Amerika:  de Mexicanen.

Meeuwen, strand en zonsondergang

Dan komen we toch op de kustweg Highway 1 en merken, dat van noord naar zuid over deze weg rijden (ook al is het maar een kort stukje) toch een andere kijk op de omgeving geeft dan als je deze weg van zuid naar noord rijdt, zoals we in 2009 hebben gedaan. Je rijdt dan nl niet aan de kant van de bergen, maar aan de kant van de oceaan. En het land blijft ons trakteren op spectaculaire beelden. Echt met geen pen te beschrijven. Laat staan met een laptopje of een digitaal toetsenbord op je I-pad.

Point Mugu State beach met lifeguard post

Op de campground aangekomen scoren we nog wat brandhout bij de camphost(ess) en parkeren onze RV op spot nr. 39. Dan snel het strand onderzoeken. Een stukje wandelen langs de waterrand. Als we weer voor de camper aankomen blijft Marja daar zitten en loop ik even terug om iets te halen. Als ik dan terugkom bij Marja roept ze enthousiast: Dolfijnen, Dolfijnen. En verd.md, daar vlak voor onze neus, vlak onder kust, snijden een stuk of vijf dolfijnen door het water. Niet spectaculair sprngend, maar zoals Marja zegt, het is ook geen Sea-world hier, ze zijn gewoon aan het vissen.

Dolfijn in de zee

Het is echt opvallend zo dicht als deze dolfijnen langs de kust zwemmen.

Niet veel later zien we ook onze eerste zeehond. Deze is wat minder duidelijk, omdat deze meestal alleen maar even zijn kopje boven het water laat zien, vaak onderduikt voor een golf en dan pas tientallen meters verderop weer opduikt.

Inmiddels heb ik ook de kooltjes weer opgestookt en maken we onze steaks klaar. Dat valt niet mee, want alhoewel ik geleerd heb geduld te hebben tot de kooltjes goed heet zijn, hebben we nu weer dat de steaks heel dun zijn, zodat je uit moet kijken dat ze niet te lang op het vuur liggen. Anders worden ze taai.

Zonsondergang

Intussen doet de zonsondergang ook weer zijn best om een aantal spectaculaire plaatjes tevoorschijn te toveren. Het ziet er naar uit, dat de meeste foto’s deze vakantie aan zonsondergangen en zonsopgangen besteed zullen zijn. Maar zo te zien terecht, want ze zijn soms echt spectaculair. Kijk maar bij het verslag van morgen.

Zonsondergang

Wat me hier trouwens elke keer opvalt is, dat er zo langs het strand een aardige bries waait, maar dat de wolken, waar de zon zo’n mooi spel mee speelt, op hun plek lijken te blijven hangen of hooguit heel langzaam bewegen. Lijkt niet met elkaar te matchen.

Als het kampvuur, dat we hebben aangestoken, aardig is opgebrand gaan we de camper weer opzoeken. Ik probeer nog een keer de tv uit. Maar waarschijnlijk omdat we geen electriciteit hebben (hoop ik) lukt het niet. Dan maar zonder.

Na deze rustige maar toch inspannende dag zijn we allebei om een uur of acht “pooped”, zoals de Amerikanen zeggen en duiken we in bed. Kennelijk nodig want we worden niet eerder dan half zeven weer wakker.

© MarenKo 2013