Bye Bye Yosemite en de tweede dag is het altijd erger

De gevolgen van de trail van gisteren laten zich vanochtend al direct voelen. Onze kuiten en dijen voelen als planken maar onze benen als rubber. Weinig kracht meer in de benen, maar gelukkig zo stijf dat we toch overeind blijven. Hoe zal dat morgen zijn als het inderdaad nog erger is. Ondanks dat rijden we toch om kwart over zeven alweer de campground af en begeven ons op weg naar de Tiogapas. De pas die we twee jaar geleden niet konden rijden, omdat hij gesloten was vanwege sneeuw. Dat was toen twee weken later dan nu. Nu ligt er gelukkig geen sneeuw, schijnt de zon weer en belooft het weer een mooie dag te worden.

En de Tiogapas is inderdaad een geweldige rit om te rijden. Ook al staan er af en toe alleen maar van die palen, die aangeven hoe hoog de sneeuw daar kan liggen (tot boven het dak van de camper= 12 ft), tussen de weg en soms toch wel aardig diepe putten. Maar de weg biedt ook heel veel verschillende uitzichten. Veel meertjes en meren en uitgestrekte weiden/vlaktes e.d. Het enige dat ze hier nog moeten leren is de plaatsen waar je van het uitzicht kunt genieten wat beter verdelen. Maar dat zal wel niet mogeijk zijn omdat er langs sommige stukken weg nu eenmaal geen ruimte is voor parkeerplaatsen e.d. Ik zeg dat omdat we nu af en toe een parkeerplaats oprijden, van het uitzicht genieten, een paar foto’s maken en dan weer op pad gaan. Om dan na een paar honderd meter te merken dat daar een plek is die er nog veel mooier uitziet, met mooie meertjes of andere mooie vergezichten.

Maar desondanks hebben we weer genoten van deze rit.

Beneden aangekomen brengen we Tom-Tom (onze navigator) weer tot wanhoop. Want in plaats van rechts af te gaan in de richting die we hebben ingevoerd, slaan we linksaf voor een kort bezoekje aan Mono-lake. En Tom-Tom blijft dan proberen je weer op het rechte pad te brengen door te roepen:draai om, probeer om te keren, ga drie keer rechts en een keer links. Marja zei nog: Je zou hem eigenlijk moeten kunnen programmeren om na drie vergeefse pogingen je weer in de juiste richting te sturen te roepen: ach krijg toch de kl…re, zoek het dan zelf maar uit. Bij Monolake kopen we een paar magneetjes voor op de ijskast en lopen dan naar buiten om te bedenken of we nog naar een mooie plek langs het meer willen lopen. Als we daarbij een paar traptreedjes moeten afdalen bedenken we ons, als we zien hoeveel moeite ons dat op dat moment kost. Wat zijn die kuiten en dijen gevoelig.

Dus besluiten we om maar door te rijden naar onze bestemming van de dag:: Bishop.

Daar doen we een paar boodschappen, tanken de camper vol en gaan op zoek naar een camping. Een eerste die we zien valt af, omdat die er nogal shabby uitziet. Ondertussen zien we ook waar de Nederlandse Bakker Erik Schats zit, Denny’s voor het ontbijt morgen en McDonalds voor internet, zodat we dit berichtje kunnen uploaden en jullie het weer “allemaal” kunnen lezen.