Note: inmiddels zijn onze inzichten aangaande Sea World dusdanig veranderd dat we zo’n park niet meer zouden bezoeken.
Vandaag eens niet achter het stuur. We gaan vandaag naar Sea-world. We hopen dat het in Sea-world op een doordeweekse dag minder druk is. Vooral bij de shows en zo. Dat blijkt ook wel zo te zijn. Het was zelfs opvallend stil. We weten alleen niet of dat komt omdat het nog geen weekeind is. Zal ook wel iets met de crisis te maken hebben.
Maar niet te snel ik loop een beetje op de zaken vooruit.
Rog in de rivier
We gaan dus naar Sea-world en we hebben gezien dat je redelijk makkelijk met openbaar vervoer (trolley en bus) bij dit park kan komen. En dat allemaal voor $ 5 p.p. (dus ongeveer € 3,50) voor de hele dag. In Nederland ben je dan net een blok verder.
We vragen bij het kantoortje van de campground hoe we bij die trolley kunnen komen. Blijkt een stukje van 1 mijl te zijn. Dus dat lopen we. Daarbij lopen we langs een soort riviertje dat uitmondt in zee. En tot onze grote verrassing zien we daar ineens een rog(getje) zwemmen. Je weet wel, zo’n vliegende vis maar dan onder water. Hoeven we bijna niet meer naar Sea-world. Alleen nog een Orka en we zijn klaar. Maar die zien we niet in dat slootje. Verderop zwemmen nog een heleboel meer kleinere roggetjes. Heel bijzonder. Nog meer wildlife dat je ineens zomaar tegen kan komen, zonder dat er waarschuwingsbordjes staan dat ze op je pad kunnen komen.
Het is (dan nog) heet. Het zal al weer een graad of 26 zijn en het is pas half tien of zo.
Schreeuwende kinderen
Bij het trolleystation aangekomen hoeven we maar even te wachten. We stappen in en worden gelijk met een flinke vaart meegenomen richting Old Town San Diego. Helaas zijn we in de verkeerde wagon gestapt. Die zit namelijk vol met schreeuwende schoolkinderen. Je zou er spontaan hoofdpijn van krijgen. En ze gaan nog bijna tot het eindstation mee ook. Maar gelukkig, we krijgen nog een paar haltes om weer een beetje bij te komen.
Scheuren met de bus
Bij het eindstation van deze trolley (er zijn een blauwe lijn – de onze -, een groene en een oranje lijn) moeten we overstappen op bus lijn 9 die ook Sea-world aandoet. Na even zoeken zien we hem staan. Een klein sprintje, want hij staat op het punt te vertrekken. Als we instappen merken we al dat de chauffeur niet zijn beste dag heeft. Want die begint me daar een partij te scheuren door die stad. Niet normaal. Hij moet kennelijk wat tijd inhalen. Want hij rijdt met een snelheid waar ze bij Connexxion nog wat van kunnen leren. Abnormaal. En hij heeft zelfs zo’n haast dat een oud vrouwtje, die netjes had “gebeld” voor haar halte maar niet snel genoeg bij de uitgang was, gewoon nog een halte verder mee moest.
We waren al bijna bang dat we Sea-world niet eens zouden halen.
Maar we zijn er gekomen. Even op adem komen en het gaat wel weer.
Naar de ticket-loketten. Daar blijkt dat je legio mogelijkheden hebt om kaartjes te kopen. Dus dat is nog even puzzelen. Uiteindelijk besluiten we om een kaartje met een Behind the Scenes-kaartje te nemen. $ 10,-- duurder, maar dan heb je ook wat. Daar kom ik zo nog op.
Club-sandwich
Daarna het park in. Omdat we nog niet ontbeten hebben gaan we eerst op zoek naar iets te eten. Dat hebben we al gauw gevonden. We nemen allebei een club-sandwich. En na het ontbijt van gister met die toast en flensjes e.d., krijgen we ook nu weer een ongewone portie voorgeschoteld (zie de foto’s). Ik had een paar dagen geleden het gevoel dat ik misschien wel een paar kilo kwijt was, maar sinds deze twee dagen is dat gevoel helemaal weg.
Als we de sandwich hebben verorberd gaan we op stap. Eerst even langs de Clydesdales Dat zijn grote paarden (wat die in Sea-world doen is mij een raadsel, maar ze zijn wel apart).
Vervolgens lopen we wat rond en komen langs pinguins, flamingo’s, otters, apen (oh nee die gaan we morgen zien). En niet perse in deze volgorde hoor. Maar ik wil jullie niet stap voor stap door het park meenemen.
Shamu believe
Totdat het tijd is voor de grote show van Shamu. Eén van de Orka’s. Nou van shows hebben Amerikanen wel verstand. Het begint er al mee dat ze de soldaten(veteranen maar ook nog actieven) met luid applaus bedanken voor wat ze voor het land gedaan hebben. En weet je, dat doet je toch wel wat.
