Hoe heet het was en toen weer niet

De nacht hebben we – met zijn hitte – redelijk doorstaan. In eerste instantie dachten we: dat wordt een nacht zonder slaap. Volgens de voorspellingen zou het ‘s-nachts ‘afkoelen’ tot 23˚. Maar zo voelde het niet. Maar we hebben in ieder geval toch nog wel kunnen slapen.

Als we vanochtend wakker worden is het nog niet zo heet als gister. Maar als je in de zon komt te staan voel je wel weer aan, dat het daar weer een snikhete dag gaat worden.

We zijn dan ook weer vroeg op pad.Dit keer is Flagstaff de eindbestemming en de voorspellingen daar zijn dat het ook echt afkoelt tot een graad of 6. Maar zover zijn we nog niet.

We laten Katherine Landing campground achter ons en moeten eerst dezelfde weg een eind terug volgen. En dan gaan we richting de Highway. Normaal gesproken zijn dit soort wegen nogal saai. Maar al snel genieten we weer van de landschappen waar we doorheen rijden. En als zo vaak is het het beeld van uitgestrekte vlaktes, omringd door vaak hoge bergen. Uitgestrekte vlaktes waar je een geweldig uitzicht op hebt als je weer eens over een bergrug rijdt en dan zo’n vallei voor je ziet liggen. En vaak kun je dan ook precies zien waar de weg aan de andere kant die vallei, vele kilometers verderop, weer verlaat. Overigens zonder daarbij al prijs te geven wat je daar achter weer kunt verwachten. En dat is elke keer weer een verrassing.

Wat ook als een wat minder leuke verrassing komt is de bewolking waar we op aan rijden. En bewolking waar je, in een van die vergezichten kunt zien dat daar regen uitvalt.

dag-4

Langdurig en veel. Dat merken we als we verderop zien dat er best wel veel regen is gevallen.

Je kunt bij die bewolking ook goed zien, dat het hier gaat om lokale buien, die op hun plaats tegen de bergen aan blijven hangen.

En het kan dan ook niet uitblijven dat we zelf ook in een paar buien terecht komen. En af en toe plenst het er best wel flink uit. Gelukkig is het weer niet zoveel, dat we bang hoeven te zijn voor flooding of modderstromen. En we denken dan maar, dat dit land een beetje regen heel goed kan gebruiken. Het land ziet er nog altijd nogal dor uit. Alhoewel, kennelijk omdat het voor onze komst ook al heeft geregend, groener is geworden.

Onderweg gaan we ook nog even een paar vergeten boodschappen doen. O.a. nemen we nog wat blikjes mee in de smaken die ze gister niet hadden staan in die andere Walmart. En een kussen voor Marja.  Een lampje voor op de campingtable en een hoeslaken en nog een paar dingen. Dat hoeslaken is niet verkeerd. Bij Road Bear krijg je altijd, netjes hoor maar,  van die losse lakens die so wie so vaak net even te klein zijn en die dus elke nacht loskomen.

Er blijft dan nog genoeg tijd over om bij Williams Bearizona aan te doen. Daar lopen wolven, beren, elks e.d. allemaal in hun eigen omheinde lap grond. En daar kun je dan met je camper of auto doorheen rijden. Bij de ingang worden we gewezen op het risico dat de wolven  aan onze fietsen gaan knagen. Dus voor de zekerheid halen we die er even vanaf. Bij vertrek moeten we ze dan natuurlijk niet vergeten. Zou wel iets voor ons zijn.

Van sommige dieren, zoals het white-tail hert vraag je je af waarom ze die hier hebben. Want die kun je volgens ons in het wild in grote aantallen tegenkomen.

En we hebben toch ook deze beesten wel medelijden. Ze hebben dan wel de vrijheid om in dat omheinde stuk rond te lopen. Maar dat blijft dan toch maar weer beperkt.

dag-4-6
dag-4-5

Aan het einde van de rit is er ook nog een stuk waar je tussen de verblijven van wat kleinere dieren kunt rondlopen. Otters, vosjes, bob-cats e.d. tref je daar aan. De grappige racoons, die we de vorige keer dat we hier waren hebben gezien, zijn er niet meer.

dag-4-11
dag-4-9
dag-4-14

We nemen ons, teruglopend naar onze camper, voor, dat als we een volgende keer als we in Amerika zijn, zeker niet meer Bearizona zullen aandoen.

Bij Flagstaff aangekomen, rijden we richting onze overnachtingsplaats voor die nacht: the Black Bart campground. Tenminste dat denken we. Als we de campground oprijden hebben we allebei al bijna gelijk een wat unheimisch gevoel bij deze camping. Dat gevoel wordt versterkt als we the office instappen en daar op een niet zo vrolijke en vriendelijke manier worden benaderd. Dit terwijl we in de Walmart en gister bij de ingang van Katherine Landing juist werden geholpen door allervriendelijkste mensen.

Desondanks reserveren we voor één nacht een plek. Maar als we daar naar toe rijden staan we – met een paar plekken ertussen – naast een ‘gezin’ dat kennelijk met z’n hele hebben en houwen op deze campground terechtgekomen zijn. Met een paar schreeuwende kinderen. Bovendien ziet de plaats waar we staan en niet bijster goed uit. De grond loopt sterk af en dat slaapt wat minder als je je constant moet inspannen niet uit bed te glijden (alhoewel de slaapkamer in de camper dat bijna onmogelijk maakt). Er staat bij onze plek ook geen pikniktafel. M.a.w. willen we hier vannacht wel staan? We besluiten van niet en verlaten de campground weer en op naar de KOA die een paar kilometer verderop ligt.

Als we daar ingeschreven zijn besluiten we om maar direct naar the Outback te gaan. Eén van onze favoriete restaurants, met z’n unieke Blooming Onions als voorafje.

We slaan het toetje deze keer maar over, omdat we allebei nogal vol zitten, waarin die uien voor een belangrijk aandeel hebben gezorgd.

Als we bij the Outback aankomen moeten we even wachten in de camper, omdat er op dat moment een stevige bui naar beneden klettert. En een paar druppels kunnen we wel hebben, maar dit is even te gek. Maar na een tijdje wordt het minder en kunnen we ons installeren voor de Onions en meer.

We zijn vrij vroeg en kunnen daarom denk ik gelijk weer naar een plaats worden gebracht. Een half uur later staan en zitten de mensen al weer in de rij te wachten tot ze aan de beurt zijn. Dus opnieuw hebben we daar mazzel mee.

Als we op de terugweg zijn zien we ter afsluiting van deze dag nog een hele felle regenboog tegen de donkere wolken hangen. Dus natuurlijk maakt Marja daar een aantal foto’s van.

Terug op de campground sluiten we alles aan, doen we een bakje koffie, schrijf ik het verslag en gaat Marja op bed liggen lezen. Uitrusten voor de dag van morgen. En inmiddels hebben we ook gevoeld dat de voorspelling voor Flagstaff (een graad of zes tegen de avond) aardig uitkomt. Dus dat wordt pyjamajassen vannacht.

© MarenKo 2013