Vandaag eens een verslagje van mij: Ko.
Na het toch wat teleurstellend toeristje spelen van gister, staat vandaag de Fiery Furnace trail op het programma. Marja is, ondanks een paar slaaptabletten (die je hier gewoon bij de supermarkt kan halen), toch weer vroeg wakker en op. Ik blijf nog even liggen tot de wekker afloopt. Daar heb ik ‘m ook voor gezet tenslotte.
Net op tijd
Omdat Arches maar een kwartiertje rijden is doen we op ons gemak. Eerst maar weer even koffie halen bij Starbucks en dan op weg naar Arches. Daar langs bij het Visitor-center om te horen waar we moeten zijn. We krijgen te horen dat we 5 à 10 minuten van te voren (10 uur) bij het viewpoint van Fiery Furnace moeten zijn. En het is nog een half uur rijden (? Hadden we niet gedacht). En op dat moment is het 5 voor half tien. Dat wordt dus racen met de RV.
Maar gelukkig, we halen het “met gemak”. Racen met een RV steile hellingen op valt namelijk niet mee.
Juliana
We worden daar meegenomen door een erg enthousiaste ranger (Juliana) die begint te vertellen dat we een “hike” van ongeveer 2, 2½ mile in bijna 3 uur zullen lopen. Dat komt omdat we steeds een stukje lopen en dan weer iets van haar te horen krijgen. Ze heeft het daarbij ook over “drop-offs”. De naam zegt het al: daar kun je van af vallen. En dan denk ik gelijk terug aan de “drop-offs” van gister in Canyonlands (eeerrrruuuggg hoog) en zeg: I’m out of here. Gelukkig breng ik dat niet in de praktijk, want die drop-offs vallen erg mee en Juliana doet het erg leuk. Ze brengt ons van alles bij over de geologie en zo van de omgeving. Hoe al die rotsformaties zijn ontstaan bijvoorbeeld en hoe de arches (de bridges en de arches) ontstaan. Allemaal best wel leuk om te horen. Ook al door de manier waarop Juliana het vertelt.
De hike
Maar het leukste is wel de hike zelf. De eerste paar honderd meter gaan in een zodanig tempo dat we allebei denken: als dit zo doorgaat hangen we straks hijgend achteraan de groep. Maar gelukkig wordt er regelmatig gestopt en vertelt Juliana weer iets over micro-organismen die het zand bij elkaar houden. Of over bomen die lange tijd zonder water kunnen en ook delen van zichzelf kunnen afsluiten, zodat in ieder geval nog een deel in leven blijft. Dat helpt ons ook nog een beetje in leven te houden, doordat we weer even op adem kunnen komen.
Spiderman
Het eerste deel is nog redelijk vlak, maar daarna komen de smalle spleten waar we ons door heen moeten wurmen. Of plekken waar je je als een soort Spiderman (zoals Juliana zei) tussen twee wanden overeind moet houden met handen en voeten en soms ook je kont.
Sommigen houden daar zelfs nog aardige schaafwonden aan over. Marja en ik gelukkig niet.
Nou ja jullie moeten de foto’s maar bekijken om een indruk te krijgen hoe dat in zijn werk ging.
Na ruim 3 uur zijn we dan weer terug bij het startpunt. Met enigszins stijve dijen maar zeer voldaan. Dit is waar we voor gekomen zijn.
Verschil met gisteren
Een verschil met gister is ook dat we in Arches het gevoel hebben deel uit te maken van het gebied waar we door rijden. Gister bij Canyonlands (en ook bij Bryce) reed je door een landschap dat geen geheel vormde met wat je op de viewpoints te zien kreeg. In Arches biedt de omgeving zelf al de bezienswaardigheden en hoef je niet perse van punt naar punt te rijden om de mooie dingen te zien.
Amerikaanse “gastvrijheid”
Bij het wegrijden van de parkeerplaats bij Fiery Furnace worden we ook nog even getrakteerd op een stukje Amerikaanse “gastvrijheid”. Onze camper staat nl. klem tussen twee auto’s en op ongeveer 1cm van een hek, zodat we weinig kunnen manouvreren. De bestuurder van de auto voor ons staat nog wat te kletsen. Het starten van de camper brengt hem kennelijk niet op het idee dat we misschien weg willen. Dus stap ik uit en stap op hem af met het vriendelijke verzoek zijn auto wat naar voren te zetten. Hij doet dat wel, maar trekt daar een gezicht bij waar ik het lef vandaan haal hem dit te vragen. En als we dan wegrijden wordt ons nog een nijdige blik van zijn vrouw nageworpen.
Delicate Arch
Nou ja, ze doen maar. Wij hebben genoten van de hike.
Dan moeten we nog verzinnen wat we verder nog in Arches willen doen. Er zijn nog een paar view-points (nee he niet weer) die we kunnen bekijken. We besluiten Delicate Arch te gaan bekijken. Als we bij de parkeerplaats aangekomen zijn kunnen we ook weer kiezen: de higher of de lower view-point. Marja zegt gelijk: de lower. Dat is ongeveer 15 meter lopen.
Daar maak ik in twee tellen twee foto’s van de Delicate Arch en we kijken elkaar aan en zeggen: kom we gaan.
Richting Monument Valley
We hebben dan eigenlijk gedaan waar we voor in Moab gekomen zijn. Het is dan half twee en zoals je op de foto’s kunt zien zit er ook zwaar weer aan te komen (stortbuien in de bergen). Daarom besluiten we eerder uit Moab te vertrekken en alvast een stuk richting Monument Valley te rijden.
Dat pakt goed uit. Het weer wordt steeds beter en de vergezichten zijn weer geweldig.
Geiten en Emoes
En zo belanden we op een alleraardigste camping in Bluff. Een kleine camping met een stuk of vijf andere campers, mooi uitzicht op gele bomen, een eendenvijver, paarden, ezels, geiten en een paar emoes.
En morgen nog maar een uurtje naar Monument Valley, waar Marja eindelijk met haar cowboy-hoed op haar droom van paardrijden in de Valley kan waarmaken.
Maar daarover morgen meer.
