Op schiphol aangekomen rook ik nog een sigaretje, hierna gaan we de koffers afgeven. Het lijkt erop dat het beter is om op schiphol in te checken dan thuis. Voor de drop-off balie staan lange rijen, bij de check in staat niemand. Maar we hebben het nog niet gezegd, of er gaat nog een balie open en wij mogen als eerste onze koffers afgeven. Dat gaat dan toch weer vlot. Snel door de douane, en eerst even een luchtje halen en voor mij 2 sloffen sigaretten. Hierna gaan we ontbijten, ik rook nog een laatste sigaretje, en dan lopen we naar de gate. Het is dan 10 minuten over 8. Ze zijn al begonnen met pre-boarden. Dus daar gaan we weer, schoenen uit, laptop uit de tas, alles op de band, dan zelf door de scanner, en nog een full body fouillering. Dan moeten we wachten totdat we mogen instappen. Wij hebben comfort zone stoelen, en als je het verkoop praatje mag geloven, dan mag je dus ook eerder instappen. Nou niets van dit alles. Eerst business class en elite, en daarna beginnen ze dus achteraan, dat betekend dus dat als je op rij 10 zit je als laatste aan de beurt bent. Maar goed we mogen in ieder geval mee.

De vlucht verloopt uiterst soepel, en duurt maar 10 in plaats van 11 uur. 2 maal krijgen we een beetje turbulentie, verder voel je er helemaal niets van, alsof je naar een film zit te kijken wanneer je naar buiten kijkt. Van ieder uur slaap ik er een half. Dus het schiet lekker op zo. Om 10 voor half 12 (San Francisco time) landen we op SFO. We mogen nu wel als eerste naar buiten, als we bij immigrations aankomen, kunnen we zo doorlopen naar de officer, er is namelijk niemand. Even een paar vragen beantwoorden, en een beetje slijmen bij de officier, dat we zoveel van het land houden, en we mogen door naar de koffers. Die laten lang op zich wachten, we krijgen het zelfs al een beetje benauwd, ze zijn toch wel meegekomen. Als iedereen zijn koffer al van de band heeft gehaald komen die van ons ook. De tijdwinst zijn we weer kwijt, de koffers herkennen we nu wel gelijk.

Nu op zoek naar de shuttle, als we buiten komen wil ik eerst even roken. Ko loopt naar de plek waar de hotelshuttles stoppen. Als hij daar is en op een bord staat te lezen, stopt achter hem onze hotel shuttle. Ik zie dat maar kan alleen niet wel bij de koffers, Ko heeft niets in de gaten. Gelukkig rijden ze om het kwartier. De volgende stappen we in, en deze brengt ons snel naar Hilton SFO. Het inchecken loopt weer probleemloos, en even later staan we op onze kamer.

We installeren de koffers op onze kamer, kijken even rond, en gaan weer terug naar beneden. Op naar San Francisco. Met de hotel shuttle gaan we terug naar het vliegveld om daar met de BART naar downtown te gaan. We stappen uit bij Powell street, en gaan eerst naar het visitor centre om daar een dagpas te kopen voor het openbaar vervoer. Deze gaan we morgen gebruiken. Hierna halen we eerst een koffie bij Starbucs, of eigenlijk Ko haalt de koffie en ik wacht buiten. Als ik naar binnen loop zie ik 2 politiemannen met duitse herders. Ik kan het niet laten om te vragen of ik een foto mag maken en maak even een praatje. Ze zijn vanzelfsprekend erg geinteresseerd in het feit dat ik thuis ook politiehonden train (of getraind heb) Ze vragen waar in holland een hond voor verkocht wordt. Wanneer ik ze vertel dat een goede hond tussen een 3 en 5000 euro opbrengt zijn ze met stomheid geslagen. De verbazing wordt nog groter wanneer ik zeg dat dat het bedrag is wat een handelaar er voor betaald, en dat de uiteindelijke koper nog veel meer betaald. De duitse herders van hun worden in Duitsland gekocht. Twee keer per jaar komen er zo’n 60 honden naar Amerika. De honden van hun zijn zogenaamde snifferdogs. Ze zijn dus niet getraind voor het bijtwerk. Wanneer we weglopen, hoor ik ze nog een keer tegen elkaar zeggen: “3000 tot 5000 euro for a dog”.

Hierna lopen we naar Fishermans Warf, het is weer een hele tippel, en de heuvels laten zich weer goed voelen. Onderweg komen we langs een winkel die allelei sport shirts etc verkoopt. Daar koop ik 4 vlaggen van Baseball clubs voor in de kantine van de honkbal club van Brian. Hier hebben ze om gevraagd, dus die belofte is al ingelost. Bij Fishermans warf kijken we even rond, en gaan eten bij Hard Rock café. We nemen beiden een Legendairy Burger, ze smaken weer goed. Dan lopen we naar het BART station Embarcadero en nemen de trein terug naar het Vliegveld. Om een uur of 19.00 uur zijn we weer terug bij het hotel. Omdat we niet te vroeg willen gaan slapen (het is moelijk om wakker te blijven) gaan we nog wat drinken in het hotel. Ko neemt cola ik neem thee, of iets wat daar voor door moet gaan. Het is echt niet te drinken. Ik loop met mijn beker naar buiten om zogenaamd een sigaret te gaan roken, maar kiep daar de thee tussen de planten.