Ook de show daarna weten ze met veel gevoel voor theater en melodrama te brengen. Wat dan volgt is weer een staaltje van perfectie om van te smullen. Met explosieve sprongen van de Orka’s, stukjes acrobatiek van de trainers (zijn het dat?) en het stuk waar iedereen zeker op de eerste 16 rijen of zo zit te wachten: het nat spetteren door de Orka’s. Geweldige show. De foto’s kunnen het weer niet volledig tot uitdrukking brengen. We zijn er beide wederom emotioneel van.
Gelukkig heeft Marja ook nog een aantal filmpjevan de show gemaakt, die we terug in de camper nog even bekijken. Deze zullen later als we weer thuis zijn ook nog op de website geplaatst worden.
Behind the scenes
Daarna moeten we ons haasten want we hebben nog onze Behind the Scenes-tour te gaan. We worden daar begroet door een jongen met zonnebril, strooien hoed en een ingeblikte stem (een soort geluidsboxje op zijn buik). Deze begeleidt ons vrijwel de hele weg achteruit lopend. En hij geeft gelijk aan dat wij behoren tot de weinige gelukkigen die in – zeg maar – de broedkamer van de haaienafdeling mogen komen. Dit omdat het naseizoen is en een beetje minder druk is (he’s got that right). Daar zien we een broedbak waarin haaie-eieren hangen, die nog moeten uitkomen. Er zijn nog meer bakken met nog veel meer jonge haaitjes (levend geboren, uit een ei gekropen of een combinatie daarvan geloof ik). En we mogen zelfs even wat jonge haaitjes aanraken.
Als we daarna weer buiten staan laat de jongen ons weten dat we naar ons tweede en tevens laatste bezoek gaan. Wat mij de opmerking ontlokt (alleen niet zo hard en in het Nederlands, zodat niemand het verstaat): dan ben ik toch benieuwd, hoe deze tour er uit gezien had als wij niet zoveel geluk hadden gehad om die haaienbroedkamer te mogen zien. Want dan was onze tweede bezoekje gelijk het eerste en het laatste geweest.
Maar goed, het tweede bezoekje brengt ons bij een aantal jonge dolfijnen. Helaas mogen we die niet aaien (later de roggen weer wel: niet die in dat slootje maar in het park). Maar om zo dicht bij dolfijnen te zijn is toch ook wel weer een apart gevoel. Je voelt gewoon dat dit bijzondere beesten zijn. En soms lijkt het bijna (en misschien is dat ook wel zo) of ze weten dat ze gefotografeerd worden.
Rog aaien
Na de tour lopen we nog even een paar plekken langs. Zoals ik al zei gaan we nog even een paar roggen aaien. Ook een bijzonder gevoel, maar dan fysiek. Voelt bijna aan alsof ze een laagje glibberige algen op hun rug hebben.
Old town
Als we dan ook nog even magneetje nummer zoveel aan de collectie hebben toegevoegd besluiten we de bus terug te nemen naar Old Town.
En dan blijkt dat alle buschauffeurs (als je dat kunt afleiden uit twee busritten) hier als dwazen door het verkeer razen. Alleen deze lijkt minder chagrijnig. Ook deze keer worden we met een reuze (ik wou zeggen sneltreinvaart, maar we zitten in de bus) vaart afgeleverd bij Old Town.
Daar brengen we een bezoekje aan een paar souvenirwinkels en magneet nummer zoveel + 1 wordt bij de verzameling gedaan.
Na nog een hapje gegeten te hebben bij Bara Bara (Mexicaans) stappen we weer op de Trolley, die ons weer keurig aflevert bij ons stationnetje aan Bay-shore/E-road.
Verrassing
De mile terug naar de campground brengt ons nog een laatste verrassing van deze dag: want uit de bossages en de schaduw langs de weg (het is inmiddels donker) komt ineens het silhouet van wat volgens Marja een opossum was. Ik heb het beest niet goed gezien dus ik ga op Marja af. Is toch wel bizar. Rij je bijna 3500 km door afgelegen gebieden en de wildernis tot nu toe, krijg je alleen een paar overstekende herten te zien, ondanks alle waarschuwingen voor x-ing mountainlions en al dat soort dieren. En dan loop je in een grote wereldstad en dan zie je ineens zo’n beest uit de struiken komen. Wie weet wat we morgen nog tegen het lijf lopen.
Maar ja dan gaan we naar de Zoo, dus dat is niet helemaal eerlijk.
Zoals ik zeg: morgen bezoek aan de Zoo. Dus dat zal ook wel weer aardig wat foto’s opleveren, net als vandaag overigens. Hoop dat jullie er weer van genieten.
