REGEN! REGEN! REGEN! REG.. en toch nog wat zon en toen weer REGEN.
Als ik vanochtend wakker word hoor ik een vreemd geluid. Omdat we op de camping staan waar die oude trein, waar ik het gister over had, over heen rijdt denk ik eerst dat het daar vanaf komt. Maar dan realiseer ik me wat het is! REGEN. Oké we hebben wel eens eerder regen gehad, maar dat waren een paar spetters in Arches vorig jaar en een paar dagen terug. Maar dat viel eigenlijk ook wel mee. Dit niet! Dit is onvervalste regen die ook nog eens heel lang aanhoudt. Als we in de ochtend vroeg Durango uitrijden, nadat we nog even getankt hebben, regent het. En dat doet het nog steeds als we bij het vierlandenpunt aankomen. En dat is jammer, want ook hier is de omgeving (ook al kun je dat minder goed zien door de regen) weer geweldig om te zien. Uitgestrekte vlaktes, bergen in de verte, het is ondanks de regen weer een plaatje.
Four corners
Bij het vierlandenpunt (het punt waar vier staten elkaar raken: ongeveer zoiets als het drielandenpunt bij Vaals, maar dan met vier in plaats van drie landen) stoppen we om “een sigaretje te roken” (nou ja Marja dan). Eerst wil ik eigenlijk gewoon blijven zitten (het regent nog steeds hard), maar omdat daar ook wat giftshops van de Navajo’s staan gaan we er toch uit om te kijken wat er wordt aangeboden. We kopen er een magneetje voor onze verzameling. De duurste dus de mooiste van het stel.
Als we er naar toe lopen zien we een aantal motorrijders aankomen. En daar hebben we toch wel een beetje medelijden mee in die regen. Blijken het Nederlanders te zijn. We raken in gesprek met een paar en dan blijkt dan één van hen uit Noordwijkerhout komt en heel lang in Voorhout (waar Marja vandaan komt) heeft gewerkt. Wat is de wereld toch klein. En als we over het wildlife komen te praten blijkt dat zij (of in ieder geval één van hen) ook al weer meer heeft gezien dan wij, namelijk een poema.
Marja rijdt ook
Als we het vierlandenpunt hebben verlaten begint het op een gegeven moment toch wel wat beter te worden. We beginnen wat blauwe lucht te zien en uiteindelijk wordt het redelijk droog. We rijden dan op redelijk vlakke en redelijk rustige wegen. Op een gegeven moment zegt Marja ineens: als je wil kan ik nu ook wel een stuk rijden. Nou ik trap niet direct vol op de rem, maar ik laat me dat natuurlijk niet voorbijgaan. Dus nadat we een geschikte plek hebben gevonden zit ik op de passagiersstoel. Het is wel gelijk een nogal hobbelige weg, dus dat vraagt steeds opletten en bijsturen. Maar ze doet het uitstekend en waarom ook niet.
Canyon the Chelly
Canyon the Chelly is het eindpunt voor vandaag. Eerst een bezoekje aan het Visitor-Centre en dan richting de Spiderrock campground. Ook hier zijn ze weer aan de weg bezig, dus ook hier weer een hoop gehobbel en aan het eind van de rit ziet de camper er niet meer uit. We rijden eerst naar het eind van de “drive” om nog een paar view-punten van de Canyon te zien. En wat is dit ook weer een bijzondere ervaring, want ook deze canyon ziet er weer heel anders uit dan we tot nu toe gezien hebben. Hij is ook weer wat minder diep dan de andere. Zo’n 180 meter diep, dus nog altijd een aardige put. Maar daardoor kun je beter zien wat er zich beneden afspeelt. En daar is het bijvoorbeeld erg groen en zie je een paar tenten staan, waar dus gekampeerd wordt. De views zijn dus weer schitterend.
Rommelig
Als we dan bij de camping aankomen zien we een nogal rommelig geheel. Dat is overigens een beeld dat je so wie so krijgt bij de Navajo’s. Ze claimen dat dit land van hun is, maar ze gedragen zich daar niet naar en maken er eigenlijk nogal een zootje van. En dat is jammer van dit land, want daar is het veel te mooi voor.
Omdat het er zo rommelig uitziet besluiten we naar de camping aan het begin van de Drive te rijden en daar een plek te zoeken. Een goede keus, want hier wordt aan opgeknapt en dat levert ons een gratis overnachting op.
Steaks in de koekenpan
Ik probeer op het kleine one-timer barbequetje (dat we nu al drie keer gebruikt hebben) de kooltjes aan de praat te krijgen. Maar misschien zijn ze door de regen een beetje vochtig geworden. Dus dat gaat niet lukken. Dan maar de steaks in de koekenpan en daar smaken ze niet minder om.
Dan weer vroeg naar bed. Midden in de nacht worden we wakker van weer een forse regenbui, alhoewel het in een camper op het dak misschien veel erger klinkt dan het eigenlijk is. Er is ook nog wat onweer bij. Maar dat valt wel mee.
Overigens lopen er in deze omgeving ontzettend veel honden los rond en trouwens ook heel veel paarden. Maar daar kom ik morgen misschien nog op terug.
