Vandaag tegen zesen: samen sterren kijken. Stervenskoud: de briquetten die we de vorige avond met water hebben geblust zitten vastgevroren aan het barbequetje dat we gekocht hadden. Dus in een plastic zak achterin de laadruimte. Want later op de dag zal het weer een graad of dertig worden en je wil die zwarte troep niet in je camper.
Rijdag
Vandaag staat een rijdag gepland. We moeten richting Grand Junction. Das ongeveer 4 a 5 uur rijden en gaat voor een groot deel over de freeway 70. Dat wordt dus vooral achter het stuur zitten, denken we. Om te beginnen stuurt de Tom-Tom ons langs een andere route dan we dachten, Maar dat blijkt geen straf. Ik zit af en toe volledig overdonderd naar het landschap te kijken. Woorden schieten tekort:: zo mooi, zo mooi, zo moo, zo mo.. Met geen woorden te beschrijven. Voor Marja komt dit weer dicht bij hoe Amerika er uit zou moeten zien. Grote Ranches (met van die mooie poorten) met schitterende namen, uitgestrekte vlaktes waarop het geweldig paardrijden moet zijn. Ook de grandioze herfstkleuren (wat zijn die bomen geel zeg) dragen bij aan de algehele “wat mooi”
Glenwood
Maar denken we, dat zal straks op de Freeway 70 wel anders zijn. Dat is tenslotte een Freeway, alhoewel Marja heeft gelezen dat deze toch ook wel mooi is gelegen. Wat een understatement is dat zeg! Vooral als we het bordje Glenwood Canyon zijn gepasseerd komen we in een omgeving die eingelijk met geen pen (of computer) is te beschrijven. Een weg die zich door een canyon slingert, twee verdiepingen hoog. Er was kennelijk onvoldoende ruimte om vier banen naast elkaar te leggen, dus loopt de ene helft van de weg vrijwel boven de andere. En dan die cayon: een colorado-rivier die ook hier zijn werk gedaan heeft, hoog opgaande rotsen, schitterende kleuren, raftende rubberboten. Het is er allemaal. Dus een weg waarvan je dacht daar rij je in een keer door naar je eindbestemming en waar je achteraf wel tien keer meer had willen stoppen voor de mooie plekjes.
Colorado doet voor mij wat de natuur betreft niet onder voor de staten waar we vorig jaar doorheen zijn gereden. Ik denk dat deze staat zwaar onderschat wordt wat dat aan gaat.
En je kunt ook zomaar nog eens mensen bezig kunnen zien met zich aan een kabel over een canyon (nee weliswaar niet de Grand Canyon, maar hoog genoeg om te pletter te vallen) laten glijden. Bij één van de te weinig stops zien we aan de overkant van een betrekkelijk onaanzienlijke kloof (totdat je er boven hangt denk ik) een aantal mensen staan. We vragen ons nog af wat die daar doen als Marja ineens één van die mensen boven die Canyon voorbij ziet schuiven. Ik krijg al de shivers als ik het zie. Wel spectaculair, dat moet ik toegeven.
Scenic byway
Terug naar de Glenwood Canyon. Als we deze schitterende kloof (en dat bedoel ik niet oneerbiedig) achter ons hebben gelaten hebben we nog een kleien 30 mijl te gaan. Op een gegeven moment ziet Marja een bordje: scenic byway - 1 mijl (of zoiets). Nou we hadden nog niets moois gezien dus misschien konden we er nog even een scenic byway aan vast plakken. Doen we het wel of doen we het niet, tenslotte moeten er vandaag ook nog een paar wassen gedraaid worden. Dus wel of niet, wel of niet. Vlak voor de afrit zet ik de knipperlichten rechts aan en neem ik de afslag. Vervolgens moet ik hard in de remmen voor een stopbordje. Als we daarna een paar honderd meter gereden hebben zegt Marja dat we toch beter terug kunnen gaan, want deze scenic byway - hoe mooi misschien ook - gaat helemaal de verkeerde kant op. Dus niet getreurd want we hebben toch al zoveel moois gezien, keren we om naar Freeway 70 en zetten onze reis naar Grand Junction voort
Dus mij hoeven ze voortaan niet meer de vraag te stellen: taking the highway or the byway. Mijn antwoord zal dan zijn: it doesn’t matter, their equally beautifull.
Naar de campground
Daar aangekomen eerst even een paar boodschappen bij de Walmart doen en dan op zoek naar onze KOA-campground. Met behulp van onze Tom-Tom is dat geen probleem, alhoewel hij ons deze keer een 100 yards verder door wilde sturen.
Het is razend druk op de campground, vanwege een of ander feest in de stad.
En dan komt er nog een aardige verrassing aan het eind van deze dag. Als we buiten de camper zitten (half vijf en het is nog steeds bijna dertig graden) horen we namelijk een hoop lawaai en ook paarden. En Marja is nu eenmaal gek op paarden.
Rodeo
We realiseren ons dat Marja toen we bij de camping aankwamen al had gezien dat er naast de campground grond was om met paarden bezig te zijn. Wat we niet gezien hebben is dat er op een bord stond dat er vrijdag, zaterdag en zondag een RODEO gehouden zal worden op dat terrein naast de campground. Wij uiteraard op pad, en ja hoor voor 21 dollar mogen we meegenieten van bokkende paarden, bull-wrestling, bull-ropen en nog een paar van dat soort evenementen.
Geweldig om dat mee te maken. Zeker als je bedenkt dat Marja zich wezenloos heeft gezocht naar een gelegenheid om een rodeo mee te maken, maar die steeds niet in ons schema paste. En deze wordt ons praktisch in de schoot geworpen.
Om 9 uur vinden we het welletjes en strompelen we door het donker langs de weg op onze slippertjes terug naar onze camper.
Daar sluiten we deze uiteindelijk heel enerverende dag af met wat foto’s uploaden en het schrijven van ons dagverslag.
Morgen staat weer een vroege dag voor de boeg, want we willen naar Colorado Nationaal Monument en een plekje zien te bemachtigen op de campground in het park zelf. Dus vanavond weer vroeg naar bed.
