Met een licht gevoel van weemoed rijden we vanochtend om kwart over acht richting Road Bear om de camper af te leveren. Als het aan de campground-manager had gelegen was dat later geworden, want die zou er pas om half negen zijn. En dat op een campground, waar mensen nog wel eens vroeg willen vertrekken. Nou ja heeft er weer iemand $ 5,-- verdient door onze sleutel van de restroom in te leveren. We hebben geen zin om tot half negen te wachten.
Terug naar Roadbear
Het is toch nog wel een eindje rijden. Door de reparatiewerkzaamheden aan de Bay-Bridge (je zal daar maar rijden als er zo’n stuk van een brug loskomt), is het op onze route ook wat drukker. En we moeten ook nog even alles aanvullen: benzine, gas.
Bij Road-Bear aangekomen staat er vrijwel direct iemand klaar om te kijken of we geen al te gekke dingen met de camper gedaan hebben. Dat valt allemaal erg mee. Geen extra kosten. Gelukkig dat we dat bruggetje van 8 feet nog net op tijd in de gaten hadden.
Left overs
Toen we bij Road Bear vertrokken stonden daar wat dingen die anderen achter gelaten hebben, die je mee zou kunnen nemen. Wij hebben ook nog wat dingetjes over. Een stuk of 20 blikjes frisdrank (beetje een miscalculation). Die zetten we bij de andere spullen. En voor we het in de gaten hebben heeft een mannetje met een grijze baard deze blikjes in beslag genomen. Aldi vraagt of hij nog meer dingen nodig heeft. Kennelijk een dakloze die af en toe wat van deze spullen mag meenemen bij Road Bear.
De kilometers heeft Marja ook erg goed ingeschat: 3461 gereden en 3500 miles ingekocht.
Na de check van de RV moeten we nog ruime tijd wachten tot de shuttle ons om 11 uur naar ons hotel kan brengen. En dan gaan we eerst nog even langs het vliegveld om een Duits echtpaar af te zetten, die driect terug vliegen. Bij het hotel aangekomen worstelen we met onze koffers om ze mee te krijgen. We lopen met vier koffers, een camera-tas en nog twee handbagage-tassen. Dat terwijl dat Duitse echtpaar dat ongeveer net zo lang hadden rondgereden als wij: die hadden twee koffers en één stuk handbagage. Hoe doen die mensen dat?
Het hotel
Met veel gezwoeg en gepuf krijgen we de koffers bij onze kamer op de 13e. Maar Marja heeft geen goed gevoel. Toen ze de kamer reserveerde hebben we namelijk een kamer met uitzicht geregeld, die volgens de site op de 20e tot de 26e zouden moeten liggen. Dus eerst maar even gecheckt of we inderdaad uitzicht hebben. Niet dus. Koffers weer naar buiten en ik naar beneden. Gelukkig wordt er geen enkel probleem van gemaakt en hebben we nu een kamer op de 25e met Bay-view. Dan moet je nog wel goed tussen een paar wolkenkrabbers door kijken om een stukje van de Bay te zien. Misschien maar goed ook nu met die olie-verontreiniging op de Bay.
Als we van onze kamer een puinhoop gemaakt hebben (wat wil je met al die koffers) gaan we nog even de stad in. En je raadt het al, we komen weer terug met een paar tasjes. Een vestje voor Marja en schoenen voor ons allebei. En wat voor schoenen: zgn. shape-up schoenen. De zool heeft een bijzondere vorm en is heel veerkrachtig. Dat zou helpen met het verbeteren van de bloedsomloop en je zou er zelfs in een paar weken een aantal kilo’s mee afvallen. Het is wel even wennen om op die dingen te lopen. Alsof je op kussens loopt. En omdat de zool ook nog eens rond loopt heb je af en toe het gevoel dat je achterover keilt
Uit eten
Na een korte rustpauze in het hotel gaan we terug naar het restaurant waar we woensdag een forse hotdog gegeten hebben. De steak van vanavond smaakt erg goed. Als we daarna weer door de stad lopen, worden we ineens geconfronteerd met hele hordes verklede fietsers. Heeft alles met Halloween te maken. Er zitten hele grappige kostuums bij. Maar de meest opvallende is wel de man met een Kerstmanmuts op en een paar schoenen met witte sokken. Verder noem ik niets omdat hij ook niets aan heeft: klopt hij zit naakt op de fiets. En het begint toch al wat later en daardoor wat kouder te worden. Een tijdje later zien we hem nog steeds met de hele groep rondrijden, nog steeds in zijn blootje.
In de tussentijd heb ik nog een spijkerbroek gekocht, een sms naar mijn zoon gestuurd voor de maat van zijn twee dochtertjes en om te vragen of die Amerikaanse spellen ook op de Nederlandse PS3 spelen (ben bang van niet, helaas: want ze hebben hier spellen die vrijwel nooit in Nederland uitgebracht worden, zoals honkbal).
Bij ons rondje door de stad komt er een jonge man op ons aflopen met zijn hand uitgestoken. Hij wil zeker wat geld hebben en hij vraagt erbij of wij hem kunnen helpen want hij probeert dronken te worden. Ik wens hem Good Luck. Later ziet Marja hem zitten met een bord waarop staat dat hij studie doet naar het dronken worden en dat hij daar geld voor nodig heeft. Een aardig afstudeerproject. Maar wij geloven hem niet zo.
Nog een starbucks
Weer terug in onze hotelkamer (ja we lopen wat af, maar met die nieuwe schoenen lijkt het allemaal wel wat soepeler te gaan) maken we de kamer een beetje aan kant (voor zover dat gaat) en Marja gaat even op internet en ik kijk even televisie.
Als Marja daarna een sigaretje wil roken loop ik even mee. Heb jij geld bij je vraagt ze als we beneden zijn. Nee. Nou ga halen dan kunnen we nog even een Starbuckje halen. Dus ik weer naar de 25e en weer terug naar beneden. Koffie gehaald en weer terug naar boven. Daar ligt Marja nu te slapen en ik het verslagje te tikken, met nog één hele dag voor ons. Wat we gaan doen weten we nog niet en hangt ook een beetje van het weer af. Maar dat zien we wel. We gaan eerst eens uitproberen hoe dat bed hier in dat hotel slaapt. Het voelt wel goed, dus misschien dat we wel een beetje uitslapen. Jullie lezen het allemaal in ons waarschijnlijk laatste verslagje voor deze reis.
